De teenager muziek viert in deze tijd hoogtij.
De rock-and-roll-orkestjes rijzen als paddestoelen uit de grond.
In Veenendaal, in Rhenen, in Renswoude, overal steken enthousiaste jongelui de koppen bij elkaar en richten bandjes op.
Soms hebben ze een kort leven.
Maar veelal lukt het de muzikale jongelui het publiek op een of andere wijze te boeien en oogst de band het éne succes na het andere.
Dat laatste ook wegglegd voor "The Country Cats" uit Bennekom.
Met hun zakelijke leider, de 28-jarige Ben Theuvenet, ben ik eens een praatje gaan maken.
De band van Ben treedt geregeld op in Scherpenzeel en ook in Veenendaal zijn zij geen onbekenden.
Na mijn gesprek met Ben Theuvenet heb ik veel bewondering gekregen voor de sympathieke "Country Cats".
 |
vlnr: Billy Scipio, Benny Stevens, Jacky Schrijn Freddy Theuvenet, René Theuvenet |
Nog niet zo lang geleden kwam hij naar ons koude landje en vestigde zich, met zijn familie, in Bennekom.
Zijn vader was reeds voor zijn komst naar Nederland overleden.
Ben was nu, als oudste zoon, samen met zijn moeder, aansprakelijk voor de opvoeding van de overige kinderen.
"Daarom", vertelt Ben, "heb ik voorgesteld om wat aan muziek te gaan doen, dat is in elk geval beter dan dat je op straat loopt."
Maar ja, geld voor dure instrumenten ontbrak.
Van eigen zakgeld hebben we toen instrumenten gekocht en de jongen, die nu onze drummer is, verkocht zijn brommer om een drumstel te kunnen kopen."
Ja, het viel in het begin allemaal niet mee.
Het bleek zelfs niet mogelijk thuis te oefenen, daar de buren van het getokkel der gitaren niets wilden horen.
In 1961 werd de band officiëel opgericht.
Voor die tijd, had het jongere broertje van Ben al eens van zich doen spreken, door in Bennekom een prachtig figuur te slaan in een amateurwedstrijd op Koninginnedag.
Het ging goed met de band.
Er kwamen uitnodigingen om in Utrecht te spelen, in Hengelo en zelfs in Rotterdam.
Van lieverlede werd de naam "Country Cats" een bekende klank, vooral hier in de omgeving.
Waarom heeft de band zo'n stoere naam gekozen heb ik Ben gevraagd.
Zijn antwoord is resoluut: "Je moet wel met de anderen meegaan.
Ik heb niets op een Hollandse naam tegen, maar om niet achter te blijven, hebben wij ons ook een Engelse naam aangemeten".
TRADITIE
Er zijn veel mensen, die zeggen dat de Indische Nederlanders veel muzikaler zijn, dan de gewone afstammelingen van Jan de Wit.
Ben Theuvenet zegt er dit van:
"Het is in Indonesië een oude traditie, dat de mannen die het best kunnen zingen en spelen, de mooiste meisjes krijgen.
Daaruit is het te verklaren, dat veel van ons een zeker gevoel voor muziek in zich hebben.
Iets, wat door de mensen veel gedaan wordt, gaat je boeien.
Hier in Nederland doet men veel aan voetballen.
Vanzelfsprekend krijgt men er dan belangstelling voor.
Zo is het bij ons net zo met de muziek".
Ik weet, dat sommige jongens en meisjes niet van de muziek, die door teenager bandjes geproduceerd wordt houden, omdat die muziek veel te hard is, veel te luidruchtig.
"Het is waar, dat de muziek vaak te hard wordt uitgevoerd.
Wat de "Country Cats" aangaat, wij spelen hard of zacht, al naar gelang het publiek dat wil.
Wij stellen de wensen van het publiek op hoge prijs.
Wij spelen voor hen en daarom spelen wij steeds, waar zij om vragen".
Dit is een van de uitgangspunten van Ben.
Voor hem staat het publiek op de hoogste sport van de muzikale ladder.
Is het moeilijk te leren spelen en in hoeveel tijd kun je een behoorlijk "nootje" meespreken?
Ben zegt dit ervan:
"Om te leren spelen is wilskracht nodig.
Wie het persé wil leren, zal het ook leren.
Hoe lang hij er over zal doen, zal afhangen van het gevoel voor de muziek.
Iemand, die niet muzikaal aangelegd is, zal nooit een goede "muzikant" worden".
Zelf oefenen ze niet bijzonder veel.
Eén van de redenen daarvoor is, dat zij steeds een gebouwtje moeten huren als oefenlokaal.
CONCURRENTIE
Het bevalt de "Country Cats" tot nu toe best in de showbusiness.
Zeker, ze hebben ook wel eens minder prettige dingen ervaren.
Zo vertelde Ben mij, wat hem eens in Veenendaal overkomen was.
"Er is veel jaloezie en concurrentie onder de bandjes.
Wij ondervonden dat in Veenendaal.
Wij waren daar op een teenager showavond.
Plotseling kwam er een jongen van een andere band op ons af en beet ons toe:
"Als jullie de volgende keer weer meedoen, doen wij niet mee!"
Je zult begrijpen dat wij dit geweldig onsympathiek vonden".
Voordat hij naar Holland kwam, had hij nog nooit een gitaar aangeraakt.
Hij speelt nu ongeveer vier jaar en is uitgegroeid tot een uitstekend gitarist, die ook zelf componeert. Freddy speelt elke melodie, zelfs als hij die nog maar één keer heeft gehoord.
Als er een nieuwe plaat uit is, beluisterd hij hem aandachtig, en een half uurtje later speelt hij de melodie in een eigen stijl na.
Evenals Freddy, kan niemand van de band noten lezen.
Ook van een muzikale scholing willen ze niets weten.
Freddy drukte het zo uit: "Wie op een conservatorium of iets dergelijks is geweest, zal een heleboel van de muziek afweten, maar wat hij doet is geen kunst meer.
Men gaat al gauw zeggen: ja, hij speelt goed, maar is het een wonder?
Hij is immers op het conservatorium geweest?"
De Theuvenets bezitten een kostbare collectie grammofoonplaten.
Van "The Shadows" en "The Ventures" bezitten ze bijna elke plaat en dat zijn er wat.
Ik stel me zo voor, dat er andere bandleiders zijn die zeggen:
"Wij willen ook wel eens in het nieuws".
Wel, dat kan.
"VRIJ SPEL" geeft de gelegenheid aan alle bands uit de omgeving om adressen en bijzonderheden, namen en ,wetenswaardigheden van en over bandjes aan onze jonge lezers kenbaar te maken.
Wie dus een orkestje heeft en eens iets van zich wil laten horen, is in de kolommen van deze rubriek een welkome gast.
De "Country Cats wens ik nog veel succes en mijn lezers het allerbeste.
HARRY,
VEENENDAALSCHE COURANT,
Bergweg 7, Veenendaal.
1e bezetting:
Freddy Theuvenet - sologitaar (15)
René Jules Theuvenet - gitaar/zang (20)
Roy Henniger - gitaar (16)
Robby Schaad - basgitaar (20)
Billy Scipio - drums (25)
2e bezetting:
Freddy Theuvenet - sologitaar
René Jules Theuvenet - gitaar/zang
Roy Henniger - gitaar, in 1963 naar The Beat Boys
Benny Stevens - basgitaar, naar o.a The Tropics en The Hondo Rockers
Billy Scipio - drums
Jacky Schrijn - zang
3e bezetting:
Freddy Theuvenet - sologitaar
René Jules Theuvenet - gitaar/zang
Winny Eckstein - gitaar, in 1965 naar Driftin' Soul
Gert Maassen - basgitaar
Jacky Bosch - drums
Freddy Theuvenet was 10 jaar oud in 1962 toen hij begon als sologitarist bij The Country Cats.
De band trad in 1962 reeds op in de Utrechtse Jaarbeurshallen en in Soesterberg.
(Veenendaalsche Courant, 22 februari 1963)
Dank aan Kees van Voskuilen.
