dinsdag 22 mei 2012

HAMADCHA


In Perfume Garden 7 (17 juli 1969) schreef Marco van Bergen onderstaand stukje over de HAMADCHA groep in Amerongen.

Ik wil van dit uitstekende orgaan gebruik maken om iets te lullen over het pas in Amerongen opgezette "Ludiek Centrum Hamadcha". 
Eerst wil ik even de initiatiefnemers voorstellen:
- Ruud van de Veer
- Charles van Issenhoven
- Marco van Bergen
- Martin van Keken.
Deze laatste is er uitgestapt i.v.m. het "Full Spectrum Light Circus", wat hij nu samen met Coen Dell heeft.
Hij is vervangen door Frank van Amerongen.
Het plan om iets Provadya?-achtigs te doen hadden wij al lang.
Toen de Weerwolf echter om belachelijke redenen moest sluiten, durfden wij dit niet-commerciële project aan.


We hebben vier muziekavonden achter de rug met Groep 1850, Direction, Cuby's Bluesband en The Bintangs, dit alles met lichtsjoos, vloeibare dia projectie en films.
Er zijn meer dan duizend bezoekers geweest. 
We willen in september weer gaan beginnen, en er zijn al onderhandelingen geweest met de Utrechtse groep Free Feeling en het experimenteel theater Scary Sally. 
De grootste mislukking van Hamadcha is tot nu toe het Rijn Feest geweest, na afloop van de avond met The Bintangs.
Er waren precies twee mensen aanwezig.
Verder wil ik nog even zeggen dat het niet de bedoeling is dat wij vieren alles organiseren en beslissen.
Iedereen met goede ideeën en suggesties is van harte welkom.
Ikzelf zit in het luisterkorps van Aloha/Hitweek, dus je ziet maar.

Een suggestie:
Kan er geen voetbalwedstrijd georganiseerd worden tussen Amerongen en het Veense tuig (zie Aloha)? 
Tot ziens in Hamadcha in september, dan Provadya?-Amerongen.
(Marco)

woensdag 16 mei 2012

GROOT BEATFESTIJN IN DE EIERHAL

VEENENDALER DOET ENORME GOK

Zaterdag 21 oktober (1967) wordt in de Eierhal te Veenendaal een groot beatfestijn gehouden
met als attractie de Engelse beatgroep van wereldnaam THE SMALL FACES.
Naast nog vijf andere topbands zullen ook de AVRO-Beatgirls hun medewerking aan dit gewaagde festijn verlenen.
Het festival is georganiseerd door het bestuur van de beatclub N.V. 't Dingetje, in samenwerking met het grootste impresariaat van de Benelux: Wasscherij Productions uit Eindhoven.

De grote man achter dit waagstuk is echter de 23-jarige Fred Bruitsman uit Veenendaal.
Van hem komt het initiatief.
Hij legde de contacten en hij durfde de grote gok te doen.

Fred Bruitsman
The Small Faces voor fl. 5.000,- geëngageerd

Het is inderdaad een grote gok, dat beatfestival.
Alleen al voor het optreden van 35 minuten van The Small Faces moet de heer Bruitsman fl. 5,000,- neertellen.
Dan engageerde hij nog een andere Engelse (Is een Belgische) beatgroep Adam's Recital, die hem
fl. 1,500,- kost.
Daar komen nog bij de honoraria van Dirty Underwear, Les Baroques, Test, Exception en de AVRO-Beatgirls.

Zonder de onvermijdelijke onkosten, die aan een dergelijk evenement zijn verbonden is Fred Bruitsman, van beroep droger op de Hollandia Wolfabriek, al duizenden guldens kwijt aan de gages van de beatgroepen alleen.
"'t Is een grote gok", geeft hij kalm toe.
Uit zijn uitlatingen kan men niet opmaken of hij domweg een grote stunt wil uithalen, ongeacht in wat voor narigheden hij dan ook kan geraken, of dat hij een pientere knaap is, die alles tot in de puntjes heeft uitgekiend.
Hij beweert geen enkele financiële steun achter zich te hebben. Ook wordt dit festival niet gebaseerd op commerciële activiteiten: "Ik heb geen zin alle zaken in Veenendaal af te lopen om te vragen of ze reclame in de eierhal willen maken tijdens het festival", aldus de amateur-impressario.

Voorschot

Hoe komt hij dan aan al dat geld? 'Tja", lacht hij geheimzinnig.
Hij verzekert dat alles goed zit.
 "Ik heb aan The Small Faces al een groot voorschot moeten betalen. En het is allemaal al in kannen en kruiken", vertelt hij met zekere trots.
Dirty Underwear
Toch moeten er ongeveer 1500 mensen naar de eierhal in Veenendaal komen, wil hij zich zonder schulden door dit evenement heenwerken.
Als hij aan het festival geld wil overhouden moeten er zelfs nog heel wat meer komen.
Maar Fred gelooft dat die 1500 tieners er in ieder geval wel zullen zijn:
"We zijn tenslotte niet alleen op Veenendaal aangewezen".
Hoofdinspecteur van politie te Veenendaal, de heer W.C.H. Dekker, staat sceptisch tegenover het festival.
Volgens hem mogen de organisatoren blij zijn als ze vijfhonderd man in de zaal krijgen.
Op grond hiervan treft de hoofd-inspecteur dan ook geen bijzondere maatregelen wat de politie betreft: "Het zal allemaal wel loslopen", zegt hij, "Toen die jongens mij vroegen of ze dat festival mochten organiseren zei ik: "Da's best".
Als ze er maar voor zorgen dat ze de boel in de hand houden.
Want mocht het fout lopen, dan begrijpen ze wel, dat het de volgende keer moeilijker zal zijn om aan een vergunning te komen".

Gewoon

Fred Bruitsman heeft nu geen enkele moeilijkheid gehad om een vergunning te krijgen.
Ook de eierhal werd hem zonder enige moeilijkheden van gemeentewege aangewezen.
Men schijnt het allemaal maar heel gewoon te vinden.
 "Als er onder het publiek individuen zijn die de boel in de war willen schoppen, worden ze er resoluut uitgezet", verzekert Fred.
Hij ziet geen enkel probleem in het festival.
Hij denkt zelfs al aan de toekomst: "Als het lukt haal ik ook The Kinks en Manfred Mann naar Veenendaal".
"Ik heb trouwens al een contract lopen met Jimi Hendrix, maar door ziekte is zijn optreden uitgesteld".
Bruitsman vertelt dit allemaal rustig vanuit zijn gemakkelijke stoel.
Hij loopt niet te koop met zijn grote contacten in de showwereld.
Hij weet wel die contacten op een juiste wijze te gebruiken.
Daar lijkt het althans op; 21 oktober weten we hier meer van.

Beatgirls

In de Eierhal zal een laag podium worden gebouwd van ongeveer twintig meter.
Hierop zullen de beatgroepen optreden; al of niet opgeluisterd door de dansende AVRO-Beatgirls, bekend van het televisie-programma Moef Ga Ga.
Bij alle invalswegen van Veenendaal worden pijltjes geplaatst waar op 'Small Faces' te lezen staat.

Deze pijltjes moeten de mensen van buiten Veenendaal naar de plaats van het festival leiden.
Verder maakt Fred er niet veel werk van. "Ik ga geen decors bouwen", zegt hij.
TEST
De verkoop van frisdrank en versnaperingen besteedt hij uit.
Sterke drank wordt er niet geschonken, "ook geen zwak-alcoholische dranken".
Voorlopig bemoeid hij zich meer met het optreden van de topgroep uit Amsterdam The Outsiders, dat zondagmiddag om twee uur in beatclub 't Dingetje zal beginnen.

Hysterisch

Dan is er nog de vraag hoe mensen als The Small Faces en Adam's Recital op het provinciale publiek zullen reageren.
Als men bedenkt dat bijvoorbeeld een groep als Adam's Recital heeft opgetreden tijdens het enorme Twin Festival in London en in L' Olympia in Parijs, waar ze binnenkort weer op het podium zullen verschijnen, vraagt men zich af of deze mensen zich voor dit publiek thuis zullen voelen.

Voorlopig ziet het er echter naar uit dat de oude, rustige Achterkerkstraat in Veenendaal 21 oktober zal veranderen in een rumoerige, door langharigen bevolkte wijk.
In en rond de Eierhal, een plaats waar men de sfeer van het oude Veenendaal nog zo goed kan proeven, zal dan de beat de muren doen schudden.
Misschien maken The Small Faces ook in Veenendaal het publiek hysterisch.
Dansende jongens, gillende meisjes.
Maar om elf uur 's avonds zal het allemaal weer afgelopen zijn.
Dan is de Achterkerkstraat weer dat typisch Veenendaalse straatje.
Maar 't blijft de vraag hoeveel jongeren fl. 7,50 voor het evenement over hebben.
(De Vallei, 12 oktober 1967)


Eerste flyer
Hiernaast de eerste flyer die verspreid werd.

De grote tent zou opgezet worden aan het einde van de Bergweg op een veld wat gebruikt werd voor voetballen.

De aankondiging dat The Small Faces zouden komen optreden werd met enige scepsis ontvangen, naar later bleek terecht.

Vlak na deze actie werden er ook lantaarnposters geplakt met vrijwel dezelfde informatie.

Ik heb hem ergens in de opslag, maar nog niet kunnen traceren.

Dank aan Hans Hiensch die de flyer als notitieblad voor een songtekst in zijn plakboek had zitten.
De  Eierhal aan de Achterkerkstraat

BEATFEEST EIERHAL 21 OKTOBER 1967

Spencer Davis: Mij niet meer gezien

BEATFEEST GROOT FINANCIEEL FIASCO


Financieel gezien is het beatfestijn dat afgelopen zaterdag, 21 oktober (1967) in de eierhal aan de Achterkerkstraat te Veenendaal werd gehouden, op een fiasco uitgelopen.
De beroemde Engelse popzanger Spencer Davis was zelfs woedend op de organisatoren omdat hij slechts een klein deel van het hem beloofde honorarium uitgekeerd kreeg.
Dit alles was toe te schrijven aan de geringe belangstelling. De show zat goed in elkaar en de mensen die er waren, hebben waar voor hun geld gehad. Met de jeugd deden zich geen moeilijkheden voor. Hoofdinspecteur van politie, de heer W.C.H. Dekker, was gedurende het feest vrijwel de hele tijd in de eierhal te vinden. Rechercheurs wisselden elkaar af, zodat constant toezicht werd gehouden door de politie.

"Ik walg van die organisatie", zei de zichtbaar verontwaardigde Spencer Davis zaterdagavond na zijn optreden. Reden van deze opwinding: hij kreeg slechts een klein deel uitbetaald van het bedrag waarvoor hij zou optreden, omdat de organisatoren doodeenvoudig geen geld hadden om hem te betalen. "Dat is een typisch Nederlands verhaal", aldus het Engelse tiener-idool; "ik ben nu voor de tweede maal in Holland. De vorige keer trad ik op in Rotterdam. Daar kreeg ik ook geen geld. De mensen hier kunnen niet organiseren". Spencer vond het allemaal unfair en toen hij naar zijn auto liep en werd nageroepen door enkele enthousiaste fans was zijn antwoord slechts een koel "hello".
De verantwoordelijke organisator van het festijn, Fred Bruitsman, begreep de verontwaardiging van de heer Davis niet. "Ik kan mij voorstellen dat hij kwaad zou zijn als hij van niets had geweten. Maar voor hij zijn optreden begon hebben we hem verteld dat wij geen geld hadden. Maar uit sympathie wilde hij toch optreden".

Spencer Davis Group in de eierhal
Volgens de afgevaardigde van de Engelse vakbond voor Muzikanten, die Spencer Davis vergezelde, was er echter geen sprake van een sympathiek gebaar: "We waren er nu toch eenmaal dus hebben we het optreden maar door laten gaan. We moeten het tenslotte van het publiek hebben. Maar we waren om vier uur al aanwezig, en hoorden om half elf pas dat er geen geld was".
Als ze alles eerder hadden geweten was de grote attractie van het beatfestijn niet doorgegaan. "We hebben te weinig tijd gehad om een goed contract op te stellen" gaat de afgevaardigde verder. "Eerst zouden The Small Faces optreden, maar die zeiden het optreden dinsdagavond j.l. af. Toen moesten wij plotseling invallen. Daarom bleef er te weing tijd over om orde op zaken te stellen.

Show

Ondanks alles heeft de jeugd zaterdag Spencer Davis gezien en gehoord. En het was de moeite waard. Hoe goed de andere bands ook waren, de Spencer Davis Group bewees wel, dat ze hun roem niet alleen aan hun naam te danken hebben. Zonder "artistiek doen", zonder bij-instrumentjes en zonder de AVRO Beatgirls, maar éénvoudig met hun stem, orgel, gitaren en slagwerk brachten zij een goed stuk muziek, dat ver boven de middelmaat uitstak. Het publiek danste niet meer, maar verdrong zich rond het podium en gaf juichend van zijn waardering blijk.
In kwaliteit enigzins vergelijkbaar met Spencer Davis was het Antwerpse trio Adam's Recital. Ook dit trio stak door het volkomen beheersen van de instrumenten en door een grote dosis muzikaliteit met kop en schouders boven de rest uit.
Het publiek bestond voornamelijk uit tieners. Het grootste deel kwam van buiten Veenendaal, zelfs uit Limburg en Noord-Holland. In hun vaak bloemrijke kleren dansten, zaten of lagen de hippe vogels in de eierhal, of gingen in de Achterkerkstraat een luchtje scheppen. Daar werden ze door een groot aantal nieuwsgierigen met gemengde gevoelens bekeken. Verwonderd, geïrriteerd en hoofdschuddend werd het hippe gevogelte van diverse pluimage gade geslagen als "die jeugd van tegenwoordig". "Die jeugd" vatte dit op als een eer en om nog meer op te vallen ging men zich nog vrijer gedragen. Het bleef gelukkig allemaal bij deze onschuldige geldingsdrang. Grote moeilijkheden deden zich niet voor.
De hippies konden het best vinden met hoofdinspecteur Dekker, die tevreden achter in de eierhal zat om een oogje in het zeil te houden. "Het loopt best, al is er wat weinig publiek", zei hij. Zijn voorspelling van enige tijd geleden, dat de heer Bruitsman in zijn handen mocht klappen als vijfhonderd man het festival zou bezoeken is uitgekomen.
Fred Bruitsman klapt echter niet in zijn handen. Hij is ook niet teleurgesteld. "De show was goed en de bands hebben het allemaal voor wat minder gedaan, dus ik heb geen moeilijkheden en niets te klagen", meent hij. Sterker nog, hij zal er niet voor terugdeinzen het in de toekomst nog eens te proberen.

Of die gelegenheid zich zal voordoen is nog zeer de vraag. Louis de Vries, de manager van Spencer Davis gelooft er niet zo in: "Ze beloofden ons fl. 5.000,-. We kregen maar fl. 1.400,-. Mijn andere groep Adam's Recital kreeg helemaal niets". Dit is voor de Antwerpse Manager reden genoeg om aan beatfestijnen in Veenendaal niet meer mee te werken. Bovendien verzekerde hij de naam Veenendaal ook bij zijn collega's nog wel eens te noemen.
(De Vallei, 23 oktober 1967)

The Spencer Davis Group trad op zonder Stevie Winwood. Zijn vervanger was Phil Sawyer, die de band in december 1967 weer verliet. (Jan Slagman)

vrijdag 11 mei 2012

THE KIK



De offciele video voor Simone, de eerste single van The Kik's debuutalbum 'Springlevend' uit op 29 mei op Excelsior Recordings en Top Notch.
Regie: Maarten J. Boer en Mark Prinsen.
Productie: Mark Beulen.

Met Arjan Spies van Mark & The Spies en Dave, van The Madd.
Veens Lawaai approved, met 5 sterren.

maandag 7 mei 2012

BEATCLUB 't DINGETJE

Voor de zogenaamde 'vrije jeugd' was er niets te doen in Veenendaal, midden jaren zestig.
De gemeente probeerde daar in 1966 een positieve draai aan te geven door de leegstaande Kokse school aan de Nieuweweg tijdelijk te verhuren aan een aantal mensen die er een beatclub wilden beginnen.
De school was oud en vervallen, maar toch bestond de club van november 1966 tot de lente van 1969, toen het gebouw uiteindelijk gesloopt werd.
De oprichters van Beatclub N.V. 't Dingetje waren:
Henri Bruitsman
Peter Pilon (de latere huisarts)
Dick Vink
Eddie den Braber, die al snel weer verdween en
Dirk de Gooijer die er wat later bijkwam.

Bij de oprichting was Dick Vink de enige die een baan had, (bij de SKF).
De anderen waren scholieren.
De oprichting vond plaats ergens in 1966.
Na een bestuursoverdracht in 1967 bleef Henri Bruitsman over samen met zijn broer Fred en Hans Slotboom. Volgens Dick Vink waren bestuursleden medewerkers, die hielpen bij de organisatie.
Peter, Dirk en Dick stopten bij de overdracht van het oude naar het nieuwe bestuur, zoals aangegeven in de aktes.

BURGEMEESTER OPENDE BEATCLUB

De school op de hoek van de Hoogstraat en de Nieuweweg heeft aan de binnenzijde een metamorfose ondergaan, die nergens meer herinnert aan de "Kokse-school".
Nu is er de tiener- en beatclub N.V. 't Dingetje gevestigd, die gisteravond (18 november 1966) officieel door de burgemeester, vergezeld van de wethouders Koppenberg en Bastmeijer en hoofdinspecteur Dekker, werd geopend.
Hij scheurde, als officiële daad, een papieren lint door dat tussen de twee lokalen, die de club in gebruik heeft, gespannen was.
Het is de bedoeling van de directie dat er voorlopig op vrijdag-, zaterdag- en zondagavond gedanst zal worden.
Voor de eerste dansavond vandaag (19 november 1966), heeft men de band Lijn 6 naar het schoolgebouw weten te halen.
(Verderop een fotoreportage van dit optreden)
"Ik mag eraan herinneren dat ik enkele gesprekken met jullie heb gehad, waarin duidelijk werd gesteld dat ik bereid was mee te werken aan het zoeken naar een onderkomen, indien alle activiteiten binnen de perken van orde en wet enerzijds en fatsoen anderzijds blijven" aldus de burgemeester in zijn openingsspeech.
"Ik kan niet garanderen hoelang jullie van deze ruimte gebruik kunnen maken, maar als jullie eruit moeten, ben ik bereid weer te helpen zoeken naar een andere oplossing".
Zich speciaal tot de directeur van de N.V. wendend, zei de burgemeester:
"Jullie hebt een N.V. gesticht en ik neem aan dat je op eigen benen kunt staan. 
N.V. 't Dingetje vind ik een prachtige naam, waaruit nog van alles kan groeien. 
Misschien wordt 't Dingetje nog wel eens een Ding".
Een N.V. geeft aandelen uit en jullie hebben waarschijnlijk nog van alles nodig. 
Ik wil graag een aandeel kopen ter waarde van een tientje. 
Ik doe dit privé omdat de gemeente natuurlijk niets kan doen".

Behalve het kopen van het eerste aandeel bood de burgemeester een aantal flessen aan ("De flessen zijn grandioos leeg, je hoeft er niet meer aan te ruiken!"), voor de versiering van de bar.
De heer Vink, directeur van de spiksplinternieuwe N.V. bedankte de burgemeester voor zijn woorden. Hij zegde toe dat er altijd vier bestuursleden aanwezig zullen zijn om de orde te handhaven en beloofde plechtig dat iedereen die zich niet fatsoenlijk zou gedragen, eruitgezet zou worden.
De aanwezigen maakten na het officiële gedeelte een rondgang door de beide lokalen, waarbij de versieringen van muren een plafonds veel waardering kregen.

(De Vallei, 19 november 1966)
Personen: Peter Pilon, Dick Vink, Henri Bruitsman
 en Dick de Gooijer
We hadden een passende openingsact in gedachte.
Als je in de hal van ’t Dingetje binnenkwam zag je een aantal kinder wc-tjes.
Die wc-tjes waren zo klein dat je er niet goed op kon zitten.
Dus: wij naar de vuilnisbelt bij de Rode Haan en daar een grote oude fauteuil opgehaald.
Henri Bruitsman was de knutselaar.
Wat zijn ogen zagen, konden zijn handen maken.
Hij sloopte het zitgedeelte uit de fauteuil zodat er precies een wc-tje in paste.
Zo hadden we een "Royal WC".
Als openingsact moest de burgemeester in de fauteuil plaats nemen en vervolgens de wc doortrekken.
Een fotograaf van de Vallei zou dit vastleggen.
Echter wethouder Koppenberg, die in de plaats van de burgemeester kwam voor de openingsact, had hier geen zin in.
Scheisse ja.
We moesten er toen een klassieke opening van maken, met een strook papier in de deuropening, die de wethouder kapotscheurde.
(Dick Vink)
LES BAROQUES IN VEENENDAAL
Opnieuw komt er een landelijk bekende beatgroep naar Veenendaal.
Zondag, 7 mei 1967, spelen Les Baroques in N.V. 't Dingetje. Hun optreden begint om half drie. De toegang staat open voor leden. Binnenkort komt er een nieuwe langspeelplaat uit van Les Baroques, die al vier singles en een LP op hun naam hebben staan. (5 mei 1967)

HARDE BEAT IN RUSTIG DINGETJE

Gistermiddag (7 mei 1967) stonden ruim tweehonderd tieners uit Veenendaal en omgeving roerloos te luisteren naar de prestaties van één van de beste Nederlandse beatgroepen: Les Baroques.
Het concert werd gegeven in de Veenendaalse beatclub 't Dingetje.
De zes Baarnse jongelui ontnamen iedereen de lust tot dansen, overigens was daar maar weinig plaats voor, en dwongen alle beatliefhebbers ademloos te luisteren en te kijken naar hun muziek en show.
Het was dan ook vakwerk.
De muziek, meer dan duidelijk hoorbaar, werd goed gebracht.
De zanger van de band, Michel, scheen onvermoeibaar.
Al kronkelend en springend werkte hij zijn repertoire af, dat bestond uit keiharde beat en nummers, die twee jaar geleden nog jazz heetten, maar nu tot de Rhythm & Blues worden gerekend.
De techniek van de musici was bijna perfect.
Vooral organist René viel op door zijn vaak razendsnelle spel.
Alles was prima afgewerkt.
De groep had veel succes, al was dat niet zo duidelijk merkbaar: er werd niet geapplaudiseerd, niet geschreeuwd, niet gefloten.
Leider en basgitarist Robin vertelde: "Applaus gaat eruit. Er wordt bijna niet meer geklapt in beatclubs. We vinden dat ook fijn. Aan dat klappen en schreeuwen hebben we een hekel".
De band had ook een hekel aan de lichteffecten, die enkele jongens veroorzaakten door lampen aan en uit te draaien: "Ze doen dat vaker in beatclubs. 
Wij houden er niet van. 
Je moet het alleen met muziek kunnen en er verder niets bij nodig hebben".
Vanaf september 1966 bestaat de groep uit Michel van Dijk, zang, Frank Muyser op gitaar, saxofoon en mondharmonica, René Krijnen op de toetsen, Robin Muyser op basgitaar en Raymond van Geytenbeek op drums.
Over het publiek waren ze goed te spreken. "Het is een gezellige beatclub".
Volgens Robin maakte de club weinig verschil met een club uit de stad:
"Het is nergens zo ruig als men wil doen geloven".
(De Vallei, 8 mei, 1967)

Dirty Underwear in 't Dingetje

In de Veenendaalse beatclub N.V. Het Dingetje" speelt zaterdagavond de bekende Nederlandse beatgroep Dirty Underwear.
Deze Eindhovense beatgroep heeft vooral bekendheid gekregen door hun regelmatig optreden in de Eindhovense studentensociëteit De Wasscherij.
Hans (1946), Jacques (1945), Puck (1944) en Willem (1947) vormen de groep.
"We heten ook wel kortweg Dirty, en op het drumstel hebben we maar Dirty U gezet, maar officieel heten we Dirty Underwear," zegt Hans.
Jacques drumt, Puck speelt rhythm gitaar en als het moet ook mondharmonica.
Net als Willem en Hans zingt hij ook nog.
De basgitaar wordt bespeelt door Willem, Hans sologitaar.
Dirty is enorm goed, Het repertoire dat ze opbouwen met nummers van Wilson Pickett, The Animals, Otis Redding, John Lee Hooker en Solomon Burke is bijzonder goed en wordt op uitstekende wijze ten uitvoer gebracht. Peter Koelewijn gaat hun eerste single produceren, die door Dureco op de markt zal worden gebracht. Eveneens binnen afzienbare tijd volgt een optreden voor de TV.
Deze jongens vormen samen een zeer homogene groep en zij spelen soul-muziek, een bepaalde vorm van de oude Amerikaanse blues, waarbij de emotie een grote rol speelt.
Over het algemeen steekt deze doorleefde vorm van blues ver boven het normale beat peil uit.
De Dirty begint om half acht te spelen. (25 mei 1967)

Ook ouderen zijn welkom
BEAT JEUGD ZET ZICH IN VOOR ISRAEL

Vanavond wordt in de Veenendaalse beat club N.V. 't Dingetje een show- en dansavond gehouden waarvan de opbrengst bestemd is voor het actiecomité-Israël.
De avond wordt verzorgd door de Veenendaalse beatgroep As203, die samen met het bestuur van N.V. 't Dingetje volkomen belangeloos tot de organisatie van dit festijn is overgegaan.

Hans Hiensch, de zanger van de band, liep al enkele dagen rond met het idee iets voor Israël te doen.
Gisteravond kwam hij, samen met de manager van de beatgroep, Jaap Budding, plotseling op het idee een show te geven, waarvan de opbrengst ten goede zou komen aan Israël.
Onmiddellijk hebben zij contact opgenomen met het bestuur van beat club NV 't Dingetje, dat spontaan met het idee instemde.
De beatgroep speelt voor niets en het bestuur van de beat club stelt de zaal gratis ter beschikking.
De entree prijs kan ieder voor zich bepalen.
Wel is er een minimumprijs van fl. 0,75.
Ook ouderen zijn welkom: "Al is het alleen maar om de entree te komen betalen", zei Hans.
Gisteravond laat zijn de jongens nog begonnen met het maken van een aantal affiches, om zoveel mogelijk mensen van de actie op de hoogte te stellen.
Vandaag hoopten de leden van de band vrij van school te kunnen krijgen om nog eens goed te repeteren en een speciaal voor deze gelegenheid gecomponeerd nummer in te studeren.
De avond begint om half acht en gaat net zolang door, tot er genoeg geld is binnengekomen naar de zin van de organisatoren.
hr. Palache
De As2O3 band heeft zich al eerder een spontane beatgroep getoond.
Bij de geboorte van prins Willem-Alexander speelden zij op de markt in Veenendaal, vlak nadat het nieuws van de geboorte bekend was gemaakt.
Hopelijk wordt hun spontaniteit beloond met een grote opkomst, niet alleen van beat liefhebbers, maar ook van ouderen.
"Die krijgen ook waar voor hun geld", aldus solo-gitarist Jan van de Wolf, "want die kunnen gelijk eens zien hoe het er in een beat ciub aan toegaat. Het is echt wel de moeite waard".
De beatgroep speelt vanavond niet alleen gratis, As203 laat er zelfs een optreden voor schieten.
Ook van de beat club N.V. 't Dingetje is het een bijzonder mooi gebaar.
Normaal is de club op vrijdagavond niet gratis, As2O3 laat zij zonder meer hun ruimte gebruiken voor deze actie.
De opbrengst zal worden overgemaakt aan de heer Palache, voorzitter van de Collectieve Israël Bond.
(De Vallei, 9 juni 1967)


RUMOER ROND N.V. 'T DINGETJE

De Beatclub 't Dingetje kreeg van het nieuwe bestuur een nieuw interieur en exterieur.
Zowel veel ouderen als een groot deel van de jeugd is niet bijzonder te spreken over de huidige gang van zaken. "De gezellige sfeer is weg. Het is te commercieel geworden", zegt de jeugd.

De twee Veenendaalse jongens Karel Helder en Will van Essenveld zijn bijzonder verontwaardigd over bepaalde activiteiten van het nieuwe bestuur van de beat club N.V. 't Dingetje.
Zij beweren namelijk, dat dit bestuur onder valse voorwendsels en gebruik makend van hun naam, twee bekende artiesten heeft geëngageerd.
Overigens zijn zij niet de enigen die zich ergeren aan het gedrag van de nieuwe beatclub leiders.
Ook een groothandelaar in bier, limonades en wijnen, heeft nog een appeltje te schillen.
Hij wacht nog steeds op de betaling van enkele vrij grote en vrij oude rekeningen.

Grote schulden niet betaald
Karel Helder vertelt dat hij samen met Will van Essenveld de beroemde Belgische zanger Ferré Grignard had geëngageerd voor een optreden in een garage te Veenendaal in oktober (1967).
 "We hadden de zaak al helemaal mondeling met de manager van de zanger, Bob Majoor, geregeld. We hoefden alleen nog maar op te bellen waar en wanneer het optreden precies zou plaatsvinden".
Het voornaamste van deze zaak is echter dat de jongens na vele moeizame onderhandelingen een aardig bedrag van de gage van de zanger wisten af te pingelen.
Dit laatste kwam het bestuur van 't Dingetje ter ore:
"Zij hebben toen opgebeld en gezegd dat het optreden waarover wij met Bob Majoor hadden gesproken in 't Dingetje zou plaatsvinden".
De manager, die in de veronderstelling was, dat hij met Karel en Will te doen had, ging hiermee akkoord.

Hij beloofde zelfs ervoor te zullen zorgen dat de beroemde Amerikaanse gitaar-virtuoos Jimi Hendrix met zijn begeleiders mee zou komen, eveneens voor een zacht prijsje.
Zo werd ook dit buitenkansje voor de neuzen van Karel en Will weggekaapt.
"We kunnen er niets tegen doen", zegt Karel teleurgesteld.
"Alles is getekend, het contract opgesteld en de datum van het optreden bepaald".

Te jong
Will van Essenveld is zelf vanaf de oprichting van Beat club N.V. 't Dingetje lid van bestuur geweest. Enige tijd geleden heeft hij voor zijn bestuursfunctie bedankt.
"Ik kon mij niet verenigen met de werkwijze en het gedrag van het nieuwe bestuur", zegt hij. "Ik schaamde mij als ik in de club kwam de laatste tijd".
Het publiek dat 't Dingetje bezoekt is te jong.
"De jeugd beneden de zeventien jaar moet naar "de Instuif" gaan", zegt Karel, anders komt er volgens hem niets van terecht.
Ook over het gedrag van dit jeugdige publiek is hij niet erg te spreken:
"Ze drinken stiekem bier en cognac, en dat voor kinderen van 15, 16 jaar".
Er was nog iets waar ex-'t Dingetje bestuurder Will zich niet mee kon verenigen;
"De club wordt aan derden verhuurd", zegt hij.
Het oude bestuur huurt het gebouw aan de Nieuweweg nog steeds voor weinig geld van de gemeente: gas, water en elektriciteit gratis.
"Enkele leden van het oude bestuur verhuren nu het gebouw aan het nieuwe bestuur, maar dan natuurlijk voor meer geld dan zij de gemeente moeten betalen".
Will voelde er niets voor hieraan mee te doen.
Ook een groothandelaar in bier, limonades en wijnen, heeft meer met het oude bestuur op dan met het nieuwe.
Evenals de vorige leiders van de beat club, betrekken ook de huidige directeuren alle frisdranken van zijn zaak.
Vroeger had hij echter nooit te klagen over de betaling:
"Dat ging prima. 
Er werd altijd vlot afgehandeld … tot het huidige bestuur kwam. 
Ik wil het bedrag niet noemen wat ze mij verschuldigd zijn, maar het is wel de moeite waard".

Geruchten
Er gaan vele geruchten over 't Dingetje in Veenendaal.
Niemand weet wat zich tijdens de besloten fuiven in de club afspeelt.
De serieuze jeugd van Veenendaal zou graag zien dat er een andere gelegenheid voor de jeugd komt. Karel, Will en een ander ex-bestuurslid van N.V. 't Dingetje, Wim van Schuppen, om dezelfde reden als Will afgetreden, willen aan deze wens gehoor geven.
Zij zijn bezig met het zoeken naar een nieuwe, gezondere gelegenheid.
Daar zullen geen bands optreden en er zullen alleen personen van achttien jaar en ouder worden toegelaten.
Deze club zal een opener karakter krijgen.
Het is alleen zo moeilijk iets dergelijks te organiseren, zeggen de jongens, maar ze blijven zoeken naar de middelen en ruimte om hun doel te bereiken.
(de Vallei, 13 september 1967)

Geachte redactie,

Naar aanleiding van uw artikel 'Rumoer rond NV 't Dingetje' in de Vallei van  13 september 1967 willen wij het volgende commentaar geven.

De heren Will van Essenveld, Karel Helder en Wim van Schuppen, hebben nooit, ook niet vanaf het begin, in het bestuur van NV 't Dingetje gezeten.
Er is thans helemaal geen sprake van een nieuw bestuur, maar van een organisatorische leiding onder supervisie van het bestuur.

Onder deze leiding draait NV 't Dingetje nu zegge en schrijve 4 weken.
Het is dan ook erg raadselachtig hoe wij in deze korte tijd aan oude en grote schulden kunnen komen.
Temeer daar volgens het artikel zelfs de jeugd zegt, dat het te commercieel geworden is.
Verder worden wij door de zegslieden Essenveld en Helder van achterbakse praktijken beschuldigd, in verband met het engageren van buitenlandse artiesten.

De feiten zijn, dat bovengenoemde heren namens het bestuur van NV 't Dingetje (waartoe zij niet gerechtigd waren, omdat zij daarin geen zitting hadden) Ferré Grignard hadden geëngageerd om in een garage op te treden.
Hetgeen door genoemde artiest pertinent werd geweigerd.
De zaakgelastigde van Ferré Grignard in Nederland heeft hierna contact opgenomen met de organisatorische leiding van NV 't Dingetje over een optreden van Ferré Grignard in Veenendaal, hetgeen vanzelfsprekend door ons geaccepteerd is.

Het gezegde van Karel Helder; dat de jeugd beneden 17 jaar naar de Instuif moet gaan, vinden wij absurd.
Waarom mag de jeugd onder 17 jaar niet méér mogelijkheden hebben dan alleen de Instuif.
Waar dachten zij de jeugd dan mee bezig te houden, met dammen, schaken of tafeltennis soms? Indien de jeugd hiervoor werkelijk interesse heeft zijn er mogelijkheden te over bij bestaande verenigingen.
Het feit dat zij zich hiervoor niet interesseert blijkt wel uit onze druk bezochte middagen.

U, geachte redactie dankend voor uw medewerking door het plaatsen van dit artikel, verblijven wij,

De organisatorische leiding van NV 't Dingetje.
(27 september 1967)

Ferré Grignard zingt (en slaapt) in Veenendaal

Vrijdagavond a.s. treedt in beat club N.V. 't Dingetje" te Veenendaal de Belgische zanger Ferré Grignard op. Hij wordt begeleid door een eigen groep.
De Belgische protestzanger komt speciaal voor dit optreden in Veenendaal naar Nederland.
Om zeven uur begint hij zijn show die tot ongeveer 11 uur zal duren.
De Antwerpse zanger brengt protestliederen.
Hij is tegen de oorlog, hetgeen hij tracht te accentueren door het dragen van een hakenkruisje.
De zanger, die ongetwijfeld niet met geldzorgen te kampen heeft, houdt er in vergelijking met zijn collega's een eenvoudig leven op na.
Hij brengt de nacht van vrijdag op zaterdag in Veenendaal door, echter niet in een hotel, maar bij een der organisatorische leiders van de Veenendaalse beat club thuis. (5 oktober 1967)

Ferre Grignard: Bleue knaap met fijne liedjes

In beat club N.V. 't Dingetje concerteerde in 't afgelopen weekeinde de beroemde Belgische zanger Ferré Grignard met zijn begeleiders.
Een opvallend klein publiek kreeg na lang wachten enkele knappe, blues-achtige nummers te horen van het bijzonder homogene kwartet.
Vooraf speelde de Veenendaalse beatgroep Opus X, een band die nog heel wat gitaar- en zanglessen kan gebruiken.
Het is tenminste moeilijk aan te nemen dat beat behalve hard, ook nog vals kan klinken.

De muziek van Ferré Grignard streelde ieders oor.
Gezeten rond het podium luisterde het publiek, heel wat kleiner dan men verwachtte, ademloos naar de fijne liedjes waar een enorme rust van uitging.

Nergens was een element van beat te bespeuren.
Zelfs niet in de manier van optreden.

De vier musici zaten op stoelen op het podium in tegenstelling tot de meeste bands die springend en schreeuwend hun show brengen.

Ook waren er geen knallende drums, maar goed slagwerk op een Turkse trom en een tamboerijn, bespeeld door een drummer die zich er van bewust was dat slagwerk een begeleidende functie heeft; iets wat men in dit genre doorgaans maar weinig inziet.

De muziek schiep een intieme sfeer in het kleine zaaltje.
Er was een goed contact tussen publiek en musici.
Even werd de sfeer onderbroken door een boze vader die zijn dochter kwam halen, maar pa had gerust kunnen zijn, want hoofdinspecteur van politie W. C. H. Dekker hield een (betrouwbaar) oogje in het zeil.
Hij was erg tevreden over het gedrag van het publiek.

Kort en klein
Ferré Grignard trouwens ook.
Hij zei het liefst te spelen voor een publiek, dat gezeten rond het podium aandachtig luistert.
Even later sprak hij zichzelf echter tegen.
Op de vraag of de beatclub in de provincie nou erg verschilt van die in de stad antwoordde hij:
,,Zeker, in de stad slaan ze de boel kort en klein. 
Dat vind ik leuk. 
Zo krijg je veel mensen in de tent. 
Ik geef er zelf wel eens aanleiding toe, want door het afbreken van de boel komt het publiek tot een climax".

Een vreemde snuiter, die Antwerpse zanger, maar bepaald niet onsympathiek.
Achter een grote hoeveelheid haar gaat een bedeesd, gebrekkig sprekende jongen schuilt die pas voor het publiek durft te verschijnen als hij een flinke portie geestrijk vocht heeft genuttigd.
Zelf zegt hij hierover: ,,Ach, dan kom ik beter in de sfeer".
Zijn manager Bob Majoor:"Dan kan hij beter lallen", waarmee een bepaalde tong slag bij het zingen wordt bedoeld.

Het duurde overigens nogal lang voor hij het"lal peil" had bereikt.
Ferré, die om negen uur zou beginnen, verscheen om ongeveer kwart voor tien in de zaal, om half elf begon hij zijn voordracht die om elf uur al was afgelopen.
Toen hij eenmaal op zijn "zangstoel" zat viel het iedereen op, dat zijn hakenkruisje verdwenen was. Enige tijd geleden kwam Grignard namelijk in het nieuws toen hij in een interview met Willem O. Duys in het televisie-programma "Voor de vuist weg" beweerde tegen de oorlog te zijn en zijn protesten kracht bijzette met het dragen van een hakenkruis.
Het hakenkruis hangt nu echter in de kast vertelt Ferre: "Er was geen gading meer voor".

Het was dus een publiciteitsstunt?
"Nee, nee, 'iet was een protest. 
Ik meende het. 
Maar er was geen gading meer voor".

Zijn repertoire bevat trouwens geen uitgesproken protestelementen meer.
Volgens Grignard hoeft dat ook niet, want: "Elk lied is een protest, elk schilderij is een protest, elk boek is een protest".
Enige tijd geleden rezen er in Veenendaal enkele moeilijkheden rond zijn optreden.
Tussen enkele organisatoren ontstond een twist wie nu eigenlijk Ferre had geëngageerd.
De zanger zelf distantieert zich volkomen van deze zaak en beweert er "niets van te weten".
Hij weet ook niet waar hij de volgende dag zal optreden.
"In Hoorn", roept Majoor.
"In Kaap Hoorn", bevestigt Grignard ernstig.
Arme Ferre Grignard.
Muzikaal heeft hij echt wel wat te zeggen.
Zijn roem verdient hij.
Hij ziet er zelfs uit als een ster met veel allures, maar hij is zo verlegen.
(10 oktober 1967)

PUEM GEHEIMZINNIG OVER ,,AFKEUREN" VAN DOMICILIE BEATCLUB

Ambtenaren van de PUEM hebben dezer dagen een controle-bezoek gebracht aan het oude schoolgebouw dat nu 't domicilie van de beat club N.V. 't Dingetje is.
Zij hebben geconstateerd dat de leidingen van de elektriciteit vernieuwd moeten worden.
Voor de leiding van de beat club betekent dit, dat er grote kosten gemaakt zullen moeten worden en een onthutste Fred Bruitsman vertelde gisteren dan ook: ,,Ik ben druk doende om er nog voor te zorgen dat we kunnen blijven doordraaien. 
We zullen de onkosten zelf moeten betalen, zo werd ons verzekerd. 
Maar het kan best zijn dat er ets anders achter zit, dat ga ik ook uitzoeken".


Hoofdinspecteur W. C. H. Dekker gaf het volgende commentaar:
,,Ik heb er wel iets van gehoord. 
Ik weet dat de PUEM is gaan kijken. 
Voordat ik hier iets concreets over kan zeggen, wil ik eerst weten wat er precies aan de hand is".

De instantie, die natuurlijk wel het fijne van deze affaire weet is de PUEM.
Commentaar wenste men echter niet te verstrekken. "Ik weet er helemaal en dan ook helemaal niets van", zei een woordvoerder.
Ook verdere vragen werden door de PUEM genegeerd.
"We weten van niks", zo werd er bij herhaling gezegd.

Fred Bruitsman zei tenslotte':
"We hebben de brandweer ook al op bezoek gehad. Daarmee is nu alles in orde. 
Nu krijgen we weer met de PUEM te maken. 
Wie weet wat er achter zit".
(3 november 1967)


dinsdag 1 mei 2012

PERFUME GARDEN

In het personeelsblad van de VSW (Veenendaalsche Stoomspinnerij en Weverij) verscheen aan het eind van de jaren zestig een jongerenrubriek, eerst onder de naam M.K. (MiniKlanken), maar al snel getiteld Perfume Garden, vernoemd naar het programma van de Engelse disc jockey John Peel, wat uitgezonden werd via Radio London (BIG L).
De redaktie bestond uit Henk van Ginkel en Jan Sukkel.
De  onderwerpen  besloegen voornamelijk de jeugdcultuur en muziek, en na een aantal afleveringen werd besloten om een tijdschrift op te starten onder dezelfde naam.
Het eerste nummer was maar een paar pagina's dik, en de onderwerpen hadden niet zoveel om het lijf.
Wat de Veense burgerij wel schokte was de ondertitel van het blad "Tegen gevestigde orde, gezag en macht".
Men sprak er schande van, zonder ook maar één letter gelezen te hebben.
De verkoop vond voornamelijk plaats op straat, liefst op vrijdagavond in de Hoofdstraat.
Het blad werd ook gelezen in Almelo, Winterswijk, Oosterbeek, Nijmegen en Haarlem, maar hoe het daar kwam valt niet meer te achterhalen.
De oplage bedroeg gemiddeld zo'n 750 exemplaren en de burgerij vreesde te worden geconfronteerd met een nieuwe uitbarsting van het provotariaat in 't Veense.


PERFUME GARDEN - Het eerste nummer

Het eerste nummer verscheen maart 1969, onder redaktie van Henk van Ginkel en Jan Leskens. Marjo van Dijk was de redaktie secretaresse.
Het blad opende met een aantal LP besprekingen en hitlijsten.
Op pagina vier stonden een aantal kritische stukjes:

JEUGDRAAD
De jeugdraad, waarvan niemand nog weet of hij nu werkelijk eens een keer opgericht is, heeft nog steeds geen daden laten zien, na de vele woorden die er over gesprokenzijn.
De oprichting van een leuk jeugdcentrum waar indertijd sprake van was is vast en zeker als een pudding in elkaar gezakt.
Het was ook wel te verwachten met deze, bijna gepensioneerde opperhoofden.
De jeugdige frisse ideeën zijn natuurlijk getorpedeerd door de ouderen.
Zij vonden het blijkbaar allemaal even leuk om in het bestuur te zitten en hun kop in de krant te zien.

DE WEERWOLF
Het is enorm middeleeuws en waanzinnig, dat een stelletje conservatieve gemeenteraadsleden in Leersum het voortbestaan van de Weerwolf proberen te beëindigen.
Wij hopen, dat de jongens weer snel aan de gang kunnen gaan, want het is zo'n enorm fijne club.
Onze sympatie voor De Weerwolf.

Verder een artikel over dienstweigeren, de musical 'Hair' in London, uranium opslag en atoom energie voor vreedzaam gebruik en luchtvervuiling.

Alarmerende kreten in nieuw blad, maar:
Perfume Garden heeft het niet zo kwaad bedoeld.

Het was alleen 'n trekkertje.

Met paarse letters op een gele ondergrond verschijnt volgende week zaterdag (12 april 1969) het tweede nummer van Perfume Garden, het blad waarvan de eerste editie de gemoederen in de afgelopen week enigszins vermocht te verhitten.
Het krantje is kennelijk niet alleen gelezen door undergroundgangers, filosofen, scharenslijpers, dienstweigeraar en anarchisten voor wie het volgens het titelblad was bestemd, maar ook door onderkruipers, elleboogwerkers, driftkikkers en pessimisten, politiemannen en bureaucraten, tegen wie PG zich zei te richten.
De redactie van het blad kreeg kort na het verschijnen van her eerste nummer een paar anonieme telefoontjes, die bepaald onvriendelijke opmerkingen opleverden.
De naamlozen vreesden een nieuwe loot aan de provo struik in Veenendaal.

"Als 't moet, wel kritiek"

Henk van Ginkel (19) en Jan Sukkel (20) weten er meer van.
Zij hebben de stunt op tafel gezet, als (eind)-redactieleden van Perfume Garden, het blad dat iedere veertien dagen zal verschijnen tot lering en vermaak van overwegend jeugdige lezers.
Het eerste nummer heeft stof doen opwaaien in Veenendaal.
De politie zou "de zaak in de gaten houden', en enkele middenstanders, die teleurgesteld waren in de inhoud van het blad of vreesden nadeel te zullen ondervinden tengevolge van hun contacten ermee, lieten weten hun plaatsruimte graag ter beschikking van andere liefhebbers te stellen.


Reclame
Dat zijn de resultaten van de publicatie van Sukkel en van Ginkel, die nu hebben onthuld dat ze het eigenlijk allemaal niet zo scherp hebben bedoeld: de tekst op het titelblad van 't eerste nummer gelieve men te beschouwen als een misslag.
De (voor velen alarmerende) kreten missen elke vorm van achtergrond en diepgang, en illustreren hoogstens een "algemeen gevoel van onbehagen".

Ze moesten slechts dienstdoen als "trekkertje", zoals Sukkel het uitdrukt, als reclametekst die de aandacht moest vestigen op het bestaan van Perfume Garden.
En dat had het blad ook wel nodig, want in dat eerste nummer was voor het overige van enige inhoud nauwelijks sprake.
De eerste editie werd alleen verspreid om "toch vast iets te doen".
Wat het blad beoogd was tot op de avond van 1 april zelfs voor de samenstellers nog een raadsel. Daarom belegden ze een redactievergadering, waaraan zeven man deelnam, en gezamenlijk lieten ze zich op duidelijk laatdunkende wijze uit over het eerste product dat uit hun pennen was gevloeid, wat als vrij ongebruikelijk mag worden beschouwd.
Vervolgens bepaalde men zich tot het uitstippelen van een redactioneel beleid, en de bespreking van de zakelijke kant van de uitgave, van de wijze van verspreiding, van de advertentiepolitiek, en de taakverdeling.

Groeien

Er gingen stemmen op het blad te verheffen tot een in het hele land verschijnend epistel, door het via beatsocieteiten in de diverse steden te verspreiden.
Maar er rezen zoveel bezwaren -de jongens realiseren zich dat een "Veenendaals blad" niet in de "grote stad" zullen kunnen slijten- dat men zich nu maar beperkt tot een cirkel met een straal van vijftien kilometer met Veenendaal als middelpunt.
 "Later, als het allemaal goed loopt, kunnen we uitbreiden", aldus Henk van Ginkel, "dat moet groeien".
En dat betekende dat een medewerker die in Almelo domicilie houdt, eigenlijk voor niets ter vergadering was gekomen.
Hij zou de belangen van Perfume Garden in zijn woonplaats behartigen, en ook contacten leggen in andere steden, kortom, hij zou optreden als een van de sleutelfiguren die de communicatie van PG met de buitenwereld (voornamelijk bestaande uit "achtergebleven gebieden") op gang zou brengen.

Formule

Communicatie, het trefwoord voor de redactie van Perfume Garden.
De heren van Ginkel en Sukkel doen ernstig pogingen de doelstellingen van hun blad concreet te formuleren, en belanden bij "bevordering van communicatie'' waarna het woord "cultuur" ter sprake wordt gebracht naast "mentaliteit", zodat na enig aandringen tenslotte een formule wordt geboren: Perfume Garden wil de communicatie tussen de jongeren bevorderen, evenals het cultuurbesef, en pogingen doen verandering te brengen in een mentaliteit, die er ondermeer de oorzaak van is dat in Veenendaal in het weekeinde nauwelijks gelegenheid is om een avond uit te gaan.
Jan Sukkel en Henk van Ginkel zeggen bovendien rekening te houden met de mogelijkheid dat Perfume Garden zal worden beschouwd als vertegenwoordigster van een (jongeren-) groepsbelang, en dat het blad in die kwaliteit gehoor zal kunnen vinden bij, bijvoorbeeld, de gemeenteraad. "Zo kunnen we misschien wel wat voor de jeugd in Veenendaal bereiken"' verduidelijkt Sukkel.

Een andere component dan strijdvaardigheid behoort ook tot het programma van de redactie: men wil toneel- en cabaretvoorstellingen bespreken, enquêtes houden, en een klein beetje politiek bedrijven. "Maar als het moet zullen we ook scherpe kritiek laten horen", roept van Ginkel progressief.
Andere medewerkers van het blad wijzen hem terloops op het feit dat men de bijdragen van de adverteerders momenteel slechts node kan missen, maar Henk vindt dat je als redactie daarvan niet mag uitgaan. Het is overigens toch de bedoeling dat PG zich in de toekomst zelf financieel zal kunnen bedruipen.

Optimisme


Het tweede nummer van Perfume Garden mag Veenendaal volgende week zaterdag tegemoet zien, in een oplaag van duizend exemplaren.
Voorlopig zijn ze nog gratis te krijgen, maar daarnaast bestaat ook al de gelegenheid zich per kwartaal te abonneren, een combinatie van aanbiedingen, waar uit het optimisme van de samenstellers onmiskenbaar naar voren komt.

Veenendaal kan zijn vrees laten varen.
Perfume Garden wil geen revolutie ontketenen.
"Maar als het moet zullen we onze stem laten horen", kondigt de redactie aan. Wanneer en hoe dat gebeurt zal in het komende kwartaal wel blijken. De vader van Jan Sukkel zegt: "die jongens willen nu eenmaal ergens tegen zijn". Maar dat is iets wat van Ginkel stellig tegenspreekt.
PG bedoelt het niet zo kwaad.

(De Vallei, 3 april 1969)


De inhoud van het blad, onder redaktie van Sukkel en van Ginkel kenmerkte zich vooral door de ruime aandacht die aan muziek werd besteed, de 'pop'.
Dat gaat veranderen: "De pop gaat eruit, de politiek komt erin", aldus Gerard Davelaar, nu ook redakteur, samen met Sukkel. Henk van Ginkel heeft zich teruggetrokken, om zich te werpen op de public-relations ten bate van de beat sociëteit 'De Weerwolf' in Leersum.
Perfume Garden gaat een enigzins gewijzigde koers varen.
De medewerkers weren de pop en gaan er politiek voor in de plaats zetten.
Wat voor politiek dan? "Ja, wat er zoal gebeurt, het ligt er maar aan wat er voorvalt.
Er zullen diverse artikelen worden gepubliceerd", aldus eindredakteur Sukkel.

Wie PG's redaktie vraagt welke lijn nu eigenlijk wordt gevolgd, krijgt antwoorden die niet uitmunten door duidelijkheid.

De redaktie wil iets in Veenendaal bereiken, maar wat precies:
"We willen zover komen dat Veenendaal rijp wordt voor een jeugd sociëteit, vergelijkbaar met bijvoorbeeld Fantasio en Paradiso in Amsterdam", zegt Jan Sukkel.

Terwijl hij dat zegt tracht hij de duisternis te doorboren van de Soos, van de Gereformeerde Kerk bij de Vaartbrug waar het gesprekje plaatsvindt.
Er klinkt wat onbestemde muziek, hier en daar zitten jongens en meisjes aan een tafeltje, of aan de bar.

Is Perfume Garden links? Een vraag die resulteert in een ontwijkend antwoord. "Als je hier zegt dat je links bent word je er onmiddellijk van verdacht dat je met rode vlaggen de straat op gaat, en dat je revolutie wilt maken.
We binden ons niet aan één of andere politieke richting", haast Davelaar zich te zeggen.

Inmiddels is ook bekend dat PG het voornemen heeft een stunt in Veenendaal op stapel te zetten.
Er is gefluisterd over een bezetting van de Markt en het provoceren van de politie.
Eén en ander had veertien dagen geleden al moeten gebeuren, maar "bijzondere omstandigheden" staken er een stokje voor.
In eerste instantie werd de happening een week uitgesteld, maar opnieuw ging het niet door.
Wanneer PG deze manifestatie -om der wille van de publiciteit- wel zal laten doorgaan is niet met zekerheid te zeggen. Veenendaal is gewaarschuwd, het zal nog horen van PG, al bedoelt het 't dan niet zo kwaad.
De eerste zorg van de redaktie is overigens op korte termijn een lokaaltje te vinden voor haar redaktionele bezigheden. "We zoeken iets waar iedereen zomaar binnen kan lopen, iets waar ze je weten te vinden", legt Jan Sukkel uit.
"Op het ogenblik is deze soos hier zo'n beetje het ontmoetings centrum van de redaktie, je kunt niet alles thuis doen, dat is zo'n geloop ....

(De Vallei, 22 mei 1969)


In totaal verschenen er negen nummers van Perfume Garden.
Het redaktielokaal werd later gevonden aan het begin van de Brinkersteeg, tegenover het VRC voetbalveld, in een vervallen boerderij, waar ook Johannes Factotum repeteerde.

Een verbolgen notabel speelde me deze week een blaadje in de vingers, dat ietwat afweek van de gebruikelijke clubbladen en jeugdperiodieken, die in onze gemeente in een ononderbroken stroom van de stencilmachines komen.
Met was het eerste exemplaar van een geschriftje, zoals er op landelijk niveau zoveel verschijnen en weer verdwijnen.
Uitgegeven door een paar half volwassen mensen, die waarschijnlijk menen dat onze gemeente groot genoeg is geworden om zoiets te doen. Er moet maar eens stevig op de tenen getrapt worden en heftig tegen de schenen geschopt.
De inhoud is bij mij niet zo hard aangekomen als de vooraanstaande persoon die het mij, als was het een soort uitwerpsel, toestak, deed voorkomen.
Vergis ik me niet, dan kun je je voor twee gulden en een kwartje per kwartaal op het ding abonneren en dat is tegen die prijs dan alleen maar mogelijk omdat een aantal adverteerders - die misschien bij de redactie wel helemaal in de verkeerde hoek zitten - voor het grootste deel het stukje spuiwerk mogelijk maken.
Het is onder de titel "Perfume Garden" onder het volk gebracht.
Waarom het nodig is om hiervoor over onze landsgrenzen heen te grijpen is me al niet recht duidelijk. Ik vind het eerder een verzwakking van het ding."Hou je bij je moerstaal" is mijn advies in dergelijke zaken.
Aangezien ik op 12-jarige leeftijd al achter m'n vader aankloste om handlangerswerkzaamheden op de fabriek op te knappen ben ik zelf niet bij machte om de vertaling van de titel te leveren.
De jeugdige redactie zal daar niet rouwig om zijn, want het leek mij niet in de eerste plaats voor iemand van mijn generatie bestemd.
Uit nieuwsgierigheid heb ik de hulp toch ingeroepen van de oudste van onze Klazien die me zonder hulpmiddelen in vorm van woordenboeken duidelijk maakte, dat een dergelijke titel voor verschillende uitleg in aanmerking komt.
Letterlijk zou het betekenen: geparfumeerde tuin, "maar", voegde m'n kleinzoon kennelijk meet ingevoerd in dit soort zaken er aan toe, "er kan wat anders achtersteken. Zo'n titel is vaak een parodie op de inhoud en ze kunnen er best mee bedoelen "iets waar een luchtje aan zit, of zo".
Ik kan niet best in 'n dergelijke gedachtengang komen, want als je iets recht op de mensheid af wil smijten, begin dan met een klare en duidelijke herkenning.
Ik had er eenvoudig weg "stinkdingetje" of bijvoorbeeld "luchtverontreiniger" van gemaakt.
Ik geef toe, dat het niet handig geweest zou zijn, met het oog op het bijeengaren van de onmisbare adverteerders, die - ik heb ze nog meer nageplozen dan de inhoud - hier te goeder naam en faam bekend staan.
De andere helft van de inhoud was me beslist geen twee gulden vijf en twintig in de drie maanden waard, want ik ben evenals de redactie ook tegen politiemannen die me - terecht of ten onrechte - een bon aansmeren.
Dat is een menselijke trek, die in alle leeftijdsklassen voorkomt.
Ook houd ik er niet van dat ik onnodig word geschaduwd door de binnenlandse veiligheidsdienst en driftkikkers vraag ik nooit op de borrel, evenmin als gifkikkers die waarschijnlijk werden bedoeld.
Gesignaleerd werd verder, dat de jeugdraad die vorig jaar zo onstuimig van start is gegaan - om wat ouwe koppen in de krant te krijgen - daarna waarschijnlijk uiteen is gevallen om als privé-personen maar weer naar de televisie te gaan zitten kijken. Dat laatste veronderstel ik maar, hoewel het feit op zich steekhoudend is.
Vervolgens schrijven de geparfumeerde hoveniers, dat er zo nodig in de Hoofdstraat weer een nieuwe textielwinkel moest komen, terwijl men zo prinsheerlijk deze ruimte voor de jeugd had kunnen bestemmen.
Ook een waarheid als een ongeparfumeerde koe, maar vecht eens op een stuk of zes velletjes papier tegen de economische instelling van onze mensheid.
Haast zou ik zeggen tot de redactie: wacht nog 'es een paar jaar en je krijgt ook de kans om stevige winsten te maken op onder- en bovengoed en we zullen elkaar nog 'es nader spreken.
Wordt er echt niks voor de jeugd gedaan vraag ik me in gemoede af.
Of verpest dezelfde jeugd meer wat met pijn en moeite - al of niet met medewerking van ouwe knarren - is opgebouwd?
Het is toch wel een veeg teken, dat in een goed jaar drie instuiven noodgedwongen dichtgegooid moesten worden omdat er geen houden meer aan was.
Nee, het zijn beslist niet alle tuintjes die door de jeugd met parfum worden besprenkeld…
Wout Blauwkous, 28 maart 1969