dinsdag 3 april 2012

DE VEENSE

Het laatste Veenendaalse projekt waar ik (zijdelings) mee te maken had.
Hieronder de verschenen nummers op rij, en wat tekst wat ik op het internet aantrof.
(Gerard)

Uitgever "De Veense Publiekstijdschriften", Divisie Kwartaalbladen
Jaren 1982 - 1984, A4, Losbladig, gevouwen

Kwartaalblad met artikelen en interviews. In het eerste nummer o.m. een interview met grafdelver Cees Diepeveen, Rob Koppenberg en van Genderens dagboek. Tussen december 1982 en de wintereditie 1984 zijn acht nummers verschenen. Bij uitgave nummer 3, zomer 1983 werd een “reliposter”; Veense Zomer, uitgegeven met karikaturale advertenties. Deze deden bij de lokale middenstand nogal wat stof opwaaien. Gemaakt door Henk Roor (onder redactie van Wilma van Hoeflaken, met een kaart van Herman van Rijnbach) ons der andere met: Hoe rijden wij? Bekende Veenendalers over hun vakantie en 'Voor onze kleintjes'. Zeker voor die tijd tamelijk confronterend.
Bespreking Mats Beek - Schrijvers geturfd:
Er is een hoofdstuk opgenomen met vertalers en boekillustratoren. Beek is lyrisch over Jan de Boer, die aan de Kerkewijk woonde. Daar was ooit de Wereldwinkel gehuisvest en kwamen undergoundbladen als Turf en Sigaren en De Veense tot stand. ,,Dat laatste blad had bewust een schreeuwerige opmaak zoals van de Bild Zeitung. De Boer spreekt daarover. Grappig is dat Jan Hoedeman in een ander interview het daar ook over heeft.’’ Jan de Boer werkt tegenwoordig in Amsterdam. Met zijn boekomslagen behaalde hij vele prijzen en werkt nu voor grote uitgeverijen.
De Rijnpost, 27 okt 2010

Mats Beek weblog
In gesprekken i.v.m. het boek voor Van Kooten komen regelmatig de bladen/blaadjes 'Turf en sigaren' en 'De Veense' ter sprake. De bladen werden geschreven door een groepje jongelui rond de Wereldwinkel. Er zijn er maar een beperkt aantal van verschenen, maar ze weerspiegelden heel goed de tijdgeest van de jaren zeventig en zijn blijkbaar in het collectieve Veense geheugen blijven hangen.
Ik vroeg er ook Jan de Boer naar:

Mats: Je was in Veenendaal betrokken bij ‘Turf en Sigaren’ en bij ‘De Veense’.

Jan: Ja, bij beide. ‘De Veense’ kwam na ‘Turf en Sigaren’ en was beter. Die werd bijvoorbeeld ook verkocht bij Albert Heijn. Dat blad kwam uit op groot formaat en werd op glanspapier gedrukt. Zwart op wit en dan nog steunkleuren ertussen en dan heel bewust vormgegeven zoals de Duitse roddelpers eruit zag. En we gingen enorm door de bocht met van alles. Dat was echt de leukere opvolger van ‘Turf en Sigaren’. We maakten het voor een deel met dezelfde groep mensen.‘Turf en sigaren’ ontstond toen het minder ging met de Wereldwinkel. De helft ging studeren in Amsterdam en de scholieren bleven over. Dat waren o.a. Chris Anbeek, Wim Bos, Gerard Davelaar en Arie van de Kraats, een heel klein clubje eigenlijk. En later kwam ‘De Veense’ en toen deden bijvoorbeeld ook Jeroen Wielaert en Jan Hoedeman mee. Eens in de maand hadden we een redactievergadering en om de twee maanden was er een nieuw nummer. Er zijn er in totaal een stuk of zes van verschenen. We waren allemaal opgegroeid in Veenendaal en we hadden er een soort haat-liefdeverhouding mee. Ik heb er een hele fijne jeugd gehad, maar ik heb het ook gehaat: dat verschrikkelijke Veenendaal met al die gereformeerden, waar niets mocht. Turks Fruit werd er door de burgemeester verboden! Wij wilden kabaal maken. Mijn insteek was herrie schoppen, tegen allerlei zere benen aanschoppen en tegelijk toch een leuk en leesbaar blad maken. We waren links omdat dat bij de tijdgeest hoorde. Ik ben meer een sociaal-liberaal en ik was dat toen eigenlijk ook al.

Rein Bijkerk
Ook hij begint tijdens het interview over 'De Veense' en de voorloper daarvan 'Turf en Sigaren'. In mijn gesprekken met actieve en schrijvende Veenendalers komen die blaadjes reglematig ter sprake. Daar zou iemand nog eens studie van moeten maken:
Rein: Veenendaal is een plaats die sterke gemengde gevoelens bij mij heeft opgeroepen, maar waar ik wel heel veel mee heb. Ik moest denken aan de jaren tachtig, er was toen een satirisch blaadje ‘De Veense’. Ik zat in de redactie, maar omdat ik in de gemeenteraad zat publiceerde ik onder de naam Geesje van Geerestein, samen met een aantal anderen. Een paar jaargangen zijn dat geweest, helemaal opgemaakt door Jan de Boer, toen al, een Bild Zeitung-achtige stijl. En als je dat blaadje leest, zie je aan de ene kant het verzet tegen het calvinisme, tegen de vreselijke kleinburgerlijkheid en aan de andere kant zie je ook een soort liefde voor Veenendaal. De mensen die daarin schreven die hadden wat met deze plaats en wilden daar wat mee. Die waren niet tevreden, maar die bleven hier wonen en die wilden iets tot stand brengen, ze zagen ook de goede dingen. Dat gevoel is voor mij heel kenmerkend voor deze plaats.

Intolerantie handelsmerk van "De Veense"
Het kwartaaltijdschrift „De Veense" is ten onder. „Nooit van het blad gehoord", zegt u? U mag zich gelukkig prijzen. Alles wat met christelijk te maken heeft werd in het blad met journalistieke voeten getreden. Het goede achtte men kwaad en het kwade achtte men goed.
In 1982 vatte Jan Hoedeman met een aantal kornuiten het plan op een tijdschrift uit te geven. Jan Hoedeman en de meeste van zijn mannen waren al in de journalistiek werkzaam. De gedachte achter de geboorte van het blad was de leemte in de Veenendaalse pers ten aanzien van de achtergrondverhalen te vullen, stukjes over de Veense geschiedenis en lange interviews. Men zag een gat in de markt. „In principe was het de bedoeling het tijdschrift voor een jaar te laten verschijnen. Omdat het leuk liep plakten we er nog twee jaar aan vast. Om te voorkomen dat het niet meer leuk zou worden, zijn we er mee gestopt", zo deelde Hoedeman van „De Veense" mee.
…De intentie van menig verhaal is dat Veenendaal een levenloos dorp is, waar met name in de uitgaanssector niets is te vinden…
Reformatorisch Dagblad, 28 augustus 1985

(Digibron)

zondag 1 april 2012

1968 - BEATCLUB DE WEERWOLF

Beat-boerderij geniet al volste vertrouwen
Het bestuur van de beatclub De Weerwolf in Leersum werkt momenteel hard aan de verbouwing van de boerderij Het Hof, waar de beatclub is ondergebracht.
De rommel, die de verbouwing met zich meebrengt, wordt zaterdag tijdelijk opgeruimd omdat 's avonds de beroemde Nederlandse Rhythm & Blues vertolker Rob Hoeke in de boerderij zal optreden.
Daarna zal men weer  verder gaan met de verbouwing.
Op zaterdag 2 maart (1968) wordt de boerderij officieël heropend.
Vanaf 1 januari zijn er geen beat concerten meer gegeven, omdat de grote ruimte niet voldoende kon worden verwarmd.

Het actieve bestuur van de Weerwolf kijkt reikhalzend uit naar het moment waarop de boerderij weer in gebruik kan worden genomen.
"Die tijd dat we gesloten waren liepen we alle vier met de ziel onder de arm", beweert voorzitter Jaap van Kampen, "de club is een deel van ons leven geworden".
Jaap van Kampen is leerling van de Jan van Nassau kweekschool te Utrecht.

Naast zijn tijdrovende studie besteed hij elke vrije minuut aan de verbetering en het onderhoud van boerderij Het Hof.
Hetzelfde geldt voor penningmeester Henk van Geijtenbeek, die in de vijfde klas zit van de HBS op het Christelijk Lyceum te Veenendaal.
Ook de andere twee bestuursleden, de secretaris Rudy Broos, in het dagelijks leven kantoorbediende, en het all-round bestuurslid Rijk Meerbeek, pompbediende, offeren al hun vrije tijd aan de beatclub op.
Deze toewijding werpt tot nu toe de nodige vruchten af.
Het gemeentebestuur en de politie van Leersum zijn tevreden over de gang van zaken in de beatclub en verlenen alle medewerking.
Ook van de bevolking van Leersum die in het begin wat sceptisch tegenover de club stond, geniet het bestuur het volste vertrouwen.
De boerderij Het Hof heeft een plaats ingenomen in de dorpsgemeenschap van Leersum.
Binnenkort zal dit nog sterker blijken als ook andere verenigingen van de boerderij gebruik gaan maken.
Twee sportverenigingen en de accordeon vereniging Excelsior zullen Het Hof als clubhuis gaan gebruiken.

De Weerwolf: Drie bestuursleden:
vlnr: Henk Geijtenbeek, Jaap van Kampen
en Rijk Meerbeek
KACHEL
Het bestuur van de beatclub heeft hier geen enkel bezwaar tegen.
 "Wij hebben de boerderij toch alleen in het weekend nodig", zegt Henk van Geijtenbeek en voorzitter van Kampen voegt er aan toe: " Er zit ook nog een voordeel aan.
De verenigingen mogen van de boerderij gebruik maken, als ze zorgen dat er een houten vloer in gelegd wordt.
De gemeente betaalt de vloer, maar de verenigingen moeten hem leggen".
Jaap vindt dit niet meer dan een beleefdheidsgebaar tegenover het bestuur, dat het gebouw nu al sinds oktober onderhoudt.

Momenteel ligt er een stenen vloer in het gebouw.
De kachel heeft te weinig capaciteit, waardoor het 's winters binnen wel erg fris werd.
Daarom wordt overlegt om een aantal straalkachels aan het plafond aan te brengen.

Het bestuur van De Weerwolf werkt serieus en hard aan de taak die het op de schouders heeft genomen. Elke week wordt er vergaderd.
Dan worden de taken verdeeld en de nieuwe contracten besproken.
Momenteel zijn de vier jongens elke avond van zeven tot ongeveer half elf in de boerderij te vinden, omdat zij voor twee maart klaar willen zijn met de interne verbouwing.
De discotheek, die voorheen boven het podium was te vinden heeft men nu onder het dak aan de rechter zijwand gebouwd.
Hierdoor is het geheel wat intiemer geworden.
De disc-jockey zit nu ook dichter bij het publiek.
De rechter zijkant is geheel opnieuw betimmerd.
"Het hout konden we voor een krats op de kop tikken", merkt Jaap op.
Met hetzelfde hout heeft men ook de bar vernieuwd.

NAAM
De Weerwolf is sinds de start in oktober 1967 een club van naam geworden.
Dagelijks krijgt voorzitter van Kampen folders thuisgestuurd van theaterbureau's en wordt hij opgebeld door managers of een bepaalde band in Het Hof mag optreden.
"We nemen alleen bandjes waarvan we weten dat ze echt goed zijn.
Meestal zijn dat bands van naam.

Er loopt ook wel eens een minder bekende groep doorheen, zoals bijvoorbeeld As2O3 uit Veenendaal, die in maart hier op zal treden.
Maar die groep hebben we horen spelen en we weten dus wat we hebben gecontracteerd", aldus Henk.

De meeste bands die hier opgetreden hebben, willen graag nog een keer terugkomen, ook om het goede publiek wat hier komt.
Het bestuur van De Weerwolf zit nog boordevol ideeën.
Anderhalve maand tevoren contracteert het de bands.
 "Binnenkort zal op veler verzoek Makin' nog eens optreden en ook de Swinging Soul Machine zal Het Hof met een optreden vereren.
Deze zomer hopen ze nog een aantal topgroepen te engageren zoals The Golden Earrings".
Na 1 maart is de club als disco-bar ook 's zondagsmiddags geopend.

En dan zaterdagavond: Rob Hoeke!
"De voorverkoop was geweldig", zegt Henk en hij verwacht dat zaterdag de kaarten al vroeg allemaal verkocht zullen zijn.
Als speciale attractie probeert het bestuur in samenwerking met de fa. Zwolsman uit Leersum een kleurentelevisie op het podium te plaatsen.
 "Dan kunnen de bezoekers voor het optreden van Rob Hoeke de kleuren TV film zien van The Beatles, die zaterdag wordt uitgezonden", vertelt Jaap.
Men zal eerst proberen of men in de boerderij een goede ontvangst krijgt, mocht dat niet het geval zijn, dan wordt er een zwart-wit toestel geplaatst.
Het bestuur werkt onvermoeibaar door.
Steeds originele ideeën om de jeugd bezig te houden.
 "We hebben tot nu toe geen cent aan het zaakje overgehouden', zegt Jaap.
"Misschien in de toekomst ooit, dat mag ook wel, want we besteden al onze vrije tijd aan deze club".
(De Vallei, 9 februari 1968)

ROB HOEKE BEZORGDE LEERSUM JEUGDINVASIE

Perfect spel in Het Hof

In de boerderij Het Hof in Leersum speelden zaterdagavond Rob Hoeke en zijn Rhythm & Blues Groep voor een uitverkocht huis.
De beatclub De Weerwolf die deze avond had georganiseerd, was al vroeg begonnen met het geven van publiciteit aan het concert van Rob Hoeke, een van de beste vertolkers van de Rhythm & Blues in Nederland.
Uit de wijde omgeving stroomden jongeren per brommer, bus, auto of liftend naar Leersum en velen waren te laat om nog een kaartje te kunnen bemachtigen.
De teleurgestelde jeugd bleef nog geruime tijd rond de met ruim vijfhonderd mensen volgepropte beatboerderij hangen om toch nog iets van de muziek op te vangen.
Voor het optreden van Rob Hoeke kon de jeugd genieten van de TV film The Magical Mystery Tour van The Beatles.
In samenwerking met de firma Zwolsman uit Leersum had het bestuur van De Weerwolf een kleurentelevisie op het podium geplaatst.
Het TV optreden van The Beatles was organisatorisch juist gezien van het beatclub bestuur.
Vele jongeren wilden de Beatle-show immers voor geen geld missen en hadden er zeker Rob Hoeke voor laten schieten.
Nu kon men echter zowel The Beatles als Rob Hoeke zien. Beide programma's deden niet voor elkaar onder.

Gitarist viel uit de toon.
Rob Hoeke kwam met frisse en vooral swingende muziek. De homogene ritme sectievan de groep vormt een rotsvaste basis voor de jazzy improvisaties en fill-ins van pianist Rob.
Hij maakt ook uitstekend gebruik van de afgeronde begeleiding.
Duidelijk haakt hij zijn melodieën op het ritme in.
Solo-gitarist Wil de Meijer is deze kunst nog niet machtig. Zijn matige techniek weerhoudt hem ervan om in de soli van zijn muzikaliteit blijk te geven.
Hij is pas drie weken bij de groep en het is duidelijk te horen dat hij nog lang niet is ingespeeld.
Hij heeft nog niet de vaart en feilloze afwerking die nodig is voor spannend spel.
Het repertoire bestaat lang niet allemaal uit traditionals, toch hebben alle nummers een typerende sfeer.
Daarom mag de band ook de zo dikwijls misbruikte naam Rhythm & Blues Groep voeren.
Veel nummers die in de jaren dertig in de grote steden van de Verenigde Staten ontstonden.
Soms wat gemoderniseerd, en vaak met een niet traditionele bezetting viel deze muziek bij de jeugd bijzonder goed in de smaak.
(De Vallei, 12 februari 1968)

WEERWOLF WAS STAMPVOL

Swingende blues van transpirerende Cuby

In een overvolle en broeihete boerderij Het Hof te Leersum speelden zaterdagavond Cuby & The Blizzards voor de beatclub De Weerwolf.
Ondanks de hitte en het gedrang werd het een geweldig concert.
Misschien was het concert wel dankzij de genoemde omstandigheden zo goed, omdat er een heerlijke sfeer voor blues in de boerderij heerste.
Voor een optreden van Cuby en zijn Blizzards is zo'n sfeer onontbeerlijk, omdat de groep niets anders brengt dan zuivere blues, vertolkt met instrumenten van deze tijd.
Harry "Cuby" Muskee omschrijft zijn muziek als "geëlektrificeerde blues".
Muziek die invloeden onderging van Country- Chicago- en Delta blues en die gebracht wordt op een manier en in de vorm van deze tijd.
Het leed waardoor de blues voor het grootste deel is ontstaan kennen de Nederlandse musici niet.
Qua vorm is Cuby's blues van deze tijd, omdat de muziek niet gespeeld wordt met tweede-hands gitaartjes, maar met kostbare elektrische instrumenten en geluidsinstallaties.

Ondanks deze belemmeringen is de muziek van Cuby en zijn begeleiders eerlijk en aangrijpend en doet zij niets onder voor de blues die vijftig jaar geleden werd gespeeld.
De emoties zijn bij Cuby even aangrijpend als vroeger bij de klagende neger.
De Drentse zanger leeft zich namelijk helemaal in zijn tekst en melodie in.
Niet alleen zijn stem, maar ook zijn persoonlijkheid lenen zich bijzonder goed voor deze doorleefde muziek.
Dankzij zijn enorme geestdrift en concentratie hebben de muzikale emoties bij hem bijna evenveel waarde als bij de onderdrukte neger.
De manier van optreden van Cuby & The Blizzards is een opluchting.
De meeste beat- en popartiesten putten zich uit in het vinden van de meest bizarre en artistieke toneelkostuums en bewegingen tijdens het optreden. Cuby zingt gewoon, en zijn begeleiders spelen.
De groep houd zich alleen maar met de muziek bezig en vergeet zelfs het publiek.
Een oprechte manier van musiceren, die maar weinig artiesten meester zijn.
Ook hun techniek is formidabel.
Solo-gitarist Eelco Gelling heeft niet voor niets de reputatie de beste bluesgitarist van Nederland te zijn.
Van gelijke waarde zijn Jaap van Eijk, bas; Dick Beekman, drums en Herman Brood, piano.
(De Vallei, 1 Juli 1968)

Dank aan Kees van Voskuilen voor het beschikbaar stellen van deze informatie





OPTREDENS IN DE WEERWOLF:
1967
21 oktober GROEP 1850
30 december FUTURE

1968
10 februari ROB HOEKE R&B GROEP
23 maart As2O3
juli CUBY & THE BLIZZARDS
28 september FLEETWOOD MAC



Er hebben natuurlijk veel meer groepen opgetreden in De Weerwolf.
Ik heb echter nergens meer informatie kunnen vinden over deze belangrijke uitgaansgelegenheid. Mochten er lezers zijn die wat kunnen vertellen over hun belevenissen, of data van optredens door kunnen geven: aarzel dan niet dat te doen.

Ik ben verschillende malen in de Weerwolf te Leersum geweest en zag daar o.a. The Honest Man uit Enschede (de concurrenten van The Buffoons) en Hans Vermeulen met zijn toenmalige band The Sandy Coast).
De Weerwolf was een soort hippie boerderij, annex jeugdhonk aan de rand van het dorp.
Het toeval wil dat ik met mijn mijn gezin begin jaren negentig naar een camping in de Achterhoek ging en wat bleek, de eigenaar Henk Geijtenbeek, was één van de voormalige bestuursleden van de Weerwolf, en geboren in Leersum.
Op een avond zaten we aan de bar wat te praten en hij zei: “Wacht even, ik heb nog wat uit die tijd!”. Hij stopte een cassettebandje in de recorder, en hij vertelde, dat dit een live opname was van Fleetwood Mac in de Weerwolf, (28 september 1968, met Danny Kirwan, die pas een paar maanden bij de band zat) uit oktober 1968. "Albatross" was nog niet uit en zelfs "Need your love so bad" was nog maar net verschenen, en nog geen hit.
Fleetwood Mac trad daar destijds op voor een appel en een ei.
Ik heb hem toen gezegd om toch vooral zuinig te zijn op de opnamen.
(Jan Slagman)