zondag 24 augustus 2008

SIXTIES REVIVAL 18 SEPTEMBER 2005


Op deze datum werd in het restaurant De Beproeving in Veenendaal een reünie optreden van de As2O3, Quibus 5 en The Royal Rockers gegeven.
Jan Slagman en Dick Vink organiseerden de optredens.

De eigenaren van De Beproeving reageerden positief toen zij door de organisatie van Sixties Revival Veenendaal werden benaderd.

De locatie past uitstekend bij de doelgroep van het evenement, want de tijd van optredens op zolders en in garages of fabriekshallen is voorbij.


Het restaurant wordt gereedgemaakt voor het event.
De organisatie vindt dat er voldoende bewegingsruimte moet zijn en daarom is het aantal kaarten beperkt gehouden.
De concerten beginnen om 14.00 uur aan het Verlaat 33 in Veenendaal.

Het is vooral de babyboom generatie die zich liet trakteren op de live muziek uit de jaren zestig.
Met een authentieke oldtimer voor de deur werd de aandacht op het gebeuren gevestigd. The openingsact The Royal Rockers werden daarmee naar de locatie gereden.
Het bedienend personeel heeft zich in een passende outfit gehesen.
Maar het blijven jonkies en in hun interpretatie van de sixties was iedere jongen een Elvis en ieder meisje een met een Barbie-pruik bedeelde Penny de Jager.
Zaken, die de ware Veenendaalse rebel slechts tot een schampere lach kunnen bewegen.
Ook al behoort een fikse paardenstaart, gezien het slinken van de hoofdtooi slechts tot het privilege van de gelukkigen, de harten van de oude rockers zijn nog springlevend.
En ze zijn mild in hun oordeel over de optredende groepen.



zaterdag 9 augustus 2008

HAN OP DE WOERT: muzikant & organisator

Han op de Woert kreeg samen met Wim van Burken gitaarles bij Wijnand Hootsen.

Hieronder zijn verhaal voor Veens Lawaai:
In De Instuif (Stichting Jeugdwerk) aan de Industrielaan met wat andere jongens onder elkaar muziek gemaakt.
We gebruikten de microfoon en bekkens van de Instuif, verder hadden we eigen instrumenten en als versterkers: radio's.
We noemden ons de Instuif Rockets wat later omgedoopt werd in THE ROWDIES.

We kregen er een versterker bij, en daarna, samen met Karel Helder, op de fiets naar Amsterdam, om een Premier drumstel te kopen.
Bezetting: Han op de Woert, Karel Helder, Joop van Son, Gerrit de Gooier en Sander Bijl.

Als zanger kwam Aart Veenhof er later bij.
Er werd opgetreden in De Instuif in Veenendaal en een soort instuif bij de kerk in Scherpenzeel en in het Kinderziekenhuis in Bussum.
Het repertoire, was Rock 'n' Roll: Kiss me Quick (Elvis) en meer van dat soort nummers.

Toen Bram van Barneveld bij The Strangers stopte, heb ik een jaar daarmee meegedaan.
Opgetreden in o.a. het NVV gebouw en de Flamingo Bar in Tiel.
Het repertoire bestond uit instrumentals en breed ander repertoire, geweldige band toen.
Maar ik was nog wat te jong voor dat werk.
Bezetting: Joop van Schoonhoven (Zang/gitaar), Guus van Barneveld (Drums), Wim van Burken (Basgitaar), en Han op de Woert (Slaggitaar).

Enkele andere bands in die tijd, The Blue Sharks, The Sharks, The Rubies.

De muziek in De Instuif aan de Sandbrinkstraat was leuk!
Er waren zelfs wat jongens, die een aantal andere muzikanten kenden en zowaar, er ontstond een band, RELAX (vernoemd naar het platenlabel van de Outsiders).
Bezetting: Frans Davelaar, Henk Stoffer, Jim van Egdom en Han op de Woert.
Een andere band die in dezelfde stijl speelde was As2O3.

Daarna uit de muziek gestapt.
Samen met Jan Veenhof en Henk (Lard) van de Berg, gekeken of en waar we bands konden laten optreden.

Na overleg met de burgemeester van Rhenen, lukte het om iets te organiseren in De Eikelenkamp in Elst, waar onder meer Roek’s Family, The Buffoons, John 'King Size' Russell en The Swinging Soul Machine optraden.

Er was een redelijke opkomst, maar er werden veel kosten gemaakt en de opbrengst was minimaal.






Ook nog wat geprobeerd te organiseren in Veenendaal:
- Electric Pop Circus, met o.a. met Rob Hoeke's Rhythm & Blues Groep.
- Garage Schoonhoven, Koninginnedag optredens met o.a. The Golden Earring, The Bintangs en de Veronica Drive Inn Show.
Vooral dat laatste was een klapper.

Later zijn we met de gemeente in de slag gegaan om een vaste lokatie te krijgen.
Dat werd uiteindelijk Suzie Q.
Inmiddels dusdanig druk met werken en vriendinnen, dat wij daar niet mee doorgegaan zijn. Opvolgers waren o.a. Henri Bruitsman en Gerrit Schoonderbeek.

Aan het begin van de jaren negentig ontmoetten de RELAX leden elkaar weer op muzikaal terrein. Frans kende iemand die een oefenruimte en apparatuur ter beschikking stelde en RELAX was weer bij elkaar voor incidentele optredens.

(Han op de Woert)

dinsdag 5 augustus 2008

De Witte Picknick

De Witte Picknick was een van de ludieke ideeën van de clique, die uitgevoerd werd op de tweede Pinksterdag in 1970. Vanuit onze dierbare Soos werd alles perfect voorbereid; waar-wat-hoe-wanneer.
De "waar" werd 't Egelenmeer. De "wanneer" ongeveer van 's morgens vroeg tot 's avonds laat. Het "wat" en "hoe" werd aan de mensen zelf overgelaten. De enige eis was: "Kom zoals je wilt, maar kom wel in het wit".
Veel mensen kwamen in prachtige, zelf ontworpen creaties. Meestal door moeders, zussen of oma's gemaakt uit ietwat versleten lakens. Anderen vonden witte broek, T-shirt en pet wel voldoende. Al met al zag het geheel er indrukwekkend uit. Er werd gegeten en "fris" gedronken, maar het allermeest werd er muziek gemaakt en gezongen.

Voor buitenstaanders moet het een ietwat merkwaardige gebeurtenis geweest zijn, te oordelen naar de ietwat angstig gestelde vraag van een toevallig passerende vakantieganger: "Zijn jullie van de Ku Klux Klan?".
(Fien Davelaar, Jubileumnummer 3, Blauwe Oor, 1978)

zaterdag 2 augustus 2008

DE ZOLDER

... de eerste en enige echte bietklup van Veenendaal! ...

In de zomer van 1965 besloten Frans Diepeveen en zijn jongere broer Henk een bietklup op te richten. De kelder van de pas door hun vader aangekochte loods, achter de voormalige drankenkwinkel van de ouders van Cees van Hardeveld was een ideale lokatie. De kelder was door Cees van Hardeveld, Hans Hiensch, Frans Albers en nog een aantal anderen al in gebruik. Zij wilden er blijven zitten, dus dat liep uit op een meningsverschil, wat uiteindelijk werd beslecht door de vader van Cees en de vader van “de Diepen”. Besloten werd dat Frans en Henk de zolder in gebruik mochten nemen en Cees c.s. in de kelder door mochten gaan met hun aktiviteiten.

Kort daarna begonnen Frans Diepeveen, Arjan van Hardeveld en Ary Kroesbergen met het leegruimen en verbouwen van de zolder in een heuse bietklup.

De Zolder was bereikbaar via het Fluiterspad, een zijweggetje van de Fluitersstraat, dat diende om de winkels aan de westkant van de Hoofdstraat te bevoorraden.
Het pad liep dood op het perceel van de ouders van Cees van Hardeveld, en werd afgesloten door een hek.
Achter het pand waar nu de Wibra in de Hoofdstraat is gevestigd, lag de zolder.

Je kwam op De Zolder door een steile trap te beklimmen.
De ruimte zelf was ongeveer 20x5 meter; aan het eind was een bar. De wanden waren afgeplakt met bruin pakpapier en behangen met foto’s uit tienerbladen en teksten als: ”in het koninklijk huis is het niet pluis, Beatrix heeft nix, Claus 'raus!” etc. Het was de tijd van hun turbulente verloving. Op advies van de brandweer werd voor de bar een luik gemaakt waaronder een glijbaan werd geplaatst welke diende als nooduitgang. De toenmalige burgemeester vond het allemaal prachtig, echter, de teksten op de wanden kon hij niet waarderen ...

Vanaf het begin was De Zolder een succes. Op zaterdagavond werd er gedanst op muziek van The Rolling Stones, The Beatles, The Kinks, Them, The Yardbirds etc. Op zondagmiddag speelde er meestal een band (zie het lijstje elders op deze weblog). Dure bands konden niet betaald worden, de entree bedroeg slechts Hfl. 0,50. Alle opbrengsten van de bar en entree werden besteed aan de kosten van de bands die optraden. De plaatselijke bands speelden soms voor niets of voor zeer weinig geld.

De naam van De Zolder werd in 1966 veranderd in Bietklup 505, vernoemd naar een nummer van The Rolling Stones van hun LP "Aftermath": Flight 505, het vluchtnummer van het vliegtuig waarmee The Big Bopper, Buddy Holly (Peggy Sue) en Ritchie Valens (La Bamba) crashten in 1959.
Later zouden Henri Bruitsman c.s. hun discoclub eveneens naar een Rolling Stones nummer vernoemen: Suzy Q.

We hadden gehoord dat de klup geen openbare gelegenheid mocht zijn als we bepaalde personen, vooral vetkuiven en andere vechtersbazen, wilden weren.
Daarom was aan de entree een lidmaatschap verbonden.
De originele ledenlijst is nog bewaard gebleven!

In de loop van 1966 werd het zo druk dat de ledenlijst niet meer correct werd bijgehouden. Soms werd slechts de naam van een nieuwe bezoeker snel even opgekrabbeld.

Op zo’n zondagmiddag kon het erg druk zijn, soms meer dan 60 bezoekers, waardoor de vloer gevaarlijk begon te deinen…...
In de regio was verder niets te doen, met uitzondering van kerkbezoek.
Alcohol of drugs werden niet gebruikt, chocomel was heel populair

Incidenten, zoals vechtpartijen deden zich niet voor.
Soms kwam er op zondagmiddag een boze vader zijn dochter opeisen.
Voor veel Veenendalers was het bezoek aan De Zolder een bezoek aan de duivel, en dus taboe !

Frappant detail: er waren geen toiletten. Heren plasten ergens buiten.
Dames met hoge nood mochten – onder begeleiding van Frans, Arjan of Ary- gebruik maken van het toilet van het naastgelegen fabriekspand van de Hendi, het bedrijf van de familie Diepeveen.

Achter de ramen van het voormalige woon/winkelpand van de familie van Hardeveld aan de Hoofdstraat, dat door de Hendi werd gebruikt voor de opslag van cartonnage (verpakkings materiaal) hing Frans wekelijks een poster waarop stond wat er de komende zondag op de zolder te doen was. Later werden in het pand de eerste Marokkanen gehuisvest, die in dienst waren bij de Hendi. Zij vonden de muziek maar zo zo, de dames echter zeer interessant.

In de loop van 1967 kwam een eind aan de bietklup.
Frans, Arjan en Ary konden van de uiteindelijke opbrengst hun rijbewijs betalen.
(Frans en Henk Diepeveen)

JEUGDCULTUUR IN EDE

Ook Ede had begin zeventiger jaren een alternatief uitgaanscentrum: Octopus, een vervallen pand achter de markt, de eerste underground club in de regio waar het gebruik van softdrugs werd gedoogd en alternatieve muziek werd gedraaid: The Velvet Underground, King Crimson, Frank Zappa, etc. Nadat het werd afgebroken, werden de activiteiten verplaatst naar de Herdershut, een noodgebouw zonder karakter.

THE AMERICAN SHOP

DE WINKEL VAN DE FAMILIE ALBERS

Een niet te vergeten belangrijke ontmoetingsplek voor jongeren was de kledingwinkel van Albers in de Hoofdstraat: The American Shop.
Hier kocht je de laatste hippe mode.
Je kon uren achterin de winkel met een colaatje (uit de automaat) met elkaar kletsen en luisteren naar de sprekende Beo.

ALS 't MAAR LEUK IS
In de eigen "stijl", die de jeugd van vandaag zich heeft toegemeten  passen eigen beatclubs, eigen haardracht, maar ook eigen mode.
Vooral in de grote steden krijgt de jonge generatie de kans om zich naar moderne maatstaven te kleden.
Gespecialiseerde zaken bieden de tiener volop gelegenheid aan zijn eigen  "look" gestalte te geven.
Dit alles, waarvoor de ouderen vaak niets anders dan de kreet "gekkigheid" over hebben, manifesteert zich de laatste tijd steeds meer in onze streken.

Ook Veenendaal en omliggende plaatsen zijn een woordje mee gaan spreken in die aparte tienermode.
Er zijn al zaken, die een aparte  'tienerboetiek' hebben ingericht, om de jeugd van nu de 'hippe' kleding te verschaffen, die op dit moment 'in' is.
De tijd dat moeder of vader zijn kroost vergezelde als er 'iets nieuws' gekocht moest worden, lijkt voorbij te zijn.
Eén van de Veenendaalse winkeliers, die een speciale tienerhoek in zijn zaak heeft ingericht, de heer H. J. Albers, vertelde:
"De jeugd is veel zelfstandiger geworden.
Veel pittiger ook. 
Van hun ouders krijgen ze ook de kans om zelfstandig te zijn.
Ze mogen nu vaak zelf hun gang gaan, als het om kopen van kleren gaat en als vader of moeder nog eens meekomt, zijn zij erg gemakkelijk.
Vooral de vaders."
De zakenmensen die zich op het 'tienerpad' hebben begeven, krijgen vaak met wispelturige klanten te maken.
De smaak, de mode, verandert soms plotseling.
Een bloemetjesbroek kan er ineens 'uit liggen' om plaats te moeten maken voor een geruite Dave-Berry-pantalon.
Zo gaat dat.

'Als het maar gek is' zegt de heer Albers, 'gek maar tegelijkertijd degelijk.
De jeugd van vandaag vindt niets iets meer mooi, maar leuk'.

En tenslotte zegt hij nog dit over de wijze van verkoop:
'Je kunt niet meer gaan staan van "wat wenst u" of "waarmee kon ik u van dienst zijn'.
De jeugd wil het zelf doen, zelf een keus maken zonder gestoord te worden.
Wat dat betreft is het kijkgrijp-idee al weer ouderwets'. 
(3 december 1966)

In het boek No Satisfaction van Chris van Esterik vond ik onderstaand stukje:
(herfst 1965) ... toog ik naar The American Shop in Veenendaal, een spijkerbroekenparadijs wat Tiel nog niet kende. Levi's, Lee of Wrangler waren de merken. Ijdelheid bleek ons opeens niet vreemd toen we maar bleven passen om in de spiegel te zien welke broek het nauwst om onze heupen sloot, waar de spijkers precies zaten en welke van de talloze nuances blauw het meest pijn zou doen aan de ogen van onze ouders en leraren. Het werd een Wrangler van fl. 38,50 (17 euro), met nog een blauw overhemd erbij en een stoere leren riem. Wonderlijk hoe snel de tijd ineens ging: een jaar eerderliepen we nog braaf met onze moedersnaar Blijdesteijn, waar we ons, net als generaties zonen en vaders voor ons, als een paspop lieten aankleden door de moeders en de vrouwen. Na The American Shop zou ik nooit meer met mijn moeder kleren gaan kopen. Het was zo vanzelfsprekend dat het niet eens een onderwerp van discussie was. 
(Chris van Esterik, No Satisfaction, Uitgeverij Boom 2011 - Pag. 249)

Van Esterik schetst een kleurrijk panorama van een provinciestad (Tiel) en een school tijdens de naoorlogse wederopbouw. Een aanrader.

Je haren liet je niet knippen maar branden bij Signor  destijds de meest hippe kapsalon van Veenendaal, gevestigd aan de Hoofdstraat.