1966 in beeld

Een set foto's gemaakt rond 1966, aangeleverd door Dries van de Bovenkamp.

De foto's zijn gemaakt in een poging de popfotografie uit die tijd na te doen.
De beelden geven mooi weer hoe de jeugd er in die tijd bijliep, lang haar, maar nog wel jasje/dasje en leren puntschoenen.
De straat was nog redelijk rustig, weinig verkeer en niet zoveel geparkeerde auto's.
Ook zie je dat men trots op zijn brommer is.

Foto 1: 1966 (vlnr) Wim Telelepta (?), Adri van Engelenburg, Jaap Pilon, Wim Meyering, Dries van de Bovenkamp




Foto 2: 1966 - Op deze foto zien wij (vlnr):
Adrie van Engelenburg, Hans Rebel, Jaap Pilon, Henri Bruitsman, Arie Vink (een broer van Aart Vink de vogelaar), Wim Meyering en Dries van de Bovenkamp.



Foto 3: Bij de VIVO aan de Parallelweg (vlnr) Henri Bruitsman, Adri van Engelenburg, Wim Meyering, Wim Telelepta (?)




Foto 4: Voor Muziekhandel van Hees aan de Patrimoniumlaan, 1966 (vlnr):
Jan Beurskens, Wim Meijering en Evert Muller.




Foto 5: Hans Rebel, Henri Bruitsman
Let op dat dak van asbest!




Foto 6: Adrie op zijn Puch, nieuw aangeschaft bij Wout Waaijenberg, aan de Slotemaker de Bruinestraat

Iets over Dries van de Bovenkamp:
Begin jaren 60 bezochten we dansavonden bij De Instuif op de Industrielaan.
Later gingen we zaterdag's naar het NVV gebouw waar de Valley Stars, The Blue Sharks enz. speelden. We waren denk ik zo'n 2 of 3 jaar jonger dan de gemiddelde bezoeker.

Vanaf mijn 14e jaar kwam alles in een stroomversnelling.
Ik had thuis behoorlijk veel vrijheid en "mocht" mijn haar laten groeien, zelfs tot op mijn schouders, wat in die tijd toch wel bijzonder was in Veenendaal.
Mijn vader vond het ergens wel leuk, ook al zei hij dat niet hardop.
Hij was van oorsprong wel een echte Veenendaler, maar hij was ruimdenkend en had een hekel aan het hypocriete gedoe in Veenendaal. (hij vond de uitspraak: "Beter langharig dan kortzichtig" wel origineel.)
Ik vond het een geweldige tijd. Het leek wel of alles mogelijk was.
Je haar later groeien, kleren dragen die je leuk vond en natuurlijk een beetje provoceren, al waren we natuurlijk lang geen echte provo's.

Daarna kwam 't Dingetje, De Zolder en de Ruif, waar je een eigen plek had met jongeren en waar iederen zichzelf kon zijn, en naar eigentijdse muziek kon luisteren en dansen.
Ik denk dat dit een unicum was voor die tijd, zeker in deze regio.

Daarnaast gaven we thuis ook nog "wilde" feesten.
Ik liep altijd te fotograferen (tot ergenis van velen) en het is nog steeds een hobby van me.
Ik heb ook altijd zelf films ontwikkeld en foto's afgedrukt en jaren lid geweest van de fotoclub "Camera Obscura". De belangrijkste reden waarom ik toen foto's maakte was dat ik alles om me heen vast wilde leggen wat ik leuk vond.
Later heb ik geprobeerd om wat creatiever te worden.

De foto's 1, 2, 3, 5 en 6 zijn genomen bij het ouderlijk huis van Adri van Engelenburg aan de Parallelweg 102, op een zondagmiddag.
Ik heb veel negatieven (kleinbeeld) of foto's zonder negatieven (6x6) van die tijd.

Jammer is dat ik, na vele verhuizingen, veel materiaal ben kwijtgeraakt.
Ik kan me nog herinneren dat ik een uitgebreide reportage heb gemaakt van 't Dingetje toen we het aan het "opknappen" waren.
Dat ben ik jammer genoeg allemaal kwijt geraakt.

Ik kreeg (nam) een beetje te veel vrijheid voor mijn leeftijd.
In het weekend kwam ik vaak niet thuis en op school was het een puinhoop.
Mijn vader wilde dat ik verder ging studeren, maar daar is het nooit van gekomen.

Toen ik 14 jaar was ben ik gaan werken bij Setter Set (P.Hey) op de Industrielaan.
(Vandaar dat ik geld had om foto's te maken).
Gelukkig kwam ik er snel achter dat ik een grote fout had gemaakt.

Toen ik een jaar of 17 was ben ik naar de avondschool gegaan (4 avonden in de week, 3 jaar lang) en heb mijn middelbare opleiding nog net kunnen afronden voordat ik bij de Marine ging.
Na mijn diensttijd heb ik nog verschillende managementsopleidingen gevolgd.

Ik het mezelf niet makkelijk gemaakt, maar ik had het ook niet willen missen.
Een aantal jaren geleden vroeg ik mij af waar iedereen toch was gebleven.

Toen Relax weer begon te spelen en de Sixties Revivals werd georganiseerd kwam ik toch weer veel oude bekenden tegen. Sommige had ik bijna 40 jaar niet meer gezien en bleken nog geen kilometer bij mij vandaan te wonen.
Misschien moeten we weer 't Dingetje voor 55 plussers opzetten.
(Dries van de Bovenkamp)
(met dank aan Adri van Engelenburg voor de aanvullingen op de foto's)