THE BLUE SHARKS

In het rustige Gelderse dorpje Ederveen sloeg ook eind jaren '50 de verandering toe in de muziek. Er woonden daar een paar jongens die die "nieuwe muziek" wel interessant vonden. Daar ontstond de band The Blue Sharks, maar dat ging niet zonder slag of stoot.

Hier volgt een kleine impressie over deze legendarische groep.
De band kwam in 1959 tot stand doordat verschillende jongens uit het dorp aan het musiceren sloegen. Aan één kant van het dorp woonde Cees van Beek. Hij kreeg een gitaar in handen en ontwikkelde een zelfgemaakte stemming. Hij ging, samen met zijn twee jaar jongere broer Boy, liedjes zingen van Jan & Kjeld en The Everly Brothers.
De buurjongen, Cor Lagerwey, raakte daardoor geïnteresseerd, schafte een gitaar aan en sloot zich bij Kees en Boy aan.
Aan de andere kant van het dorp woonden twee vrienden, te weten Gert Hardeman en Wouter Sukkel, die beiden deel uitmaakten van een band in Lunteren. Maar in die band zat weinig schot. Gert zat ook bij de Fanfare in Ederveen, waar ook Kees deel van uit maakte. Tijdens onderlinge gesprekken van Kees en Gert, werden plannen gemaakt om samen een band op te richten.
Onder leiding van Wouter Kampert begonnen de eerste repetities, later voortgezet door één van de jongelui zelf: Gert Hardeman.
De gemiddelde leeftijd van de bandleden was 16 jaar. De band had niet echt voorbeelden, ze maakten voornamelijk hun eigen muziek. Op een gegeven moment hoorden ze The Shadows, die muziek sprak hen aan. De nummers schreven de jongens zelf, samen. Kwestie van wat uitproberen en dan kreeg het uiteindelijk wel vorm. Wekelijks werd er gerepeteerd in de Eierhal, de zolder van de Hervormde school in Ederveen, en ergens in een schuur. Er ontstond zo een hechte groep vrienden. "'s Zomers speelden we achter Floor voor de toeristen. Boet Floor zorgde voor de ruimte en Ton Patat voor de snacks", aldus Wouter Nievers. Er wordt vanzelfsprekend moderne muziek gemaakt en er wordt veel geïmproviseerd, eigen bewerkingen uitgevoerd, en eigen composities, welke ook nog door andere ensembles gespeeld werden. Toch moeten we ons er niet al te veel van voorstellen. Noten lezen ging niet, Op één snaar een melodie spelen, van accoorden hadden ze nog nooit gehoord.

De band bestond uit de volgende personen, Kees en Boy van Beek, Cor Lagerwey, Gert Hardeman, Wouter Sukkel en Rien Veldhuizen. Later is er ook nog een tweede drummer bij gekomen, Jan van Leuven. In deze bezetting hebben ze een aantal optredens in onder meer Ederveen, Veenendaal, Amersfoort, Zeist en Ede (hun tweede) verzorgd, waar de groep tijdens een festival waar 14 bands aan meededen, de eerste prijs in de wacht sleepten. Ook werd er opgetreden op het voetbalveld van Advendo en in het marktgebouw aan de Schras. Ze speelden niet op grote versterkers, maar gebruikten oude buizenradio's en zelfgemaakte versterkers als geluidsinstallatie. Cor was de technische man en weet daarom heel goed hoe een schok voelt van een buizenversterker.

Gaandeweg stapten er een aantal mensen om verschillende redenen op en The Blue Sharks bleven over als kwartet.
Op drums: Gert, Kees: zang en ritme gitaar, Cor: bas en op de sologitaar Wouter.
In deze formatie hebben ze menige beker in de wacht gesleept op z.g. Teenagershows, die in die tijd erg in trek waren bij het jeugdig publiek.

Maar ze misten nog wat in de band en kwamen tijdens zo'n teenagershow Folkert Schuurman uit Opheusden, alias Jack Miles, tegen. Folkert zong Country en met zijn warme stem en perfecte uitspraak werd hij opgemerkt door de Sharks. Dit was de man die het presteerde om enige malen van de Sharks te winnen op Teenagershows. De Sharks bedachten dat, als zij hem konden inlijven bij hun band, dit probleem achter de rug zou zijn en dat zij ook beter te voorschijn zouden komen. Zij zochten contact en na wat gesprekken gevoerd te hebben werd overeen gekomen dat hij zich als zanger bij de jongens uit Ederveen aansloot.
Vanaf dat moment waren The Blue Sharks een begrip. De populariteit van de groep nam snel toe en kende geen grenzen. Naast instrumentale Rock & Roll werd er ook Country muziek gespeeld.
Op veel festivals waren zij te bewonderen, en de schare fans groeide in grote getale. Als je in die tijd veel wilde optreden moest je bekende nummers spelen. Ze wisselden ze dat werk af met een eigen repertoire. Je moest allround zijn.

De jongeren dansten de quickstep tijdens de concerten van The Blue Sharks, tussen acht en elf uur 's avonds.
Er was in de hele omtrek veel rivaliteit onder de verschillende bands. Maar The Blue Sharks waren zeer geliefd en stonden vaak vooraan met hun optredens. Dit was hun beloning voor zeer veel oefenen, waarbij zelfs de schoolvakanties werden opgeofferd. Voor de optredens stonden de mensen rijen dik voor de deur te wachten.
In die tijd kende Veenendaal een levendige jeugdcultuur. Groepen als The Strangers, The Rubies en ook The Blue Sharks traden regelmatig op. Alleen al in Veenendaal waren er zes clubs van jongeren waar rock- en beatgroepen te beluisteren waren: het N.V.V. gebouw, Het Keldertje, De Zolder, N.V. 't Dingetje, De Ruif en De Soos. In de Hoofdstraat reden jongeren op zaterdagavond stoer op hun brommers heen en weer, voordat ze zich naar één van de clubs begaven.



Ze traden op tijdens het eerste Lampegietersavond feest in Garage Schoonhoven, georganiseerd door jeugdwerk De Instuif, om de rellende jeugd uit het centrum te houden.
Ook op Koninginnedag in Ede, in de Eder Kuil (Openluchtheater), samen met René & The Alligators,je kon het zo gek niet bedenken. Benefiet optredens werden niet geschuwd, op 13 juni 1963 zamelde de band geld in voor het toekomstige Dorpshuis De Zicht in Ederveen.
Het met hun zelf georganiseerde optredens en klusjes doen verdiende geld staken The Blue Sharks in de aankoop van instrumenten. Tevens werd de muziekapparatuur gesponsord door de Veenendaalse platenzaak Van Hees. Hun instrumentarium bestond uiteindelijk uit: 2 Fender Stratocaster gitaren, Sonor drumstel, Schaller buizenecho, 2 Egmond buizenversterkers, 1 Multitone buizenversterker, 1 Sennheiser microfoon, 2 Beyer microfoons en een zelfgebouwde basgitaar als 'vreemde eend in de bijt.' "De zang ging samen met de sologitaar via de Egmond gitaarversterker en Schalle echo", weet Wouter zich nog te herinneren. Het werd al snel serieuzer: De Ederveense popjongens kregen onder meer een contract bij circusbaas Toni Boltini. Een jaar lang drie avonden in de week. Ze speelden samen met andere artiesten als Rob de Nijs en zijn Lords en Johnny Lion and the Jumping Jewels, in de winterresidentie El Paradiso van Boltini in Soesterberg, dichtbij het vliegveld. De zaal puilde uit van de Amerikaanse militairen, die in de buurt gelegerd waren. Mooie tijd. Prachtig ook hoe de soldaten reageerden op de country van The Blue Sharks. Dat was toch wel hun favoriete genre. The Blue Sharks hebben nooit platen gemaakt, maar wel radio opnamen in 1964. Ook een TV optreden voor de NCRV, waarvoor ze een auditie in studio Concordia in Bussum deden.
In 1965 kwam er een einde aan The Blue Sharks, vanwege het vervullen van de militaire dienstplicht. Een doorstart was niet aan de orde, dat krijg je als je al vroeg vader wordt.


Bij het 35 jarig bestaan van Het Bergbad (omstreeks 1966) werd er een openlucht optreden van The Sharks gegeven, die toen voor het eerst sinds tijden weer bij elkaar kwamen. In 1985 deden ze het nog eens dunnetjes over tijdens de Ederveense zomermarkt, met in het voorprogramma Saskia & Serge. Daarna volgde er in 1989 nog een optreden in de plaats waar ze het populairst waren: Veenendaal, tijdens de Braderie in de Hoofdstraat.

Toen ze in 2002 gevraagd werden voor een reünie optreden in De Lampegiet in Veenendaal werd de band nieuw leven ingeblazen. Het reünieconcert was een bijzondere ervaring. Met de muziek, was ook de sfeer van toen helemaal terug. Er waren zo'n vierhonderd personen op af gekomen, een mix van de jongeren van toen, en jongeren van nu. Na afloop hebben we tegen elkaar gezegd dat we weer verder wilden gaan als band, en zo werd The Blue Sharks heropgericht.
Niet alle vijf de bandleden van destijds nemen opnieuw deel aan de band. Wouter Nievers: "Drie van de vijf bandleden van toen doen nu weer mee, twee uit Ederveen en een uit Opheusden. Die laatste woonde indertijd ook al in Opheusden. We zijn wel weer op een sterkte van vijf man, want er zijn twee nieuwe leden bijgekomen." Net als veertig jaar geleden speelt Wouter leadguitaar. De bandleden zijn inmiddels geen jonkies meer. Hun leeftijd varieert thans tussen de 60 en 70 jaar.
De band heeft wisselende samenstellingen gehad en is uiteindelijk weer opgehouden te bestaan. Tot aan de laatste officiële bezetting hebben Wouter, Kees en Folkert deelgenomen, alleen de rhythm gitarist en drummer wisselden.
Tevens is een live CD en DVD van de optredens op de braderie in Veenendaal en in theater De Lampegiet gemaakt.


Na veertig jaar werd er een eerste CD(r) uitgebracht: FORTY YEARS AGO.

Soms, heel soms, wordt er een 'Rembrandt' op een stoffige zolder gevonden. Een 'Rembrandt' vond ook Wout Nievers, zij het dan een unieke collectie van opnamebanden met 40 nummers van The Blue Sharks.
De opnames dateren uit de beginjaren van de legendarische Ederveense band, die eind jaren 50 begin 60 van de vorige eeuw furore maakten. "Ik wist helemaal niet meer dat die banden er waren. Toen we een zolder op gingen ruimen, kwam ik ze tegen, met een bandrecorder uit de jaren zestig. En met het microfoontje waarmee de opnames zijn gemaakt. Er stonden zo'n veertig nummers op de band, die was uitgerekt en veel ruis bevatte. Ik was heel verbaasd ze tegen te komen." In de eigen studio hebben Wout en z'n bandleden de beste nummers op CD gezet. Het unieke geluid van 'toen' is zo te beluisteren, waaronder een aantal zelf gearrangeerde nummers. Met recht merkt Wouter op det de CD een echt Collector's Item is. Nog nimmer heeft de band een eigen plaat uitgebracht. "Daar was toen geen geld voor. Het was te duur voor ons. Het verdiende geld investeerden we in muziekinstrumenten."
De opnamen stammen uit 1962, de instrumentale nummers werden opgenomen in hun toenmalige oefenruimte, een magazijn op de zolder van de Hervormde school in Ederveen. De gezongen nummers werden live opgenomen in het N.V.V. gebouw in Veenendaal, een toendertijd bekende dansgelegenheid. Alle opnamen zijn gemaakt met een simpele 2-sporen bandrecorder met bijbehorende microfoon. De nummers zijn zonder bewerkingen rechtstreeks op CD gezet, de kwaliteit is dus beslist geen studio kwaliteit. Echter, historisch gezien een belangrijk erfstuk, het geeft duidelijk de sfeer en de mogelijkheden van die tijd weer, zeker de moeite van het beluisteren waard.

De nummers zijn:
Ain't She Sweet; F.B.I.; Adios Muchachos; Secret Love en Valencia wat de demo's betreft, en
Chin, Chin; J'Attendrai; Secret Love; Quizas; Spanish Harlem en He's Got The Whole World voor de livenummers.

(Dank aan Wouter Nievers voor de informatie, en Jan Slagman die ook materiaal leverde).