Samenwerking tussen Instuif en Jazz-club
Zaterdag j.l. vond voor het eerst in 1964 weer een jazz-avond plaats.
De initiatiefnemers hiervan: Frits Thoomes, Leo Coïni en Sjoerd de Jong hadden in samenwerking met Veenendaals jeugdleider, de heer van der Schee, deze avond goed voorbereid.
De jazzclub leek in Veenendaal geen bestaansmogelijkheid te hebben.
Nu er een sympathieke samenwerking plaatsvindt tussen liefhebbers van goede jazz-muziek en mensen van het jeugdwerk is er misschien een reëele kans, in Veenendaal in de directe toekomst goede jazz-muziek te horen.
Het schept tevens de gelegenheid voor jonge mensen hier samen te spelen.
GOEDE OPKOMST
De eerste avond mag wat de opkomst betreft een succes genoemd worden.
Er waren ongeveer 90 enthousiaste luisteraars.
Allereerst traden op de Wheel Town Six uit Wageningen.
Deze groep die oude jazz speelde, bleek deze stijl aardig te beheersen.
Er waren leuke soli van de lead-trompettist, alhoewel hij het in de hogere registers liet afweten.
De andere blazers kwamen af en toe ook tot aardige prestaties.
Van de ritme-sectie is alleen de pianist het vermelden waard.
De drummer leverde een vrij zielloze begeleiding.
Het ontbrak in dit gezelschap aan goede arrangementen, en de nummers werden te lang uitgesponnen.
MODERN
Na de pauze trad op het Peter Bennink Kwartet met de plaatsgenoten Frits Thoomes, drums en Leo Coïni, bas.
Deze groep, die de nieuwste stromingen in de jazz tracht te volgen, slaagde daarin beslist niet.
Het ontbrak hen aan muzikale ondergrond en beheersing van instrumenten.
Jammer was het dat alleen blues-thema's ten gehore werden gebracht, m.u.v. het moeilijke "Night in Tunesia", dat ondanks goede pogingen van de, in deze groep uitblinkende tweede tenorist, niet uit de verf kwam.
Van de leider Peter Bennink is helaas niet zoveel goeds te zeggen.
Het ontbrak hem aan toonvorming en zijn improvisaties waren erg vlak.
Zijn enthousiasme echter geeft hoop voor de toekomst.
De bassist Leo Coïni staat sterk onder invloed van de overleden bassist Scott Lafaro.
Het blijft echter te veel kopiëren.
De drummer Frits Thoomes "stuwde" aanmerkelijk meer dan voorheen, maar zat vast in enkele "figuurtjes", terwijl zijn "breaks" nog slecht getimed zijn.
Zijn tekort aan ervaring viel op in het onvoorbereide spelen van het eerdergenoemde "Night in Tunesia".
De bezetting van deze groep was niet ideaal door het logge geluid van de twee tenoren, dat slechts één keer doorbroken werd in het nummer "Blues Minor" van John Coltrane, door het gebruik van de sopraansax.
OASE
Juist het bestaan van zo'n groep rechtvaardigt ten volle het bestaan van gelegenheden, waar musici in direct contact staan met het publiek.
Kritiekloos luisteren is echter uit den boze.
De totaalindruk van deze avond was positief, omdat iedereen duidelijk bij deze avond betrokken was, wat zo bepalend is voor de sfeer en dus ook voor het "werkklimaat" van de musici.
(De Vallei, 20 maart 1964)
 |
| Theo Loevendie |
IN DE INSTUIF
BRACHTEN
MODERNSTE JAZZ
TEN GEHORE
Criticus Michiel A. de Ruyter introduceerde kwartet
De Jazzclub Euterpe is er kennelijk op vooruitgegaan sinds haar associatie met De Instuif.
Was in maart een aardige avond met een dixieland orkest en een kwartet zeer jeugdige musici in de moderne stijl te beluisteren, zaterdag j.l. zette het bestuur de aanwezigen iets zeer bijzonders voor.
Onder meer bekend uit de programma's "Jazz in Aanbouw" van de televisie, traden voor de vereniging op Theo Loevendie, Nedley Elstak, Maarten van Rechteren Altena en Leo de Ruiter, tesamen vormend het Workshop Quartet.
Door bemiddeling van de spil waar het Nederlandse jazzleven om draait - jazzcommentator Michiel A. de Ruyter die persoonlijk op deze avond aanwezig was - had het bestuur deze vermaarde musici voor hun Veenendaalse optreden kunnen uitnodigen.
 |
| Nedley Elstak |
Zoals de naam Workshop (werkplaats) al zegt zoeken deze musici naar nieuwe wegen en mogelijkheden in de jazz.
De meeste gespeelde stukken waren dan ook composities van Theo Loevendie en Nedley Elstak.
Het spelen in een kwartet stelt andere eisen dan aan musici en arrangeurs van een groot orkest.
Er bestaat veel meer mogelijkheid zich in de solo's uit te leven en tot "compositie te plaatse" te komen.
De geweldige beat van drummer Leo de Ruiter en het inventieve basspel van Maarten van Rechteren Altena maakten het de blazers in dit opzicht gemakkelijk.
Beide blazers begeleidden elkaar bij hun solo's afwisselend aan de piano, welk instrument zij beiden eveneens beheersen.
Succes
Ondanks de hinder voor goede concentratie van de solisten door een ergerlijk rumoer dat een klein
 |
| Leo de Ruiter |
Deze geanimeerde avond was een groot succes en de jazzliefhebbers zien met spanning uit naar de volgende verrassing die hen door het bestuur worden
Waarschijnlijk zal in mei het trio Pim Jacobs voor de jazzclub "Euterpe"optreden.
Deze avond wordt weer georganiseerd in samenwerking met De Instuif.
(De Vallei, 28 april 1964)
Foto's: Jan Hendriks
Geen opmerkingen:
Een reactie posten