1968 - BEATCLUB DE WEERWOLF

Beat-boerderij geniet al volste vertrouwen
Het bestuur van de beatclub De Weerwolf in Leersum werkt momenteel hard aan de verbouwing van de boerderij Het Hof, waar de beatclub is ondergebracht.
De rommel, die de verbouwing met zich meebrengt, wordt zaterdag tijdelijk opgeruimd omdat 's avonds de beroemde Nederlandse Rhythm & Blues vertolker Rob Hoeke in de boerderij zal optreden.
Daarna zal men weer  verder gaan met de verbouwing.
Op zaterdag 2 maart (1968) wordt de boerderij officieël heropend.
Vanaf 1 januari zijn er geen beat concerten meer gegeven, omdat de grote ruimte niet voldoende kon worden verwarmd.

Het actieve bestuur van de Weerwolf kijkt reikhalzend uit naar het moment waarop de boerderij weer in gebruik kan worden genomen.
"Die tijd dat we gesloten waren liepen we alle vier met de ziel onder de arm", beweert voorzitter Jaap van Kampen, "de club is een deel van ons leven geworden".
Jaap van Kampen is leerling van de Jan van Nassau kweekschool te Utrecht.

Naast zijn tijdrovende studie besteed hij elke vrije minuut aan de verbetering en het onderhoud van boerderij Het Hof.
Hetzelfde geldt voor penningmeester Henk van Geijtenbeek, die in de vijfde klas zit van de HBS op het Christelijk Lyceum te Veenendaal.
Ook de andere twee bestuursleden, de secretaris Rudy Broos, in het dagelijks leven kantoorbediende, en het all-round bestuurslid Rijk Meerbeek, pompbediende, offeren al hun vrije tijd aan de beatclub op.
Deze toewijding werpt tot nu toe de nodige vruchten af.
Het gemeentebestuur en de politie van Leersum zijn tevreden over de gang van zaken in de beatclub en verlenen alle medewerking.
Ook van de bevolking van Leersum die in het begin wat sceptisch tegenover de club stond, geniet het bestuur het volste vertrouwen.
De boerderij Het Hof heeft een plaats ingenomen in de dorpsgemeenschap van Leersum.
Binnenkort zal dit nog sterker blijken als ook andere verenigingen van de boerderij gebruik gaan maken.
Twee sportverenigingen en de accordeon vereniging Excelsior zullen Het Hof als clubhuis gaan gebruiken.

De Weerwolf: Drie bestuursleden:
vlnr: Henk Geijtenbeek, Jaap van Kampen
en Rijk Meerbeek

KACHEL
Het bestuur van de beatclub heeft hier geen enkel bezwaar tegen.
 "Wij hebben de boerderij toch alleen in het weekend nodig", zegt Henk van Geijtenbeek en voorzitter van Kampen voegt er aan toe: " Er zit ook nog een voordeel aan.
De verenigingen mogen van de boerderij gebruik maken, als ze zorgen dat er een houten vloer in gelegd wordt.
De gemeente betaalt de vloer, maar de verenigingen moeten hem leggen".
Jaap vindt dit niet meer dan een beleefdheidsgebaar tegenover het bestuur, dat het gebouw nu al sinds oktober onderhoudt.

Momenteel ligt er een stenen vloer in het gebouw.
De kachel heeft te weinig capaciteit, waardoor het 's winters binnen wel erg fris werd.
Daarom wordt overlegt om een aantal straalkachels aan het plafond aan te brengen.

Het bestuur van De Weerwolf werkt serieus en hard aan de taak die het op de schouders heeft genomen. Elke week wordt er vergaderd.
Dan worden de taken verdeeld en de nieuwe contracten besproken.
Momenteel zijn de vier jongens elke avond van zeven tot ongeveer half elf in de boerderij te vinden, omdat zij voor twee maart klaar willen zijn met de interne verbouwing.
De discotheek, die voorheen boven het podium was te vinden heeft men nu onder het dak aan de rechter zijwand gebouwd.
Hierdoor is het geheel wat intiemer geworden.
De disc-jockey zit nu ook dichter bij het publiek.
De rechter zijkant is geheel opnieuw betimmerd.
"Het hout konden we voor een krats op de kop tikken", merkt Jaap op.
Met hetzelfde hout heeft men ook de bar vernieuwd.

NAAM
De Weerwolf is sinds de start in oktober 1967 een club van naam geworden.
Dagelijks krijgt voorzitter van Kampen folders thuisgestuurd van theaterbureau's en wordt hij opgebeld door managers of een bepaalde band in Het Hof mag optreden.
"We nemen alleen bandjes waarvan we weten dat ze echt goed zijn.
Meestal zijn dat bands van naam.

Er loopt ook wel eens een minder bekende groep doorheen, zoals bijvoorbeeld As2O3 uit Veenendaal, die in maart hier op zal treden.
Maar die groep hebben we horen spelen en we weten dus wat we hebben gecontracteerd", aldus Henk.

De meeste bands die hier opgetreden hebben, willen graag nog een keer terugkomen, ook om het goede publiek wat hier komt.
Het bestuur van De Weerwolf zit nog boordevol ideeën.
Anderhalve maand tevoren contracteert het de bands.
 "Binnenkort zal op veler verzoek Makin' nog eens optreden en ook de Swinging Soul Machine zal Het Hof met een optreden vereren.
Deze zomer hopen ze nog een aantal topgroepen te engageren zoals The Golden Earrings".
Na 1 maart is de club als disco-bar ook 's zondagsmiddags geopend.

En dan zaterdagavond: Rob Hoeke!
"De voorverkoop was geweldig", zegt Henk en hij verwacht dat zaterdag de kaarten al vroeg allemaal verkocht zullen zijn.
Als speciale attractie probeert het bestuur in samenwerking met de fa. Zwolsman uit Leersum een kleurentelevisie op het podium te plaatsen.
 "Dan kunnen de bezoekers voor het optreden van Rob Hoeke de kleuren TV film zien van The Beatles, die zaterdag wordt uitgezonden", vertelt Jaap.
Men zal eerst proberen of men in de boerderij een goede ontvangst krijgt, mocht dat niet het geval zijn, dan wordt er een zwart-wit toestel geplaatst.
Het bestuur werkt onvermoeibaar door.
Steeds originele ideeën om de jeugd bezig te houden.
 "We hebben tot nu toe geen cent aan het zaakje overgehouden', zegt Jaap.
"Misschien in de toekomst ooit, dat mag ook wel, want we besteden al onze vrije tijd aan deze club".
(De Vallei, 9 februari 1968)

ROB HOEKE BEZORGDE LEERSUM JEUGDINVASIE

Perfect spel in Het Hof

In de boerderij Het Hof in Leersum speelden zaterdagavond Rob Hoeke en zijn Rhythm & Blues Groep voor een uitverkocht huis.
De beatclub De Weerwolf die deze avond had georganiseerd, was al vroeg begonnen met het geven van publiciteit aan het concert van Rob Hoeke, een van de beste vertolkers van de Rhythm & Blues in Nederland.
Uit de wijde omgeving stroomden jongeren per brommer, bus, auto of liftend naar Leersum en velen waren te laat om nog een kaartje te kunnen bemachtigen.
De teleurgestelde jeugd bleef nog geruime tijd rond de met ruim vijfhonderd mensen volgepropte beatboerderij hangen om toch nog iets van de muziek op te vangen.
Voor het optreden van Rob Hoeke kon de jeugd genieten van de TV film The Magical Mystery Tour van The Beatles.
In samenwerking met de firma Zwolsman uit Leersum had het bestuur van De Weerwolf een kleurentelevisie op het podium geplaatst.
Het TV optreden van The Beatles was organisatorisch juist gezien van het beatclub bestuur.
Vele jongeren wilden de Beatle-show immers voor geen geld missen en hadden er zeker Rob Hoeke voor laten schieten.
Nu kon men echter zowel The Beatles als Rob Hoeke zien. Beide programma's deden niet voor elkaar onder.

Gitarist viel uit de toon.
Rob Hoeke kwam met frisse en vooral swingende muziek. De homogene ritme sectievan de groep vormt een rotsvaste basis voor de jazzy improvisaties en fill-ins van pianist Rob.
Hij maakt ook uitstekend gebruik van de afgeronde begeleiding.
Duidelijk haakt hij zijn melodieën op het ritme in.
Solo-gitarist Wil de Meijer is deze kunst nog niet machtig. Zijn matige techniek weerhoudt hem ervan om in de soli van zijn muzikaliteit blijk te geven.
Hij is pas drie weken bij de groep en het is duidelijk te horen dat hij nog lang niet is ingespeeld.
Hij heeft nog niet de vaart en feilloze afwerking die nodig is voor spannend spel.
Het repertoire bestaat lang niet allemaal uit traditionals, toch hebben alle nummers een typerende sfeer.
Daarom mag de band ook de zo dikwijls misbruikte naam Rhythm & Blues Groep voeren.
Veel nummers die in de jaren dertig in de grote steden van de Verenigde Staten ontstonden.
Soms wat gemoderniseerd, en vaak met een niet traditionele bezetting viel deze muziek bij de jeugd bijzonder goed in de smaak.
(De Vallei, 12 februari 1968)

WEERWOLF WAS STAMPVOL

Swingende blues van transpirerende Cuby

In een overvolle en broeihete boerderij Het Hof te Leersum speelden zaterdagavond Cuby & The Blizzards voor de beatclub De Weerwolf.
Ondanks de hitte en het gedrang werd het een geweldig concert.
Misschien was het concert wel dankzij de genoemde omstandigheden zo goed, omdat er een heerlijke sfeer voor blues in de boerderij heerste.
Voor een optreden van Cuby en zijn Blizzards is zo'n sfeer onontbeerlijk, omdat de groep niets anders brengt dan zuivere blues, vertolkt met instrumenten van deze tijd.
Harry "Cuby" Muskee omschrijft zijn muziek als "geëlektrificeerde blues".
Muziek die invloeden onderging van Country- Chicago- en Delta blues en die gebracht wordt op een manier en in de vorm van deze tijd.
Het leed waardoor de blues voor het grootste deel is ontstaan kennen de Nederlandse musici niet.
Qua vorm is Cuby's blues van deze tijd, omdat de muziek niet gespeeld wordt met tweede-hands gitaartjes, maar met kostbare elektrische instrumenten en geluidsinstallaties.

Ondanks deze belemmeringen is de muziek van Cuby en zijn begeleiders eerlijk en aangrijpend en doet zij niets onder voor de blues die vijftig jaar geleden werd gespeeld.
De emoties zijn bij Cuby even aangrijpend als vroeger bij de klagende neger.
De Drentse zanger leeft zich namelijk helemaal in zijn tekst en melodie in.
Niet alleen zijn stem, maar ook zijn persoonlijkheid lenen zich bijzonder goed voor deze doorleefde muziek.
Dankzij zijn enorme geestdrift en concentratie hebben de muzikale emoties bij hem bijna evenveel waarde als bij de onderdrukte neger.
De manier van optreden van Cuby & The Blizzards is een opluchting.
De meeste beat- en popartiesten putten zich uit in het vinden van de meest bizarre en artistieke toneelkostuums en bewegingen tijdens het optreden. Cuby zingt gewoon, en zijn begeleiders spelen.
De groep houd zich alleen maar met de muziek bezig en vergeet zelfs het publiek.
Een oprechte manier van musiceren, die maar weinig artiesten meester zijn.
Ook hun techniek is formidabel.
Solo-gitarist Eelco Gelling heeft niet voor niets de reputatie de beste bluesgitarist van Nederland te zijn.
Van gelijke waarde zijn Jaap van Eijk, bas; Dick Beekman, drums en Herman Brood, piano.
(De Vallei, 1 Juli 1968)

Dank aan Kees van Voskuilen voor het beschikbaar stellen van deze informatie





OPTREDENS IN DE WEERWOLF:
1967
21 oktober GROEP 1850
30 december FUTURE

1968
10 februari ROB HOEKE R&B GROEP
23 maart As2O3
juli CUBY & THE BLIZZARDS
28 september FLEETWOOD MAC



Er hebben natuurlijk veel meer groepen opgetreden in De Weerwolf.
Ik heb echter nergens meer informatie kunnen vinden over deze belangrijke uitgaansgelegenheid. Mochten er lezers zijn die wat kunnen vertellen over hun belevenissen, of data van optredens door kunnen geven: aarzel dan niet dat te doen.

Ik ben verschillende malen in de Weerwolf te Leersum geweest en zag daar o.a. The Honest Man uit Enschede (de concurrenten van The Buffoons) en Hans Vermeulen met zijn toenmalige band The Sandy Coast).
De Weerwolf was een soort hippie boerderij, annex jeugdhonk aan de rand van het dorp.
Het toeval wil dat ik met mijn mijn gezin begin jaren negentig naar een camping in de Achterhoek ging en wat bleek, de eigenaar Henk Geijtenbeek, was één van de voormalige bestuursleden van de Weerwolf, en geboren in Leersum.
Op een avond zaten we aan de bar wat te praten en hij zei: “Wacht even, ik heb nog wat uit die tijd!”. Hij stopte een cassettebandje in de recorder, en hij vertelde, dat dit een live opname was van Fleetwood Mac in de Weerwolf, (28 september 1968, met Danny Kirwan, die pas een paar maanden bij de band zat) uit oktober 1968. "Albatross" was nog niet uit en zelfs "Need your love so bad" was nog maar net verschenen, en nog geen hit.
Fleetwood Mac trad daar destijds op voor een appel en een ei.
Ik heb hem toen gezegd om toch vooral zuinig te zijn op de opnamen.
(Jan Slagman)

STICK TO STICKS

Eierhal na drie dagen zwoegen veranderd in enorme feestzaal

31 mei 1968

Vanavond zal het gebeuren, het grote Stick to Sticks feest in de Eierhal aan de, normaal zo rustige Achterkerkstraat te Veenendaal.
I
n de kale ruimte, waar vanmorgen nog varkens werden gewogen, dansen vanavond -naar de Jeugdraad in oprichting hoopt- zo'n achthonderd jongeren op dreunende beatmuziek in het flitsende licht van de vermaarde lichtmachine van Harry Dukker.

Op de normaal kale wanden zullen de exotische vormen en kleuren van injectie-dia's uiteen spatten. Topfiguren uit de Nederlandse pop- en jazzwereld zullen voor een publiek uit Veenendaal en wijde omgeving optreden.

Na wegen van varkens zal de beat losbarsten.
Vanaf woensdag j.l. zijn een tiental actieve jeugdraadleden en sympathisanten bezig in de vrije uren de eierhal om te toveren tot een ruimte die geschikt is om er een enorm feest te houden.
Alle wanden zijn wit gemaakt voor de projectie van dia's.

Midden in de eierhal is een lichttoren gebouwd.
Het grote podium staat in rechtstreekse verbinding met een grote
tent buiten, waar de artiesten zich voor hun optreden gereed kunnen maken.
Als vannacht om één uur Sticks to Sticks verleden tijd is, hoeven de jeugdraadleden voorlopig nog niet aan hun bed te denken.

Morgenochtend om negen uur moet de eierhal namelijk weer in z'n oorspronkelijke staat teruggebracht zijn.

Dat wil zeggen dat na het programma de lichttoren, het podium, de tent en de eetkraampjes weer afgebroken en de hal en het terrein helemaal schoon gemaakt moeten worden.

Maar de jeugdraadleden hebben het er allemaal voor over.
Ook de niet meer zo jeugdige leden, zoals de heer A.H. van Pijpen. Hij is de stimulerende man achter de schermen van de jeugdraad, die er niet voor terugdeinst mee te timmeren en te schilderen. "We zijn vanaf woensdagavond hier bezig", zegt hij. "En we zullen hier morgenochtend om een uur of vier pas klaar zijn". De heer van Pijpen rekent op ongeveer achthonderd bezoekers.

Hoofd-inspecteur van politie W.C.H. Dekker, eveneens lid van de jeugdraad in oprichting, koestert ook gunstige verwachtingen van Stick to Sticks: "De jeugd kan nu eens laten zien, dat er werkelijk behoefte is aan ontspanning in Veenendaal".

De jeugdraad in oprichting heeft er in ieder geval hard genoeg voor gewerkt.
"Men heeft avonden lang vergaderd en vooral de laatste dagen gezwoegd", aldus de hoofdinspecteur.
Op de vraag of er van politiële nog extra maatregelen zijn genomen antwoord hij: "De organisatie zit goed in elkaar. Bij het beatfeest dat vorig jaar in de eierhal is gehouden zijn ookgeen moeilijkheden geweest. We verwachten dan ook geen ordeverstoringen. Het zou dom zijn, als de jeugd haar eigen glazen ging ingooien".

Over de voorverkoop weet Mik Thoomes te vertellen: "Er komen mensen uit Arnhem, Apeldoorn, Utrecht en zelfs uit Amsterdam naar de eierhal. Tot nu toe verloopt alles prima".
Vandaag heeft Mik Thoomes nog met de VPRO televisie onderhandeld over een eventuele reportage van Stick to Sticks.

Volgens hem zat er echter grote kans in, dat er van de zijde van de televisie belangstelling bestaat voor de manifestatie. Vooral ook, omdat de radio er ook al aandacht aan heeft besteed.

De 'grote drie' van Stick to Sticks; vlnr Mik Thoomes, die vooral het artistieke deel van het programma voor zijn rekening heeft genomen, Hedda Buys, voor het zakelijke gedeelte en de heer A.H. van Pijpen, man achter de schermen.

Het festival werd georganiseerd om de Jeugdraad in oprichting een gezonde financiële basis te geven.
De organisatoren Hedda Buys en Mik Thoomes waren beiden lid van de voorlopige jeugdraad, die zich onder meer als doel 'de kwaliteit van het fysieke woonklimaat in Veenendaal te verbeteren" gesteld had.
Men had het festival zo aantrekkelijk mogelijk gemaakt en ook de toegangsprijs was zo laag mogelijk gehouden. "Vier gulden per persoon is voor zo'n evenement echt niet veel", aldus Mik.

Hedda Buys verteld dat de jeugdraad ook op andere terreinen vele plannen heeft.
Naast de festijnen als die van de 31ste mei zullen meer dingen plaats gaan vinden. "Maar dan heel andere kanten op. Op veel breder terrein".

Mik Thoomes vertelt, dat het er deze keer niet om gaat de jeugd van de straat te halen. "Het is echt geen jeugdwerk', zegt hij, 'iedereen is er in zekere zin welkom. Het gaat er maar om dat er in Veenendaal iets gebeuren gaat". "Voor een geslaagde gebeurtenis moeten er ongeveer 1000 bezoekers komen, en dat hoeft niet in één keer. Dat mag best af en aan stromen", aldus Hedda.

PROGRAMMA

Het programma begint om 21.00 uur met een optreden van de Veenendaalse band As2O3, gevolgd door een optreden van de Utrechtse formatie Full House, van manager Jaap van de Klomp.

De liedjeszanger Theo Snijders uit Amsterdam zet het programma voort met enkele voorbeelden van het puur Nederlandse chanson.

De avond bereikt vervolgens een cultureel hoogtepunt door een optreden van The New Acoustic Swing Duo.
Deze groep bestaat uit de gebroeders Peter en Han Bennink. Han Bennink wordt algemeen als de beste jazzdrummer van het ogenblik in Nederland aanvaard.
Vorig jaar won hij de Wessel Ilkenprijs, de jaarlijkse Nederlandse jazzprijs verbonden aan het Prins Bernhard fonds. Zijn broer Peter Bennink was al eerder in Veenendaal te beluisteren. Hij speelde op tweede Kerstdag 1967 's morgens in de Petrakerk tijdens een speciale kerkdienst.


Na dit intermezzo met eigentijdse jazz is het woord aan de oude Rhythm & Blues muziek.
Bert Jansen uit Groningen zingt een aantal songs en begeleidt zichzelf op de mondharmonica.
Bert Jansen is het grootste talent in dit genre in Nederland op het ogenblik. "Hij bereikt vreemde effecten op zijn instrument en beheerst dit volkomen", aldus Mik Thoomes, een van de organisatoren.


De avond wordt besloten met een optreden van de overbekende beatgroep Dragonfly uit Vlissingen.

De beatorkesten worden allen omringd door beatgirls bekend van de televisie programma's Waauw en Moef-Ga-Ga.


Gedurende het hele programma draait de nieuwe show van Harry Dukker. Midden in de Eierhal staat zijn lichtmachine, die "The Complete Crazy Light Machine" projecteert op de wanden, het plafond en het publiek. Volgens Harry Dukker is dit programma nog nooit eerder vertoond.
Hij werkt met diaprojectoren en filmcamera's.

In de diaprojectoren plaatst hij vloeistof- en projectie dia's. Vloeistof dia's zijn van te voren met verf vervaardigde dia's. De verf gaat door de warmte van de lamp bewegen.
Sterk vergroot geeft dit continu wisselende kleurenspel prachtige effecten.
Injectie dia's geven een plotselinge explosie in vorm en kleur, omdat men tussen de diaglaasjes verf spuit.
Eén wand van de Eierhal wordt helemaal bedekt met projectieschermen, naar de andere kanten projecteert men op de aanwezige ondergrond.

Aan de organisatie van de produktie van de jeugdraad in oprichting "Stick to Sticks" wordt hard gewerkt door de gehele jeugdraad, inclusief de hoofdinspecteur van politie W.C.H. Dekker en de heer A.H. van Pijpen.
Allen zijn zij enthousiast om ervoor te zorgen dat er in Veenendaal in de toekomst wat te doen zal zijn.
De politie is overal van op de hoogte.
Het gebeuren moet de stoot geven tot de ontwikkeling van een culturele recreatie voor Veenendaal.







Bert Jansen - The blues in Veenendaal

In deze Aloha, "Vlekken 13", blz. 22 t/m 23 het verhaal van de 17 jarige Bert Jansen, mondharmonicaspeler die door Mik Thoomes wordt uitgenodigd om als hoofdattractie op te treden tijdens het Stick to Sticks fesival in Veenendaal.
Dit ter gelegenheid van de Veenendaalse winkelweek. Omdat het Veense publiek dit soort muziek (blues) niet kon waarderen, werd de 'hoofdattractie' al na 7 minuten van het podium afgehaald.

LIJN 6 in 't DINGETJE 1966

Van Rob van der Veer ontving ik een aantal foto's van de pop-muziekband Lijn 6 uit Doorn, waarin hij basgitaar speelde, voordat hij aantrad in Direction.

De foto's zijn gemaakt tijdens een optreden in 't Dingetje op 19 november 1966.

Deze foto's zijn uniek omdat het de eerste zijn die laten zien hoe de club er van binnen uitzag.
Op de wanden zijn duidelijk de kreten te zien die bij Burgemeester en wethouders van Veenendaal op weerstand stuitten, en waar in het dorp schande van gesproken werd.

Hiermee werd een trend gezet, want in de beatclubs die later onstonden, werden ook opruiende teksten op de muren gekalkt.

Tevens het contract voor het optreden, opgemaakt door Frank van Amerongen, de manager van Lijn 6 en Peter Pilon, toen bestuurslid van 't Dingetje.
Het lijkt mij, dat zelfs voor die tijd, met zo'n gage een goede omzet gedraaid werd in de club.

De bezetting van Lijn 6 was:
Robert van den Hout - Vocals
Pim Fuchs - Organ + Lead + Vocals
René Paat - Lead
Luuk Huiskes - Rhythm + Vocals
Ingo Koning - Drums
Rob van der Veer - Bas

LAMPEGIETERSAVOND

Lampegietersavond 1965

Maandagnacht kwart over twaalf. De snelle voetstappen van een late voorbijganger en het starten van een geparkeerde auto zijn de enige geluiden die de stilte in de Hoofdstraat verbreken.
De Lampegietersavond is voorbij.
Het feest van de lampions, dat zowel met vreugde als met zorg tegemoet werd gezien, heeft weer voor een jaar afscheid genomen.
De Hoofdstraat ligt verlaten.
De trottoirs, waar de hulzen van de luchthuilers en de zevenklappers een laatste rustplaats hebben gevonden, gaan stil de nacht in.
De cafés zijn dicht, het "hoogste tijd heren", heeft geklonken.
Het is bijna de hele avond goed gegaan. De politie, voor deze gelegenheid gewapend met onopvallend lange bamboe-knuppels, heeft toch nog enige rake klappen uitgedeeld.

Om half acht vertrok de traditionele optocht vanaf de industrielaan.
De stoet met de stralende jeugdwerkleidster mej. de Raat op kop, arriveerde ongeveer een kwartier later in de Hoofdstraat.
De grote belangstelling die er voor de optocht bestond en het feit dat de deelnemers zich hadden uitgesloofd zijn verheugende verschijnselen, die aantonen dat de Lampegietersavond, athans wat de optocht betreft, nog altijd springlevend is.

Al of niet per ongeluk

Springlevend toonden zich ook de jongelui die het omstreeks half negen met de politie aan de (gummi)stok kregen. Er hing de hele avond al iets dreigends in de lucht.
Plotseling was het moment gekomen, waarop de baldadigheid meende toe te moeten slaan.
Op het zebrapad, midden in de Hoofdstraat, werden enkele auto's, waaronder een servicewagen van de Wegenwacht, door een aantal jongens aangehouden.
Even werd de straat geblokkeerd, even, want direkt daarna schoot de politie toe.
Enkele hardhandige charges dreven de massa uiteen.
Het was een krampachtig optreden van de Hermandad, die hiermee duidelijk wilde maken geen enkel incident ook maar even te dulden.
De knuppels deden hun werk.
Een half uur ging het daarna weer goed.
Toen speelde zich, nabij het kruispunt Hoofdstraat-Zandstraat ter hoogte van een slagerij weer wilde tonelen af.
Politiemannen sprongen uit hun patrouillewagen met de bedoeling de opgehoopte menigte die zich daar had gevormd, uiteen te drijven. Weer werd onomwonden gedemonstreerd dat er die avond van de kant van de politie geen enkel pardon te verwachten viel.
De slager, voor wiens deur het opstootje ontstond, wist enkele knapen voor knuppelslagen te behoeden door hen ijlings zijn winkel binnen te trekken. Zijn goede bedoelingen kwamen hem bijna duur te staan, toen de luidruchtige menigte in de deuropening en gedeeltelijk in de winkel slaags raakten.
"Nou naar huis, wat doen jullie hier", schreeuwde een agent. Men stoof uiteen. De al wat op leeftijd gekomen man, die part nog deel had aan de affaire en daarom rustig bleef staan, waar hij stond kreeg, al of niet per ongeluk, ook een knuppel in zijn nek.

Beat in de garage

Daarmee is alle onrust wel verteld.
Enkele van de grootste radddraaiers werden naar het politiebureau overgebracht.
Verder verliep de avond zoals het hoort, zonder politionele acties en daarmee werd het toch nog een vrij rustige Lampegietersavond.
In de garage van de heer G.J. van Schoonhoven aan de Industrielaan ging het er gezelliger aan toe.
Daar hielden geen agenten een oogje in het zeil, integendeel, het werd een ongedwongen, spontaan feest.
Werkelijk een feest.
Door leden van het jeugdwerk De Instuif was de garage gezellig aangekleed.
Visnetten, slingers, ballonnen, grote gedecoreerde kubussen en nog ander versiersel hadden de garage omgetoverd tot een enorme feestzaal waar The Royal Rockers drie uur lang de beat lieten opklinken.
Burgemeester Hazenberg kwam vroeg in de avond even een kijkje nemen.
Met zichtbaar genoegen aanschouwde hij de dansende menigte.
Naarmate de avond verstreek kwamen The Royal Rockers er beter in.
Zanger Ricky Lammerts van Bueren had de minste plankenkoorts.
Hij wist de show het best te verkopen en schrok er niet voor terug zelf het grote twistvoorbeeld voor de zaal te zijn. Om negen uur waren er al meer dan vijfhonderd bezoekers.
Ondanks de gebiedende wijsvinger van jeugdwerkleider Van Der Schee, liep het dansfestijn uit tot even voor twaalven.

Trekpleister

"One of these days"' het laatste nummers van The Rockers, vormde een enthousiast slot van het garage-bal, dat een steeds grotere trekpleister voor de jeugd uit Veenendaal en ver uit de omgeving blijkt te worden.
Moegespeeld lieten The Royal Rockers na afloop hun instrumenten zakken.
Hun glunderende manager, de heer Kraft van Ermel ontfermde zich over hen.
Zijn jongens hadden het er goed afgebracht.


Royal Rockers: "Fijn dat we zovelen op echte beat konden trakteren".

De Royal Rockers uit Veenendaal maakten op Lampegietersavond hun debuut in de garage van de heer van Schoonhoven. Naar de reacties van het publiek te oordelen, was men zeer enthousiast over de verrichtingen van de beatband, die in onze omgeving de laatste tijd steeds meer aan populariteit wint.

Hoe de Royal Rockers hun optreden zelf vonden.

Wij vroegen het hun na afloop:

Drummer Harry Rondeau: "'k Ben wel een beetje moe. Morgenvroeg moet ik weer bijtijds aan de slag. Ik ben elekticien van mijn vak. De versterkers waren vanavond niet helemaal in orde. Voor de rest was alles prima. Of ik graag had mee willen dansen? Och, ik heb zo ook wel genoten".

Begeleidingsgitarist Jan Koehoorn: "Leuke avond. Zelf dans ik niet zo erg veel, daarom vond ik het niet erg vanavond te moeten spelen. Ergens blijft het toch wel jammer, maar goed, als je met spelen succes hebt is dat ook leuk. Muziek? Ik hou ook wel van klassiek".

Zanger Ricky Lammerts van Bueren: "Ik voel me gelukkig op het podium. Ja, ik zing wel vaker bij deze band Ik heb trouwens ook al eens voor de TV gezongen, dat was in 1962. Zelf heb ik weinig tijd om te gaan dansen, ik doe het wel graag. Van alle soorten muziek hou ik. Vroeger zong ik bijna uitsluitend slow-nummers".

Basgitarist Gerard Sukkel: "Gezellig vanavond. Ik speel liever dan dat ik zelf ga dansen. Neen, ik ben niet erg moe. Of wij wel 'ns meer voor zo'n groot publiek hebben gespeeld? Jawel, in Arnhem".

Solo-gitarist-zanger Ernst Kraft van Ermel: "Ja, ik ben behoorlijk moe, maar dat is niet erg, want spelen is mijn hobby. Ik vond het een gezellige avond en ik ben bijzonder blij dat wij zoveel jongens en meisjes op echte beat hebben kunnen trakteren …".
(Rijnpost, 23 september 1965)

LAMPEGIETERSAVOND 1966

INGEZONDEN
Blitz Veenendaal

De grootsteedse neigingen van Veenendaal komen niet alleen tot uiting door de grote fabrieken, winkelpanden enz., ook bij feestelijke gelegenheden kan men dit zien en aan den lijve ondervinden mag ik wel zeggen.

We schrijven 19 september 1966.

Het gebruik wil, dat op de derde maandag van september, het Veense volk de z.g. Lampegietersavond viert. Vroeger bestond dit feest uit het drinken van chocolademelk en het eten van beschuit met als hoogtepunt een kleurrijke optocht van met lampionnen bewapende jeugd, gevolgd door een stoet praalwagens.

De laatste jaren echter, is het hoogtepunt verlegd en ik mag wel zeggen, dat hiermede de belangstelling voor Lampegietersavond wijd en zijd in de omgeving van 't Veen aanmerkelijk is gegroeid.

Juist dit 'grootse gebeuren', met als schitterende apotheose het muzikale geluid van het kletsen der wapenstokken op hoofden, ruggen en billen van langharigen, 'kuiven' en persfotografen, heeft aan Lampegietersavond grootse bekendheid gegeven.
Maanden van te voren kijkt de jeugd en andere belangstellenden reikhalzend naar dit 'Grand gala du bâton' uit. Plaatsen bij familie en kennissen in de Hoofdstraat worden gereserveerd, om te zien welk een afschuwelijke mentaliteit de hedendaagse jeugd wel heeft.

En-fin, maandag j.l. was het dan zover. De jongeren liepen of zaten op straat en de ouderen hadden onder het genot van een kop chocolade bij het raam postgevat.

Helaas kon de politie niet zo goed op gang komen.
Maar gelukkig, na een kleine twee uur joelen en jennen kreeg ook zij de smaak te pakken en was de markt in een mum van tijd leeg.

't Was jammer genoeg maar van korte duur. Nee, dan was het vorig jaar wel beter.

Ik wil eindigen met voor burgerij en jeugd de wens uit te spreken, dat het jaar 1967 een betere lampegietersavond zal brengen, want dit hoogstaande gebeuren mag vooral nooit verloren gaan.

Tot zolang worden dan gummiknuppel en wapenstok veilig opgeborgen, want ze zijn echt wel lief en braaf daar in Veenendaal.

Maar één dag in 't jaar...

P.J. de Vries, Rhenen

1967
Natte Lampegietersavond verliep zonder incidenten

't Was weer Lampegietersavond. Wie op rellen belust was is maandagavond bedrogen uitgekomen. Alles bleef betrekkelijk rustig. Slechts één enkele maal moest de politie van de wapenstok gebruik maken en ook toen was het in een minimum van tijd afgelopen. De echte relletjes, zoals vorige jaren zijn er dit jaar niet geweest. In feite gebeurde er niet veel meer dan op een gewone zaterdagavond. Voor een groot deel zal dit te danken geweest zijn aan het regenachtige weer, voor een ander deel aan het doelmatig optreden van de politie, die juist daar was, waar de kans op relletjes aanwezig was.

V.d. Schee en burgemeester Hazenberg, met bezoekster

De regen weerhield de niet-Veenendalers, altijd de grootste herriemakers, om brommer of ander voertuig te pakken en naar 't Veen te rijden.
In de Hoofdstraat was het dan ook beslist niet druk toen om ongeveer tien voor acht de kinderoptocht voorbij kwam. Natuurlijk werden er knallen van het vuurwerk gehoord, maar veel had dat niet om het lijf. Het waren met recht losse flodders.
Even leek het er op, dat het voor de politie spannend zou worden, namelijk toen om even over negen uur een aantal jongelui de afzetting van de Raadhuisstraat opbraken en de hekken dwars over de Kerkewijk zetten.
In vrij korte tijd was er echter politie ter plaatse. Twee politiemensen pakten samen het hek, dat midden op de Kerkewijk stond op en zetten het weer op zijn plaats. De enige reactie van de menigte was een luid gejoel, waarop door de politie, zeer verstandig, niet gereageerd werd.
Vreedzaam ging het toe in garage Schoonhoven aan de Industrielaan. Daar werd dan ook een dansavond georganiseerd met het karakter van een Love-In. Iedere bezoeker kreeg bij de ingang een bloem aangeboden en de versiering, eveneens op bloemen geïnspireerd, herinnerde er aan dat men aardig moest zijn voor iedereen.

De avond werd verzorgd door een Nederlandse topgroep uit de beatwereid: de Ro-d-ys. De groep bracht een stevig en vooral hard stuk muziek. In het begin gedroeg het jeugdige publiek zich nog wat stroef en stond men hoofdzakelijk naar de band te kijken. Maar later, toen de rook in de garage te snijden was, hing in de grote ruimte de ware beatsfeer en werd er lustig op los gedanst. Op dit moment gaf het college van B. en W. blijk van zijn belangstelling.
Om goed elf uur liep ook dit facet van Lampegietercavond ten einde.

1968
Politie had de lange lat weer nodig op Lampegietersavond

Maandag 16 september - Lampegietersavond, het was weer als vanouds. Een welhaast voelbare spanning in de Hoofdstraat, nadat de kinderoptocht voor de tweede maal voorbij was. Talloze jongeren, voor het merendeel van buiten Veenendaal hoopten op een relletje. en als het mogelijk was op een rel, met de politie. Het is ze even gelukt.

Tegen half tien kwam er wat leven in de brouwerij.
Bovenaan de markt stonden een dozijn jongelui een lelijk eendje heen en weer te slingeren.
Op zeker moment kreeg het autootje een te grote duw en lag het op zijn kant.
In een mum van tijd was een overvalwagen van de politie ter plaatse en ging de lange lat over de ruggen van de belhamels. Enkelen werden gearresteerd en daarmee was het in feite afgelopen. Door het trachten van het aangaan van een debat werd nog wel even geprobeerd de politie uit de tent te lokken, maar de politie was zo gek niet. Toen na een kwartier de mannen met de lange latten inrukten verspreidde de menigte zich en - mede dank zij de regen - werd het rustig in het centrum.

Dansen
Ook geslaagd mag het garagebal genoemd worden. Omstreeks duizend jongelui hebben er aan deelgenomen, waarbij de goede muziek van The Motions en Les Baroques een enorme trekpleister vormden. De heer G. van de Schee en zijn medewerkers die de organisatie van zowel de optocht als

The Motions

van het garagehal hadden mogen dan ook op een geslaagde avond terugzien.

1969
Lampegietersavondfeest stikte in rook en lawaai
Politieman gewond, schuur brandde af

Het begon in de Hoofdstraat waar de uit Ede afkomstige B.J.M. de H. (18) probeerde een uithangbord van een winkelpui naar beneden te halen. Dit veroorzaakte een opstootje waarbij een rechercheur door een ruit werd geduwd door de eveneens uit Ede afkomstige J.E.S. (18). Beide Edenaren werden opgebracht naar het politiebureau waar ze achter slot en grendel werden gezet.
Voor een aantal opgeschoten jongens uit Veenendaal was dit het sein op meer uitgebreide schaal herrie te schoppen.

BRAND
Het zwaartepunt van het treffen tussen politie -compleet met stokken en schilden- en herrieschoppers verplaatste zich daarop naar de Markt, waar achter muziekhandel Van Hees een schuur in brand werd gestoken. De brandweer rukte met groot materieel uit en wist uitbreiding te voorkomen. De schuur

Brand blussen bij van Hees

brandde af. De nog steeds rumoerige jeugd werd met een kort optreden van de politie verspreid, waarbij een afsluithek het moest ontgelden en waarbij een geuniformeerde beroepspolitieman door een steen aan het hoofd werd gewond. Hij moest zich onder doktersbehandeling stellen.
De veroorzakers van het rumoer bleven daarvan verschoond omdat zij in de meeste gevallen al op de loop gingen als de politie ook maar een stap in hun richting kwam. Ook de politiewagen kreeg schade toen een grote steen op het dak van de wagen terecht kwam. Als verdachten van een en ander werden nog aangehouden de 17-jarige G.M. uit Wageningen en de Veenendalers J.D.S., G. H. en H.M. Allen kwamen in de cel terecht en werden pas laat nadat proces-verbaal was opgemaakt weer op vrije voeten gesteld.

BEAT
Niet minder rumoerig maar in ieder geval heel wat beter georganiseerd ging het intussen toe in de garage van de firma Van Schoonhoven aan de Industrielaan.
Daar traden voor circa 1200 beatliefhebbers The Golden Earrings en The Shoes op.
In tegenstelling tot de gebeurtenissen op de Markt was dit een jeugdmanifestatie van het betere soort, al zal het een noch het ander voor de ouderen verstaanbaar  zijn geweest. Aan volume heeft het in ieder geval ook dit jaar weer niet ontbroken en dat zal wel net zo zeer traditie geworden zijn als het Lampegietersavondfeest zelf.

1970
Onrustige Lampegiet liep met een sisser af
Vijftien arrestanten snel voor rechter

Al vrij kort na de lampion optocht kreeg de baldadigheid en vernielzucht de overhand in de Hoofdstraat. Eerst werden stukken hout met spijkers op straat gegooid om de passerende auto's te hinderen, en later werd een schutting vernield, waarvan de planken voor hetzelfde doel werden gebruikt.

Spijkerlatten op straat

Diverse knapen werden in de kraag gepakt en afgevoerd naar het politiebureau. Dat was tevens de essentie van het politieoptreden, zoals dat al lange tijd tevoren was gepland. Van het begin af aan trachtten de agenten de gemoederen te sussen, en zodra dat niet meer hielp kwam er versterking, en werden arrestaties verricht. Het Veenendaalse korps kreeg assistentie van een mobiele eenheid uit Ede.
Afgezien van de vernielde schutting en wat deuken in auto's -die er met stukken hout in werden geslagen- zijn bij de politie geen schadegevallen bekend.
De relmakertjes hadden overigens nauwelijks kans, want op diverse plaatsen waren op bovenverdiepingen politiemensen geposteerd, die alle groepsbewegingen direct aan de wagens konden rapporteren
Tegen kwart voor één werden aan de Bergweg nog twee ruiten van woningen met bakstenen ingegooid. De daders zijn nog niet gegrepen.
De arrestanten, van wie sommigen ook afkomstig uit Ede, werden na verhoor heengezonden, of moesten door hun ouders worden afgehaald. Tot in de kleine uurtjes bleef de politie patrouilleren, maar zelfs de van het popfestival Lammeliet in garage Van Schoonhoven terugkerende muziekliefhebbers waren vrij snel uit het straatbeeld verdwenen.

Mr. Albert Show

Enkele honderden jongelui luisterden daar naar de Mr. Albert Show, Blue Planet en Earth and Fire.


Wat is Lampegietersavond?

Elk jaar wordt Lampegietersavond in Veenendaal gevierd. Op de maandag die het dichtst bij 17 september ligt, gaan kinderen verkleed en in een lange optocht de straat op met lampionnen. Wanneer deze traditie ontstaan is, is onduidelijk, maar is al heel oud. Het heeft in ieder geval te maken met het feit dat in september het avondwerk in de huisnijverheid niet langer bij daglicht kon worden gedaan, men moest weer de lampen aansteken.
De wolwevers werkten in de zomermaanden overwegend in het veen, 's winters zaten ze achter het spinnewiel.
Veensteken was in de winter vrijwel onmogelijk vandaar.
Met weven en spinnen verdienden de arbeiders wat bij, want de lonen in de industrie waren laag.
Het ontsteken van de olielampen werd uitgebreid gevierd. De werkplaats werd versierd met bloemen, de baas bracht een ketel chocolade- of saliemelk en een blad met brood en beschuiten. Buiten hingen versiersels van groene kronen, linten en gekleurd papier. Mensen trokken de straat op met kaarsen gestoken in een uitgeholde kalebas, of in een papieren zak op een stok.

Sluiting 't Dingetje

Nog even, en niets herinnert meer aan het bestaan van n.v. 't Dingetje.
Na de stille afgang van het beatclub instituut gaat ook het gebouw, dat vroeger deel uitmaakte van de zogenaamde "Kokseschool", van het toneel verdwijnen.
Ook zijn de slopers begonnen met de afbraak van de voormalige groente- en fruithandel van de heer van Barneveld, zodat binnenkort op de hoek Hoogstraat - Hoofdstraat een belangrijke ruimte zal vrijkomen. Wat de uiteindelijke bestemming van de grond zal worden is nog niet bekend. Voorlopig zal het terrein als parkeerruimte worden ingericht.

DE VALLEI - 24 januari 1969

THE ROYAL ROCKERS 1965

Veenendaalse Beatgroep oogstte al veel succes

Een klacht van deze tijd is, dat de hedendaagse jeugd weinig of geen interesse of enthousiasme meer weet op te brengen voor muziekbeoefening. Muziekverenigingen doen al het mogelijke om tenminste nog een kleine jeugdgroep bijeen te brengen en in stand te houden om zodoende het voortbestaan van de vereniging nog enigzins te verzekeren. Harmonie- en fanfaregezelschappen worden tegenwoordig wel ontbonden, maar niet meer opgericht en het lijkt erop, dat we voor het beluisteren van de onsterfelijke muziek in de niet al te verre toekomst alleen op de zwarte schijf of op de toonbank zullen zijn aangewezen. Met de moderne muziek liggen de zaken wat anders. Beatgroepen schieten als paddestoelen uit de grond en van een stad als Den Haag is het bekend, dat er meer dan duizend beatgroepen zijn.
Veenendaal doet het wat dat betreft wat rustiger aan. De beatgroepen in Veenendaal en naaste omgeving zijn te tellen op de vingers van een hand. De bekenste is zo langzamerhand aan het worden The Royal Rockers, die zijn domicilie heeft ten huize van de familie Kraft van Ermel aan de Westersingel. Merkwaardig genoeg hebben de liefhebbers van de beat in Veenendaal nog maar weinig kennis kunnen nemen van de verrichtingen van The Royal Rockers. Zij zijn in Veenendaal - evenals de profeet die in eigen land geen gezag geniet - nog niet veel aan bod geweest, maar ook dat is aan het veranderen, want hun fanclub heeft al bijna 200 geregistreerde leden in Veenendaal.

Jong en enthousiast kwartet speelt veel buiten de deur

Beter dan The Royal Rockers zelf, weet de heer Kraft van Ermel - indische nederlander en vader van één van de Rockers - het verhaal te doen over deze beatgroep.
De geboorte van de groep had ongeveer anderhalf jaar geleden plaats (begin 1964 -ed.), toen Ernst Kraft van Ermel (16) zelf al jarenlang enthousiast gitarist, een drietal jongens om zich heen verzamelde en zo een beatgroep in het leven riep.
Thans is deze groep als volgt geformeerd:
- Leider is de 16-jarige Ernst Kraft van Ermel (gymnasiast), die met zijn zang en gitaarspel de ruggegraat van de groep is.
- Verder Harry Rondeau (17), die het slagwerk voor zijn rekening neemt. Hij is electriciën en nog niet zo lang bij The Royal Rockers.
- Begeleidingsgitarist is Jan Koehoorn (18), van beroep magazijnbediende.
- Als laatste completeert de 17-jarige Gerard Sukkel de groep op basgitaar.

Hawaiians en Rockers

Oefenen en nog eens oefenen is het devies van de heer Kraft van Ermel senior, die wel geen technisch en zakelijk leider van de groep is, maar aan wie de jongens op muzikaal terrein al heel wat te danken hebben.
De jonge Ernst heeft zijn uitgesproken muzikale aanleg niet van een vreemde. Zijn vader was, voordat hij in 1958 naar Nederland kwam, van beroep Hawaiian gitarist en 10 jaar lang leider van de Royal Hawaiians, een ensemble, dat in Indonesië en speciaal op Java veel lauweren heeft geoogst.

Goochelschool

De heer Kraft was tevens directeur van een goed bekend staande goochelschool, die in Nederland misschien weinig opgang zou maken, maar in Indonesië tal van leerlingen telde.
Hij trad met zijn muzikale groep regelmatig op in Garden Hall, het Lido en de nieuwe Tjilintjing, het bekende badrestaurant bij Djakarta. De Royal Hawaiians waren 10 jaar geleden een graag gezien gezelschap op gezellige avonden en parties in Djakarta en omgeving.
Foto's vormen nu alleen nog een tastbare herinnering aan een tijd, waaraan de heer Kraft met vreugde en vaak ook met weemoed aan terugdenkt.
Een compensatie van hetgeen hij in 1958 in Indonesië moest achterlaten heeft hij gevonden in het tot voor kort geven van muzieklessen - speciaal gitaarles - aan een Veenendaalse muziekschool en in zijn bemoeienis met The Royal Rockers.
Als hij in gedachten Rockers vervangt door Hawaiians gaan zijn eigen gouden jaren weer leven, waarover hij uren kan vertellen. Zijn vroegere liefde voor muziek is overgegaan op The Royal Rockers, maar landschappelijk en klimatologisch kan hij Indonesië moeilijk vergeten.

Studie

Als één van de voornaamste oorzaken waarom de beat-muziek het wint van bijvoorbeeld de Hawaiian-muziek noemt de heer Kraft de heel wat eenvoudiger wijze waarop de beatmuziek kan worden aangeleerd dan de Hawaiianmuziek. Alsof hij hiermee iets zeer onvriendelijks van de beatmuziek heeft gezegd haastte de heer Kraft zich om op te merken, dat er veel studie voor nodig is om de Hawaiianmuziek volledig onder de knie te krijgen.
Dit komt voornamelijk omdat de Hawaiian-gitaar een heel wat moeilijker te bespelen instrument is, dan de doorsnee gitaren die de beatgroepen gebruiken. Toch is er met name in Amerika en in Duitsland een tendens waar te nemen dat de Hawaiian-muziek weer terreinwinst boekt.

Om terug te komen op The Royal Rockers vertelt de heer Kraft, dat zijn zoon reeds op achtjarige leeftijd op een viool "Menuet" van Beethoven feilloos ten gehore bracht. "Ernst heeft deze gave van zijn grootvader, die jarenlang eerste violist van de Java Kunstkring is geweest", zo vertelt de heer Kraft.

Als kind van deze tijd trok Ernst ook de eigentijdse muziek meer aan en hij besloot hierin door te gaan. Voor hem heeft de elektrische gitaar nog maar zeer weinig geheimen en het is duidelijk dat hij de ruggegraat van The Royal Rockers is.
Niet alleen muzikaal, maar ook uiterlijk is hij de opvallende figuur van deze beatgroep, met zijn lange ravenzwarte Beatle-kapsel. Zijn plan is beroepsmusicus te worden en na zijn gymnasiumtijd het conservatorium te bezoeken.

Aanbiedingen

De jonge Kraft van Ermel heeft al verschillende aanbiedingen gekregen om samen met een andere Royal Rocker een band van naam te komen versterken, maar tot dusver blijft het viertal elkaar door dik en dun trouw; overigens zeer tot vreugde van de bijna 200 fanleden - die voornamelijk in Veenendaal wonen en niets liever willen, dan hun favorieten zo gauw mogelijk ook eens op een Veenendaals podium te zien.
Met het optreden in Veenendaal van The Royal Rockers is het namelijk heel bijzonder gesteld. Ten eerste liggen de gelegenheden, waarover men kan beschikken in Veenendaal nu niet direct voor het opscheppen en ten tweede heeft een andere beatgroep, die inmiddels ter ziele is gegaan, de pas altijd afgesneden door over de enige voor dit doel ter beschikking staande zaal te beschikken.
Nog maar kort geleden traden The Royal Rockers voor de eerste maal in Veenendaal op en wel vorige week in het Jeugdgebouw aan de Industrielaan (7 augustus 1965 -ed.) voor de oudere deelnemers van de Jeugdvierdaagse. De jeugdige wandelaars en vele anderen hebben zich toen kostelijk vermaakt en wilden de beatgroep maar nauwelijks laten gaan.
Voor het eerstvolgende optreden van The Royal Rockers moet men morgen -zaterdag 14 augustus- naar Ommeren, waar de Veenendalers ongetwijfeld weer door een grote schare supporters zullen worden opgewacht. Er wordt dan zoals al eerder is geschied, gespeeld in De Roskam, waar ongetwijfeld weer tal van beatliefhebbers uit de Betuwe acte de presence zullen geven.

Eigen stijl

Een belangrijk deel van het succes dat zij oogsten schrijven de, overigens bescheiden Royal Rockers, zelf toe aan hun streven naar een eigen stijl. The Beatles en The Rolling Stones die bij iedere beatliefhebber bekend zijn, hebben bijvoorbeeld ook hun eigen, zogenaamde Liverpool -stijl, maar hebben hun bekendheid meer te danken aan een handige publiciteitspolitiek, uitzonderlijke haardracht en kleding, dan aan hoge muzikale begaafdheid.
The Crazy Rockers daarentegen spelen beatmuziek met een eigen stijl, die - in tegenstelling tot die van The Beatles - bijna niet te kopiëren is. Ook The Royal Rockers streven dit na en dat zij hard op weg zijn om de beste beatgroep uit onze omgeving te worden bwijst hun toenemende populariteit.
Zij staan pas aan het begin van hun amateuristische carrière en dat brent met zich mee, dat zij zich ook moeten behelpen met een minder soort apparatuur, dan hun grote broers, die hun naam op dit terrein al gevestigd hebben, en over muziekinstrumenten en geluidsinstallaties beschikken, die een waarde vertegenwoordigen gelijk aan een bedrag waarvoor men ook een klein huis kan laten bouwen.
The Royal Rockers hebben deze pretentie niet en zouden met goede apparatuuur - die echter altijd nog zo'n slordige zevenduizend gulden kost - al dubbel en dwars tevreden zijn.

Royale verdiensten

Is het een wonder dat The Royal Rockers met jaloerse blikken kijken naar andere beatgroepen die regelmatig bij onze oosterburen optreden en daarvoor per zaterdagavond zo'n 300 tot 400 marken per persoon verdienen?
Ook The Royal Rockers hebben een dergelijke aanbieding ontvangen uit Duitsland, maar voorlopig komt daar door studie en werk nog niets van.

Overigens zou enige maanden in Duitsland optreden de aangewezen weg zijn om de kas te spekken en zo in het bezit te komen van eerste klas materiaal. Bovendien zou dit de nodige ervaring geven in het optreden voor publiek. Aan de andere kant zou een optreden in het buitenland gedurende veel achtereenvolgende zaterdagavonden de populariteit van de beatgroep in deze streek niet ten goede komen. Overal waar The Royal Rockers éénmaal zijn opgetreden vraagt men hen weer zoals in Geldermalsen, Tiel, Velp, Ommeren en Lienden. Omdat alle bandleden nog geen achttien jaar zijn, huurde Henk van Voskuilen een bus bij van Wakeren en reed hij The Royal Rockers naar hun optredens. Het grootste succes oogstte men laatst in Arnhem waar de Veenendaalse beatgroep samen met de bekende Silver Kings in het K.A.B. gebouw ongeveer duizend tieners kostelijk vermaakte. The Royal Rockers waren in Arnhem op verzoek van de bekende Cosy Corner Club.


Koran

Wekelijks wordt er geoefend waarbij de heer Kraft van Ermel èn als muziekpedagoog èn als man van ervaring het beatkwartet tot steun is.
Niet zelden wordt dan het schrift met het zwarte omslag gehanteerd, dat voor deze groep als een soort Koran is. De heer Kraft van Ermel heeft tal van regels en geboden hierin opgetekend, waar men voor een niet onbelangrijk deel het succes aan te danken heeft. Het sprekende voorbeeld van dit succes is wel dat het niet uitgesloten is, dat de beatgroep binnen niet al te lange tijd op een auditie zal verschijnen van een grammofoonplatenmaatschappij.

(Veenendaalsche Courant, 13 augustus 1965)
Dank aan Kees van Voskuilen die het artikel uit de archieven opdook.



Hierboven de huidige band waar Ernst in speelt: The Red Strats.
Opgenomen in het Jacobi Theater in Utrecht op 18 december 2011.
(Let op, het ravenzwarte Beatlekapsel van Ernst is nu zwanen-wit geworden)

THE BLUE SHARKS

In het rustige Gelderse dorpje Ederveen sloeg ook eind jaren '50 de verandering toe in de muziek. Er woonden daar een paar jongens die die "nieuwe muziek" wel interessant vonden. Daar ontstond de band The Blue Sharks, maar dat ging niet zonder slag of stoot.

Hier volgt een kleine impressie over deze legendarische groep.
De band kwam in 1959 tot stand doordat verschillende jongens uit het dorp aan het musiceren sloegen. Aan één kant van het dorp woonde Cees van Beek. Hij kreeg een gitaar in handen en ontwikkelde een zelfgemaakte stemming. Hij ging, samen met zijn twee jaar jongere broer Boy, liedjes zingen van Jan & Kjeld en The Everly Brothers.
De buurjongen, Cor Lagerwey, raakte daardoor geïnteresseerd, schafte een gitaar aan en sloot zich bij Kees en Boy aan.
Aan de andere kant van het dorp woonden twee vrienden, te weten Gert Hardeman en Wouter Sukkel, die beiden deel uitmaakten van een band in Lunteren. Maar in die band zat weinig schot. Gert zat ook bij de Fanfare in Ederveen, waar ook Kees deel van uit maakte. Tijdens onderlinge gesprekken van Kees en Gert, werden plannen gemaakt om samen een band op te richten.
Onder leiding van Wouter Kampert begonnen de eerste repetities, later voortgezet door één van de jongelui zelf: Gert Hardeman.
De gemiddelde leeftijd van de bandleden was 16 jaar. De band had niet echt voorbeelden, ze maakten voornamelijk hun eigen muziek. Op een gegeven moment hoorden ze The Shadows, die muziek sprak hen aan. De nummers schreven de jongens zelf, samen. Kwestie van wat uitproberen en dan kreeg het uiteindelijk wel vorm. Wekelijks werd er gerepeteerd in de Eierhal, de zolder van de Hervormde school in Ederveen, en ergens in een schuur. Er ontstond zo een hechte groep vrienden. "'s Zomers speelden we achter Floor voor de toeristen. Boet Floor zorgde voor de ruimte en Ton Patat voor de snacks", aldus Wouter Nievers. Er wordt vanzelfsprekend moderne muziek gemaakt en er wordt veel geïmproviseerd, eigen bewerkingen uitgevoerd, en eigen composities, welke ook nog door andere ensembles gespeeld werden. Toch moeten we ons er niet al te veel van voorstellen. Noten lezen ging niet, Op één snaar een melodie spelen, van accoorden hadden ze nog nooit gehoord.

De band bestond uit de volgende personen, Kees en Boy van Beek, Cor Lagerwey, Gert Hardeman, Wouter Sukkel en Rien Veldhuizen. Later is er ook nog een tweede drummer bij gekomen, Jan van Leuven. In deze bezetting hebben ze een aantal optredens in onder meer Ederveen, Veenendaal, Amersfoort, Zeist en Ede (hun tweede) verzorgd, waar de groep tijdens een festival waar 14 bands aan meededen, de eerste prijs in de wacht sleepten. Ook werd er opgetreden op het voetbalveld van Advendo en in het marktgebouw aan de Schras. Ze speelden niet op grote versterkers, maar gebruikten oude buizenradio's en zelfgemaakte versterkers als geluidsinstallatie. Cor was de technische man en weet daarom heel goed hoe een schok voelt van een buizenversterker.

Gaandeweg stapten er een aantal mensen om verschillende redenen op en The Blue Sharks bleven over als kwartet.
Op drums: Gert, Kees: zang en ritme gitaar, Cor: bas en op de sologitaar Wouter.
In deze formatie hebben ze menige beker in de wacht gesleept op z.g. Teenagershows, die in die tijd erg in trek waren bij het jeugdig publiek.

Maar ze misten nog wat in de band en kwamen tijdens zo'n teenagershow Folkert Schuurman uit Opheusden, alias Jack Miles, tegen. Folkert zong Country en met zijn warme stem en perfecte uitspraak werd hij opgemerkt door de Sharks. Dit was de man die het presteerde om enige malen van de Sharks te winnen op Teenagershows. De Sharks bedachten dat, als zij hem konden inlijven bij hun band, dit probleem achter de rug zou zijn en dat zij ook beter te voorschijn zouden komen. Zij zochten contact en na wat gesprekken gevoerd te hebben werd overeen gekomen dat hij zich als zanger bij de jongens uit Ederveen aansloot.
Vanaf dat moment waren The Blue Sharks een begrip. De populariteit van de groep nam snel toe en kende geen grenzen. Naast instrumentale Rock & Roll werd er ook Country muziek gespeeld.
Op veel festivals waren zij te bewonderen, en de schare fans groeide in grote getale. Als je in die tijd veel wilde optreden moest je bekende nummers spelen. Ze wisselden ze dat werk af met een eigen repertoire. Je moest allround zijn.

De jongeren dansten de quickstep tijdens de concerten van The Blue Sharks, tussen acht en elf uur 's avonds.
Er was in de hele omtrek veel rivaliteit onder de verschillende bands. Maar The Blue Sharks waren zeer geliefd en stonden vaak vooraan met hun optredens. Dit was hun beloning voor zeer veel oefenen, waarbij zelfs de schoolvakanties werden opgeofferd. Voor de optredens stonden de mensen rijen dik voor de deur te wachten.
In die tijd kende Veenendaal een levendige jeugdcultuur. Groepen als The Strangers, The Rubies en ook The Blue Sharks traden regelmatig op. Alleen al in Veenendaal waren er zes clubs van jongeren waar rock- en beatgroepen te beluisteren waren: het N.V.V. gebouw, Het Keldertje, De Zolder, N.V. 't Dingetje, De Ruif en De Soos. In de Hoofdstraat reden jongeren op zaterdagavond stoer op hun brommers heen en weer, voordat ze zich naar één van de clubs begaven.



Ze traden op tijdens het eerste Lampegietersavond feest in Garage Schoonhoven, georganiseerd door jeugdwerk De Instuif, om de rellende jeugd uit het centrum te houden.
Ook op Koninginnedag in Ede, in de Eder Kuil (Openluchtheater), samen met René & The Alligators,je kon het zo gek niet bedenken. Benefiet optredens werden niet geschuwd, op 13 juni 1963 zamelde de band geld in voor het toekomstige Dorpshuis De Zicht in Ederveen.
Het met hun zelf georganiseerde optredens en klusjes doen verdiende geld staken The Blue Sharks in de aankoop van instrumenten. Tevens werd de muziekapparatuur gesponsord door de Veenendaalse platenzaak Van Hees. Hun instrumentarium bestond uiteindelijk uit: 2 Fender Stratocaster gitaren, Sonor drumstel, Schaller buizenecho, 2 Egmond buizenversterkers, 1 Multitone buizenversterker, 1 Sennheiser microfoon, 2 Beyer microfoons en een zelfgebouwde basgitaar als 'vreemde eend in de bijt.' "De zang ging samen met de sologitaar via de Egmond gitaarversterker en Schalle echo", weet Wouter zich nog te herinneren. Het werd al snel serieuzer: De Ederveense popjongens kregen onder meer een contract bij circusbaas Toni Boltini. Een jaar lang drie avonden in de week. Ze speelden samen met andere artiesten als Rob de Nijs en zijn Lords en Johnny Lion and the Jumping Jewels, in de winterresidentie El Paradiso van Boltini in Soesterberg, dichtbij het vliegveld. De zaal puilde uit van de Amerikaanse militairen, die in de buurt gelegerd waren. Mooie tijd. Prachtig ook hoe de soldaten reageerden op de country van The Blue Sharks. Dat was toch wel hun favoriete genre. The Blue Sharks hebben nooit platen gemaakt, maar wel radio opnamen in 1964. Ook een TV optreden voor de NCRV, waarvoor ze een auditie in studio Concordia in Bussum deden.
In 1965 kwam er een einde aan The Blue Sharks, vanwege het vervullen van de militaire dienstplicht. Een doorstart was niet aan de orde, dat krijg je als je al vroeg vader wordt.


Bij het 35 jarig bestaan van Het Bergbad (omstreeks 1966) werd er een openlucht optreden van The Sharks gegeven, die toen voor het eerst sinds tijden weer bij elkaar kwamen. In 1985 deden ze het nog eens dunnetjes over tijdens de Ederveense zomermarkt, met in het voorprogramma Saskia & Serge. Daarna volgde er in 1989 nog een optreden in de plaats waar ze het populairst waren: Veenendaal, tijdens de Braderie in de Hoofdstraat.

Toen ze in 2002 gevraagd werden voor een reünie optreden in De Lampegiet in Veenendaal werd de band nieuw leven ingeblazen. Het reünieconcert was een bijzondere ervaring. Met de muziek, was ook de sfeer van toen helemaal terug. Er waren zo'n vierhonderd personen op af gekomen, een mix van de jongeren van toen, en jongeren van nu. Na afloop hebben we tegen elkaar gezegd dat we weer verder wilden gaan als band, en zo werd The Blue Sharks heropgericht.
Niet alle vijf de bandleden van destijds nemen opnieuw deel aan de band. Wouter Nievers: "Drie van de vijf bandleden van toen doen nu weer mee, twee uit Ederveen en een uit Opheusden. Die laatste woonde indertijd ook al in Opheusden. We zijn wel weer op een sterkte van vijf man, want er zijn twee nieuwe leden bijgekomen." Net als veertig jaar geleden speelt Wouter leadguitaar. De bandleden zijn inmiddels geen jonkies meer. Hun leeftijd varieert thans tussen de 60 en 70 jaar.
De band heeft wisselende samenstellingen gehad en is uiteindelijk weer opgehouden te bestaan. Tot aan de laatste officiële bezetting hebben Wouter, Kees en Folkert deelgenomen, alleen de rhythm gitarist en drummer wisselden.
Tevens is een live CD en DVD van de optredens op de braderie in Veenendaal en in theater De Lampegiet gemaakt.


Na veertig jaar werd er een eerste CD(r) uitgebracht: FORTY YEARS AGO.

Soms, heel soms, wordt er een 'Rembrandt' op een stoffige zolder gevonden. Een 'Rembrandt' vond ook Wout Nievers, zij het dan een unieke collectie van opnamebanden met 40 nummers van The Blue Sharks.
De opnames dateren uit de beginjaren van de legendarische Ederveense band, die eind jaren 50 begin 60 van de vorige eeuw furore maakten. "Ik wist helemaal niet meer dat die banden er waren. Toen we een zolder op gingen ruimen, kwam ik ze tegen, met een bandrecorder uit de jaren zestig. En met het microfoontje waarmee de opnames zijn gemaakt. Er stonden zo'n veertig nummers op de band, die was uitgerekt en veel ruis bevatte. Ik was heel verbaasd ze tegen te komen." In de eigen studio hebben Wout en z'n bandleden de beste nummers op CD gezet. Het unieke geluid van 'toen' is zo te beluisteren, waaronder een aantal zelf gearrangeerde nummers. Met recht merkt Wouter op det de CD een echt Collector's Item is. Nog nimmer heeft de band een eigen plaat uitgebracht. "Daar was toen geen geld voor. Het was te duur voor ons. Het verdiende geld investeerden we in muziekinstrumenten."
De opnamen stammen uit 1962, de instrumentale nummers werden opgenomen in hun toenmalige oefenruimte, een magazijn op de zolder van de Hervormde school in Ederveen. De gezongen nummers werden live opgenomen in het N.V.V. gebouw in Veenendaal, een toendertijd bekende dansgelegenheid. Alle opnamen zijn gemaakt met een simpele 2-sporen bandrecorder met bijbehorende microfoon. De nummers zijn zonder bewerkingen rechtstreeks op CD gezet, de kwaliteit is dus beslist geen studio kwaliteit. Echter, historisch gezien een belangrijk erfstuk, het geeft duidelijk de sfeer en de mogelijkheden van die tijd weer, zeker de moeite van het beluisteren waard.

De nummers zijn:
Ain't She Sweet; F.B.I.; Adios Muchachos; Secret Love en Valencia wat de demo's betreft, en
Chin, Chin; J'Attendrai; Secret Love; Quizas; Spanish Harlem en He's Got The Whole World voor de livenummers.

(Dank aan Wouter Nievers voor de informatie, en Jan Slagman die ook materiaal leverde).

SIXTIES TENTOONSTELLING

In De Cultuurfabriek in Veenendaal is van 6 september tot en met 29 oktober de tentoonstelling 'Back to the Sixties' te zien met interieurspullen, kleding en fotomateriaal uit de jaren zestig.
Een groot deel van de materialen is bijeen gebracht door publiek uit Veenendaal en omgeving en geeft een goed beeld van de roerige jaren zestig.
De jaren 60 staan bekend als de protestjaren: voor het eerst is er sprake van een jongerencultuur die zich op allerlei verschillende manieren afzet tegen hun ouders. Het is het decennium van de flower power, de hippies, de happenings en de provo´s. Een periode van bevrijding, democratisering, verzet en ontwikkeling. Maar ook de tijd van Twiggy, de minirok, Dolle Mina's, Beatmeisjes en de opkomst van massaconsumptie.

Onlangs bezocht ik deze tentoonstelling in het fraaie gebouw aan het Kees Stipplein in Veenendaal.
De uitstalling besloeg een hoek van de begane grond, en bestond uit een aantal vitrines met daarin allerlei voorwerpen uit deze periode.
Leuk dat er eindelijk serieus aandacht geschonken wordt aan deze jaren met de nadruk op het lokale gebeuren.
Dries van de Bovenkamp leverde een aantal van zijn fraaie foto's, die verderop op Veens Lawaai ook te zien zijn.
Hopelijk is dit de aanzet voor een wat ruimer overzicht van de gebeurtenissen in onze streek. Een mooi onderwerp zou "de Utrechtse Heuvelrug" zijn, met informatie over de aktiviteiten van de Hamadcha groep uit Amerongen, zij organiseerden een aantal optredens in de lokale gymzaal, het verhaal van Beatclub De Weerwolf in Leersum, de optredens in jeugdherberg De Eikelenkamp in Elst, misschien kan Direction nog een keer spelen, en de jeugdaktiviteiten in Ede zijn ook nog altijd in het duister gehuld.

De sluiting van de expositie op zaterdag 29 oktober belooft een happening te worden met de volgende aktiviteiten:

Sixties expositie
Op de begane grond van De Cultuurfabriek is een compleet Sixties interieur ingericht.
De expositie brengt u terug in die tijd, met oranje meubels, een heuse jukebox en zelfs behang met de bekende geometrische figuren.
 
Op de foto in een Sixties interieur!
Het publiek kan zich op 29 oktober gratis laten fotograferen in het interieur van de Sixties tentoonstelling door fotograaf Gerard van Engelenburg.
De foto's zijn vanaf 5 november te downloaden vanaf de website van De Cultuurfabriek
http://www.cultuurfabriek-veenendaal.nl 
Fotoactiviteit: 10.00-16.00 uur
  
Muziekruilbeurs
Op de begane grond vindt de hele dag een muziekruilbeurs plaats met lp's en singles uit de jaren zestig. Men kan kopen, verkopen en/of ruilen met en van medeverzamelaars.
 
Een feest der herkenning
Wie staan er allemaal op de oude schoolfoto's uit de jaren zestig?
Het publiek kan zelf op de foto's aangeven wie wie is.
Zo helpt het de Historische Vereniging Oud Veenendaal aan aanvullende informatie.
Een feest der herkenning: 10.00-16.00 uur
Luisterliedjes door Michel van Meijer
Kom luisteren naar de luisterliedjes in de sferen van de jaren zestig door Michel van Meijer, singer songwriter, kunstschilder, dichter en schrijver uit Veenendaal.
Met o.a. nummers van Bob Dylan, Pearls Before Swine en Leonard Cohen.
Luisterliedjes van 13.40-14.00 uur en van 15.00-15.20 uur
 
Lezing over the Roaring Sixties door Peter Schipper
Gratis lezing over the Roaring Sixties door Peter Schipper, streekconservator stedelijke musea Culemborg, Tiel en Zaltbommel. De jaren zestig. Tijd van rebellerende jeugd, Provo, happenings, de pil, de eerste man op de maan, protesten tegen de Vietnam oorlog, hippies en flower power. Deze tien jaren, die grote veranderingen brachten op maatschappelijk, cultureel en artistiek gebied, zijn het onderwerp van deze lezing.
Lezing van 14.00- 15.00 uur 
Brozems op het plein
Van 13.15 tot 14.00 uur staat op het Kees Stipplein een groep echte brozems van de M.A.V.- Veenendaal. Zij nemen hun Sixties bromfietsen mee en creëren zo de juiste entourage voor deze Sixties dag!

Hier staat een uitgebreid foto overzicht van deze dag.
CULTUURFABRIEK