Suzie Q was een bar-dancing in Veenendaal, geopend op 26 december 1970 en gesloten op 26 augustus 1979.
De gemeente Veenendaal huurde aan het eind van de jaren zestig een atelier van de VSW fabriek voor jongeren.
De Stichting Jongerencentrum Veenendaal werd opgericht en een viertal Veenendaalse jongeren verbouwde het atelier tot een bar dancing.
Er werd gekozen voor de naam Suzie Q en zodoende beschikte Veenendaal over zijn eerste uitgaanscentrum.
Suzie Q verbouwt tot 13 augustus 1971
Net in de drukste tijd van het vrije zomerseizoen heeft de bar-dancing Suzie Q aan de Oranjestraat - project van de Stichting Jongerencentrum Veenendaal - zijn deuren gesloten.
Pas op zaterdag 14 augustus kunnen dans- en drink lustigen er weer terecht.
Intussen wordt een drastische verbouwing aangevat, die tot doel heeft straks een nog wat intiemere sfeer te scheppen.
De tot dusver immense dansvloer wordt iets verkleind, en is straks omgeven door een grote disco-bar, een bar voor de biertap en een ruim terras-achtig platform waarop tafeltjes en stoeltjes komen, bedoeld om even uit te blazen.
Bij de ingang blijft het podium waar een bonte verscheidenheid van popgroepen na 13 augustus stage-acts zal verzorgen. "Nu wordt het pas zoals het wezen moet", zei gisteren één van de exploitanten, tussen het werken door. Achterin de dancing blijft de tweemaal 15 meter tellende bar gehandhaafd. De indeling van de ruimte zal na de verbouwing veel aantrekkelijker zijn.
(22 juli 1971)
Er traden veel gerenommeerde bands op in Suzie Q.
Hieronder een selectie van optredende groepen
11 april 1971 - AMSTERDAM en BRAINBOX
De bar-dancing Suzie Q bezorgt de jeugd net voor en tijdens de Paasdagen weer een aantal klinkende evenementen.
Om te beginnen komt zaterdagavond de groep Amsterdam op bezoek. Amsterdam bestaat ruim een jaar, maar heeft in de vaderlandse popwereld en ook over de grenzen een vaste plaats op de toplijsten weten te veroveren.
De samenstelling is: Donald van Os op basgitaar, Martin van Os, slagwerk, Michel van Dijk op zang en Egon Verhoeven sologitaar.
Maandagmiddag vanaf 2 uur zijn Brainbox en World in Suzie Q.
Vooral Brainbox staat hoog genoteerd bij de Veenendaalse jeugd en dat zeker niet alleen door de grote nationale en internationale successen die de groep heeft behaald. Brainbox bestaat ui Caz Lux, zang; Rudi de Queljoe, sologitaar; John Schuursma, sologitaar; Andre Reijnen en Frans Smit.
15 mei 1971 - SHOCKING BLUE
De bekende Nederlandse groep Shocking Blue met de zangeres Mariska Veres zal optreden in de Veenendaalse bar-dancing Suzie Q.
Vrijdagavond vanaf 20.00 uur is de voorverkoop van kaarten, ook bij Suzie Q. Het programma begint zaterdagavond om 20.00 uur. In het voorprogramma zal optreden de Haagse formatie Flag.
Mei 1971 - Pinkster weekeinde met o.m. THE CATS
De geregelde bezoekers van de bar-dancing Suzie Q kunnen in het komende weekeinde weer hun hart ophalen. De evenementen serie begint donderdagavond 27 mei.
TALENTEN JACHT
Philips platenmaatschappij organiseert dan in samenwerking met Muziek Expres de finale van een talentenjacht, waaraan ondermeer vijf popgroepen deelnemen.
Mocht de belangrijke voetbalwedstrijd Ajax - Feijenoord op het scherm komen dan zal de leiding van Suzie Q voor TV toestellen zorgen.
Juryleden ter beoordeling van de popgroepen en duo's zijn onder ander George Kooymans (sologitarist van Golden Earring), producer Tim Griek en Frans Krassenburg, manager bij Paul Acket. De toegang is gratis.
THE CATS
Vrijdagavond 28 mei komt de Volendamse popgroep The Cats naar Suzie Q.
Ter afsluiting van de disco-middagen en -avonden gedurende het Pinksterweekeinde komt op Tweede Pinksterdag 's avonds Big Wheel in Veenendaal optreden.
1 oktober 1971 - FICKLE PICKLE
Dancing Suzie Q brengt vanavond de Engelse formatie Fickle Pickle, die begin dit jaar in Nederland succes boekte met Paul McCartney's Maybe I'm Amazed. Fickle Pickle is, na Blue Mink, de tweede workshop groep van Morgan Music en bestaat uit de volgende mensen: Geoff Gill, drums en zang; Wilson Malone, piano, orgel, zang; Cliff Wade, sologitaar, basgitaar, piano, orgel, drums, zang; en Steve Hawden, solo-, ritme- en basgitaar. Tijdens het voorprogramma speelt de Dortse formatie Inca Bullet Joe met Janco Barut, Hardy Thijssen, Tony van der Hoeken Frits Bos op respectievelijk gitaar, fluit en mondharp, drums en fluit, basgitaar en orgel.
9 oktober 1971 - OSCAR BENTON
Vanavond één van nederlands succesvolste groepen: Oscar Bentons Blues Band, die in maart ook al eens in Suzie Q is geweest. Oscar Bentons Blues Band heeft ooit nog eens een prijs behaald op het jaarlijkse jazz-festival in Loosdrecht. Het optreden begint als gebruikelijk om 8 uur. Zondagmiddag en avond is er weer disco in Suzie Q
21 0ktober 1971 - EARTH & FIRE
De vermaarde top-formatie Earth & Fire speelt. De leiding verwacht een grote toeloop op dit gebeuren en houdt daarom vrijdagavond een voorverkoop van kaarten. Earth & Fire voert momenteel de Nederlandse Top-Tien aan en staat bijvoorbeeld ook in Japan hoog genoteerd op de hitlijsten.
6 november 1971 - FLAG
Flag
De Haagse formatie Flag zal vanavond voor de derde maal optreden in Veenendaals jeugdetablissement Suzie Q.
Bezetting: Aad van der Berg - toetsen, Ton Sijpenstijnn - gitaar, Peter Hollestelle - zang, gitaar en Pim Roos (bas). Deze groep trad eerder op in Suzie Q bij de opening en bij een optreden van Shocking Blue. Het optreden begint zoals gewoonlijk om acht uur.
Morgen de hele dag disco in Suzie Q.
4 december 1971 - COBRA
Cobra, een van oorsprong Nijmeegse band, die na de verhuizing naar popstad Den Haag 2 hitjes scoorden met “The war will soon be over“ (1971) en “So dissatisfied” (1972). Beide singles kregen niet het commerciële succes wat ze eigenlijk verdienden. Onbegrijpelijk, want de band, met de Engelse zanger Beresford Winston Gawke, stond garant voor kwaliteitrock. Ze staan voor de tweede maal dit jaar in Suzie Q.
De verdere bezetting van de groep is: Paul Heppener, basgitaar, Robby Vanderink, sologitaar em Michiel Driessen op drums.
18 december 1971 - CUBY AND THE BLIZZARDS
De oudste en bekendste bluesgroep van Nederland Cuby and the Blizzards. De groep is buiten Nederland ook in tal van andere landen op het vasteland en in Engeland bekend door recente toernees. De huidige bezetting is: Harry Muskee, zang; Eelco Gelling, sologitaar; Helmig van de Vegt, piano en orgel; Herman Deinum, basgitaar en Hand Lafaille op drums.
1 januari 1972 - FOCUS
Op nieuwjaarsdag treedt Focus op. Sologitarist is Jan Akkerman. Thijs van Leer bespeelt orgel en piano, Pim van der Linden drums en basgitarist is Bert van Koten. In het voorprogramma speelt de Rhenense formatie Zip Fastening met een geheel nieuw repertoire.
Zaterdag 12 februari speelt Ekseption, een van Nederlands meest progressieve groepen.
Zij veroorzaakten enige jaren geleden grote opschudding in de Nederlandse popwereld door muziekstukken van Beethoven en Bach geheel om te zetten in hun eigen stijl, wat vooral opschudding in de klassieke wereld veroorzaakte. Ze kregen wereldbekendheid door hun vertolking van Air, wat in bijna alle landen van Europa een hit werd. De huidige bezetting van de groep is: Rick van de Linden, orgel, piano; Rein van de Broek, Trompet; Dick Remelenck, saxofoon; Cor Deller, basgitaar en Peter van Leeuwen, drums.
In het voorprogramma speelt de blues gitarist Mojo Harry, die al een jaar in het voorprogramma van Ekseption speelt.
CUBY & THE BLIZZARDS
Zaterdagavond 6 mei komt de bekende Nederlandse popgroep Cuby and the Blizzards afscheid nemen van de fans in Veenendaal. Men treedt voor de laatste maal op in bar-dancing Suzie Q, voordat men aan het eind van deze maand uit elkaar gaat. Vrijdag en zondag is er disco.
LIVIN' BLUES
De grote toeloop op de evenementen heeft de leiding van bar-dancing Suzie Q doen besluiten bij het optreden van groepen die hoog genoteerd staan in de Nederlandse popwereld een voorverkoop van kaarten in te stellen.
Zaterdagavond treedt de Haagse groep Livin' Blues op en de voorverkoop van kaarten start vrijdagavond 12 maart aan de bar-dancing. Livin' Blues is geformeerd uit Nicko Christiansen (zang), Ted Oberg (sologitaar), John Le Grand (Mondorganist), Dick Beekman (drums) en Ruud van Buuren (bas).De band maakte tournees door Engeland, Polen, Duitsland, Zwitserland, België en Frankrijk.
MOAN
In bar-dancing Suzie Q aan de Oranjestraat komt zaterdagavond de Arnhemse topformatie Moan weer op de bühne., nog bekend van het popfestival van Koninginnedag. Een avondje vol heavy rock wordt dat.
Morgenavond komt de raw-bluesgroep Oscar Benton Blues Groep, ook niet de eerste de beste.
18 november - Flag
Vanavond de in Veenendaal en omstreken zo bekende Haagse groep The Flag op het podium.
Tien jaar geleden stuurde ik als Nieuwjaarsgroet boekjes rond met een
muziekverhaal.
Het boekje uit 2013 (oplage 30 ex.) ging over de toernee
die Van Morrison in Nederland maakte in maart 1967.
Aangevuld met nieuwe
informatie en foto’s hier het verhaal.
In de jaren zestig gaven tournees van
buitenlandse bands door ons land nogal eens problemen:
The Beatles traden
op zonder Ringo, die zijn amandelen moest laten verwijderen.
The Yardbirds deden een korte toernee zonder sologitarist Jeff Beck.
The Doors speelden in het Concertgebouw zonder zanger Jim Morrison, die
met een, iets te groot blok hasjiesh in zijn maag, vlak voor het optreden naar
het ziekenhuis gebracht werd.
Omslag
Met de Ierse groep Them ging het met hun eerste toernee anders.
Them had in het begin geen hits in Nederland en had hier nog nooit opgetreden.
Echter de groep had wel een cultstatus in ons land.
In Hitweek en Kink verschenen regelmatig artikelen en ingezonden brieven over de band.
Them lag zo goed in de markt dat platenmaatschappij Phonogram, die Decca distribueerde speciaal voor Nederland een album samenstelde: Them One More Time.
De LP haalt zeer goede verkoopcijfers.
Juni 1966, gaat de groep naar de Verenigde Staten voor een korte toernee.
Het wordt één groot succes, waardoor de toer uitloopt tot drie maanden!
Bij de terugkeer in september van Them in Engeland blijkt dat de groep alweer kampt met moeilijkheden.
De onderlinge spanning en meningsverschillen maken het werken samen vrijwel onmogelijk.
Maar Van wil, voor hij de groep ontbindt om het maar eens solo te proberen, nog één keer een toernee maken door hun geboorteland: Ierland. Hier de laatste bekende bezetting van Them, die november 1966 in Ierland toerde.
Mike Brown, Eric Bell, Alan Henderson, Joe Handy, Van Morrison.
In Nederland is ondertussen bijzonder veel belangstelling voor de groep gekomen en men is bezig de groep naar Nederland te halen.
De belangstelling groeide nog steeds voor Them, maar het lukt niet meer om de groep naar Nederland te halen.
De tegenstellingen in de groep hebben zich zo toegespitst dat Van Morrison voor de tweede maal zijn groep ontbindt.
Anton Witkamp, toen werkzaam bij Phonogram:
‘We spraken af met Gerry Flanagan, Vans manager, in The Marquee, een bekende club in Londen.
Tijdens dat gesprek ontstond het idee om een tourneetje te organiseren in Nederland.
Hitweek zou dat wel even organiseren.
Hoe dat allemaal is gelopen weet ik niet meer precies.
Willem de Ridder: ‘Ik vroeg Anton of hij niet kon regelen dat Them naar Nederland kwam.
Bleek Them uit elkaar te zijn en Van Morrison in Londen.
We bedachten toen met Anton een plannetje: we zouden doen alsof hij verdwenen was en hem vervolgens gaan zoeken.
Anton en ik zijn samen met Cuby van The Blizzards naar Londen gegaan en hebben hem zogenaamd ontdekt.’
Van komt inderdaad naar Nederland maar met de toernee gaat het mis.
Morrison
komt zonder Them.
The Blizzards studeren in Grollo snel het Them-repertoire in.
Koos Zwart en Pim Oets plannen maar liefst acht optredens in
twee dagen.
Het gevolg is dat Morrison overal te laat of helemaal niét
verschijnt.
Aan het einde van de ‘toernee’ wordt hij met een bedragje naar huis
gestuurd dat herinneringen moet hebben opgeroepen aan de tijd dat hij in
Duitsland slavenarbeid verrichtte.
Zwart en Oets hadden een
organisatie maatschappij, de N.V. Oplichters, opgericht, maar ze bleven
natuurlijk amateurs.
Later heeft Pim Oets nog eens gezegd dat hij naderhand toch
wel waardering heeft gekregen voor Paul Acket, waar hij daarvóór zo tegen was.
Uiteindelijk is Van Morrison na een toernee van enkele geslaagde en enkele
mislukte en gecancelde optredens met, als ik me goed herinner, 60 pond weer
vertrokken.
Ook waren er zaalhouders die maar de helft wilden betalen van de
gage, omdat de echte Them-band er niet bij was, en ook Ralph Inbar bij
de tv-opname voor de VARA betaalde maar de helft.
Harry Muskee vertelt:
“Ik kreeg de indruk dat iedereen hem manipuleerde.
Hij vertrouwde niemand.
Ik
vond ook dat hij er een beetje raar uitzag.
Hij stond in een mooi pak op dat
podium, maar hij gedroeg zich in dat pak als een kat in een vreemd pakhuis.
Ik
heb vaak met ‘m gesproken en kreeg dan steeds het idee dat hij er niet zo bij
betrokken was.
Ik ben in Grollo met ‘m naar het café geweest, hebben we nog
gebiljart.
Hij dronk wel veel.
Ik vond hem een beetje op Tim Hardin lijken.
Ging helemaal z’n eigen gang.
Ook toen we tijdens die toernee in hetzelfde
hotel zaten.
Ik bedoel: je bent wel eens nors tegen mensen die je niet kent.
Hij was zo tegen iedereen.
Je leerde hem nooit kennen.”
Eelco Gelling:
“Wij ontmoetten hem voor ‘t eerst in Hilversum.
We zaten allebei op zijn
hotelkamer, met een akoestische gitaar, om de nummers door te nemen.
We zitten
zo te pingelen en ineens begint-ie "Hey girl" te zingen.
Nu ik eraan terugdenk
krijg ik er nog kippevel van.”
De toernee duurde drie dagen en daarbinnen zijn een tv-opname en maar liefst
acht optredens door het hele land gepland.
Men ‘vergat’ de al eerder geplande
optredens van C+B af te zeggen.
Na de repetities op vrijdagmiddag in Apeldoorn
vertrekken Van & The Blizzards naar het eerste optreden in de Buitensociëteit in
Deventer.
Herman Brood:
“Het werd op zo’n vreselijke banale wijze uitgebuit.
Als-ie daar maar stond,
weet je wel.
Waanzinnige omstandigheden.
Er stonden meer mensen op het podium
dan daarvoor.
Daar stond-ie dan tussen in z’n zuurstok pak.
Maar die stem, daar
ging echt iedereen plat voor.”
Eelco Gelling:
”Toen Morrison in Amerika zat, schreef z’n manager mij zo’n dikke brief, of
ik ook wilde komen. Een fantastische aanbieding om in z’n begeleidingsband te
spelen.
Op dat moment vond ik m’n eigen band zeker zo belangrijk en ‘t ging
heel goed met de Blizzards, dus ja, dan ga je niet zo gauw weg".
THEM IN HOLLAND
Door een druilerige Londense binnenstad lopen we
(Anton Witkamp en Harry ‘Cuby’ Muskee) naar de Marquee club waar in een
hoekje onopvallend, met de kraag omhoog Van Morrison op ons staat te wachten.
Blij schudden we hem de hand en een fotograaf
maakt snel een plaatje van de trotse Cuby en nog ‘n figuur die als ‘n soort
veroveraars met de buit ‘Van Morrison’ in het midden poseren.
Als de foto’s
klaar zijn wordt er besloten om een pub te bezoeken waar van die grote glazen
lauw bier wordt geschonken.
Exclusieve Nederlandse release
Van is samen met zijn nieuwe manager Jerry Flanagan
uit Belfast komen vliegen voor deze ontmoeting.
Hij kijkt met enige verbazing
naar de elpee die alleen in Nederland is uitgekomen.
Triest zegt hij dat hier
voor hem geen cent aan te verdienen valt.
Hij heeft ‘n onverkwikkelijke ruzie
met zijn vorige manager Phil Solomons.
Door die ruzie is het onmogelijk te
werken met een groep onder de naam THEM.
Toen ze in de zomer van 1966 met de groep in Amerika
waren kregen ze diverse aanbiedingen van platenmaatschappijen.
Ze vonden ‘t
echter leuker om in Engeland te blijven, maar toen ze terugkwamen merkten ze dat
optreden onmogelijk was door de boze Solomons die dat wettelijk kon voorkomen.
(Van heeft een flinke schuld aan Solomons, maar Solomons heeft nog nooit ‘n
cent royalties betaald na de eerste twee singles).
Van vertelde dat hij erg veel brieven uit Nederland kreeg en dat hij erg graag
ons land wilde bezoeken.
Op dit moment staat hij nergens onder contract.
Hij
denkt er echter over om naar de USA te gaan en een contract voor Bang Records
daar te tekenen.
Maar voordat hij naar de USA vertrekt komt hij nog even
hierlangs.
Aanstaande vrijdag komt hij op Schiphol aan met zijn oude groep
(voor de laatste keer samen) om op te treden.
Een unieke kans voor de
Hitweek-lezers om hem te bekijken en te horen.
Het is de bedoeling
(als alles loopt) dat hij op de TV (Fanclub) komt en zelfs op de
radio (10 RRRrrr), ‘live’ dus.
Van wordt door Pim Oets en Koos Zwart naar
Nederland gehaald.
(Hitweek 9 maart 1967)
Van Morrison toer van 9 maart - 11 maart 1967
Begeleidingsgroep The Blizzards.
In het voorprogramma de beatgroep Double Dutch
uit Amsterdam (tenzij anders vermeld).
Is de Ierse zanger Van Morrison in 1967
zijn solocarrière begonnen in de Achterhoek?
Dat zou zomaar kunnen.
Volgens
Willy Middel, oud-bassist van de Drentse bluesband Cuby & the Blizzards, heeft
de Ier toen hij net uit de band Them stapte, een aantal optredens verzorgd in
ons land, waarvan twee in de Achterhoek.
Zijn begeleiders: The Blizzards.
"Op een donderdagavond, net voor we de opnamen van Groeten uit Grollo hadden
afgerond, stapte hij bij ons de studio binnen.
Hij zat zonder band, maar er
waren wel tien optredens voor hem geregeld.
We hebben toen een dag gerepeteerd
en hebben op de vrijdagavond al gespeeld in Deventer",
vertelt Middel.
Vrijdagmiddag 9 maart:
Oefenen van 13:00 - 18:00 uur met The Blizzards in de Euro beurs, Apeldoorn
Eurohal_(Gerard Houwer)
Vrijdag 00:00 uur, de plaats is het Hilfertson Hotel in Hilversum, dat na lang zoeken bereikt werd door onze statiewagen, met Wouter achter het stuur, Koos naast hem en Gerry, Van en ik achterin, een opstelling die drie dagen lang ongewijzigd zou blijven.
In september was het afgelopen met THEM, vertelde Van Morrison onderweg.
Ik had moeilijkheden met met manager Phil Solomons over geld.
Hij had trouwens de eigendomsrechten van de naam THEM, en sindsdien ben ik begonnen aan een solocarrière.
Na deze trip ga ik dadelijk naar NewYork.
Ik heb een contract getekend met Bert Berns, voor zijn Bang label, en ik wil in Amerika een toernee maken.
Na Richard Cory vorig jaar heb ik geen enkel nummer meer opgenomen, maar Decca Engeland heeft nog altijd THEM-opnames op voorraad.
Friday's Child bijvoorbeeld, en Stormy Weather, de release wordt eigenlijk alleen door Solomons tegengehouden.
Wat gek dat ze in Nederland zo'n moeite doen om bezettingen uit te pluizen, weet je dat twee nummers van THEM Again met sessiemuzikanten zijn gemaakt, en niet met THEM?
We willen een plaat maken met Van, zegt Witkamp in het hotel, al is het maar 1 nummer wat op de band komt.
Daarvoor zouden we al hemel en aarde bewegen.
Jullie krijgen 1000 gulden als er vandaag met Van en de jongens gerepeteerd kan worden, en als Van maandag nog hier is om die plaat te maken.
We wilden eigenlijk 2000, maar dat zat er niet in.
Anton rekent voor dat een vliegticket en 1/2 dagen repeteren niet meer waard zijn dan 1000 gulden.
We gaan naar accoord en naar huis en slapen.
(Pim Oets)
... Met een gang van
zeventig stoof ik de bebouwde kom binnen, mijn route voerde me langs de
Eurobeurs, achter het gebouw.
Bij het kanaal moest ik plotseling scherp remmen
voor een abrupt overstekende hond, de koppeling trok ik iets te laat los en de
motor viel stil.
Oefenen in de Euro beurs, Apeldoorn
De hond verdween jankend tussen de huizen.
In de ontstane
stilte trok een vreemd geluid mijn aandacht.
Ik had het vaker gehoord, maar wat
was het?
Een donker gerommel met nu en dan een scherper geluid, het leek wel een
gitaar of zo.
Een flits van herkenning schoot door me heen, dit was hetzelfde
geluid wat ik in de afgelopen vakantie op de camping hoorde als de band al aan
het repeteren was en ik nog in mijn tent zat.
Uit het gebouw klonk dan een
geluid hetzelfde als dit.
Alleen de lage tonen en de drums.
Er repeteerde een
band in de Euro beurs.
Voorzichtig sloop ik naar binnen.
Een verlaten lege zaal,
op het ver verwijderde podium was een groep hoorbaar aan het repeteren.
Van deze
afstand kon ik niet zien wie het waren.
Langs een muur kroop ik zo onopvallend
mogelijk dichterbij.
Nu kon ik ze onderscheiden, het waren Cuby en de Blizzards,
dat wil zeggen alleen de Blizzards.
Want in plaats van Cuby stond er een
gedrongen jongen met rood krulhaar mee te zingen.
Was het soms Leen Ripke van de
Blues Dimension?
Wat speelden ze eigenlijk?
Het waren nummers van Them en wat
had die zanger een vreemd schor keelgeluid, het leek wel wat op Van Morrison.
Op
dat moment drong de waarheid tot me door: het was Van Morrison!
Veel tijd om me
te verbazen kreeg ik niet meer.
Een opvallend type met lang sluik haar en een
grote zwarte hoed had me kennelijk ontdekt en kwam haastig op me toelopen, met
in zijn kielzog een student-achtige jongen.
Kort maar krachtig werd me uitgelegd
dat ik over een paar dagen tegen betaling van een nog vast te stellen aantal
guldens de hele zaak legaal en van dichtbij kon aanhoren.
(Achteraf bleken deze
twee lieden Koos Zwart en Pim Oets te heten. Zij waren de organisatoren van de
Van Morrison & Blizzards toernee).
Het oorspronkelijke Them liet het afweten en
inderhaast waren de Blizzards gecharterd.
Na afloop van de toernee
werden de twee organisatoren als de N.V. Oplichters in de annalen bijgeschreven.
Toen Van Morrison vorig jaar een concert gaf en men hem vroeg hoe de Blizzards
toer hem bevallen was, antwoordde-ie:
“Are those guys who organized it still in
jail?”
Ik droop af naar buiten, liep naar de achterkant van het gebouw, klom op
de brandtrap en kon zo het gebeuren door een dunne houten deur aanhoren.
Tegen
een uur of zes kreeg ik kramp in mijn benen van het zitten en verdween naar
huis.
De muziek was zo nu en dan prachtig geweest...
(Fragment uit 'Nozzing but ze blues'.
Bezige Bij. Auteur Bert Jansen)
Eerste optreden ’s avonds Buitensociëteit, Deventer
Verwarring slaat hier direct toe omdat er elders in de stad een andere bomvolle
zaal zit te wachten op een C+B optreden.
In het voorprogramma The Hunters en Les
Baroques.
Een gedeelte van het concert wordt uitgezonden door de KRO, die het optreden ook betaalde, in het programma 10
RRrrr.
De nummers waren:
- One More Time
- If You And I Could
Be As Two
- Gloria
- Hey Girl
- My Lonely Sad Eyes
- Mystic Eyes
Volgens Pim Oets duurde het hele optreden bijna een uur, voor een halfgevulde zaal, die lauwtjes reageerde (geen reclame gemaakt, eigen schuld).
Deventer optreden:
Zaterdag 10 maart:
Overdag: Wassenaar, waar in de dierentuin een clip opgenomen werd van het
nummer "Mystic Eyes" voor het programma Fanklup, onder leiding van Ralph Inbar en gepresenteerd door Sonja Barend.
Op de achtergrond doen twee copulerende leeuwen de aanwezige dames blozen op deze ongebruikelijke tv-set.
Een bassist rent dwaas in looppas rondjes om een boom, een chimpansee kijkt toe en een blonde dame wiegt hopeloos onbeholpen op de maat van het nummer.
Dit was het eerste tv-optreden van Van Morrison als soloartiest
20.00 uur Palermo, Bergen (cancelled), de organisatoren daar vonden het optreden toch niet zo nodig, en zegden op het laatste moment af.
La Bamba, Krommenie
Een piepklein, maar propvol zaaltje, waar een subliem optreden volgde dat de aanwezigen nog lang zal heugen.
Onder meer Out of Sight, One More Time, Gloria, If You And I Could Be As Two, Mystic Eyes, Hey Girl, alles komt er zeer gaaf uit, de Blizzards spelen als Van-begeleiders beter dan ik ze ooit heb zien doen, iedereen is tevreden.
We verliezen tijd door een verdwenen echo kast, waardoor we te laat komen in het Amsterdamse Spinoza lyceum.
(Pim Oets)
24.00 uur
De Hubbub (Spinoza lyceum) club in Amsterdam.
De chaos die ons daar wacht is niet te beschrijven.
Een opgejut publiek, organisatoren die overspannen "sjitweek" in de microfoon schreeuwen, een podium van 23 centimeter hoogte waar alle apparatuur op moet, temidden van een wild publiek en wanneer na drie kwartier er eindelijk wat ruimte is, met een geleende zang-installatie van Jaques Zwart, kan eindelijk de show beginnen.
Van Morrison, staand op een wankel tafeltje, mag van de organisatoren maar drie nummers brengen, waarmee de woeste menigte overigens onmiddellijk kalm is.
Met het derde nummer Gloria, gaan ze zelfs op de grond zitten meezingen en klappen.
Spinoza, Amsterdam (Ed Sijmonds)
Ik ben er bij geweest toen hij op Schiphol
Oost aankwam.
Je kon toen met weinig moeite gewoon op het platform komen.
Henk
Penseel en Carl van Pel (de eigenaren en bedenkers van Hubbub) hebben toen
geregeld dat The Blizzards Van Morrison konden begeleiden.
(Dick Ruijsenberg)
Ik was erbij op het Spinoza toen Van Morrison daar speelde.
Zat daar toen op
school.
Kan me herinneren dat er een hoop mensen voor de deur stonden, die er
niet in mochten.
Martine Bijl organiseerde in die tijd met wat mensen leuke
schoolfeesten.
De bassist van The Hunters zat toen ook bij ons op school, hebben
daar toen ook gespeeld en nog veel meer bekende bands.
Was zelf ook bassist,
o.a. in Burning Sun(huisband Paradiso in '68), later gefuseerd met Groep
1850.
"Het optreden wat me nog steeds bij is gebleven vond plaats in Amsterdam,
waar Van aankwam toen het optreden eigenlijk al afgelopen had moeten zijn.
Toen hij drie nummers gezongen had draaide de conciërge het licht uit.
Maar
Van was erg onder de indruk.
Iedereen had die drie nummers mee zitten
brullen."
(Anton Witkamp)
Herman Brood:
“Hij had speciaal voor de gelegenheid een pak gekocht; een gestreept
zuurstokpak.
Een vreselijk pak”
Van in Artis
Eelco Gelling:
“Zelf vond hij ‘t fantastisch, dat pak.
Tijdens het optreden in het
Amsterdamse Spinoza Lyceum zat er iemand aan, en toen werd hij echt furieus.
Hij sloeg die vent voor z’n bek, niet te geloven.”
Zondag 11 maart:
Zondag is de laatste dag in Nederland én de laatste dag van het bestaan van de
beatgroep Them.
Want maandag stapt Van in het vliegtuig naar New York om daar
als zanger in Charles Aznavour-stijl een carrière te beginnen.
14:00 Zaal restaurant De Kei in Almelo
Voorprogramma The Pops, Double Dutch en The Sandy Coast
Van’s optreden was een
succes, ook te danken aan de kundige begeleiding van Eelco Gelling, die zijn
plaats als beste Nederlandse sologitarist hooghield.
Almelo (Fred Hekket)
16:15 Eurobeurs in Apeldoorn
Voorprogramma Double Dutch, Surfin’ Co.
Ook treden de Golden Earrings op.
Na
afloop werd er een microfoon installatie van fl. 400,- ontvreemd
17:30 uur Mod-A-Go-Go in Arnhem
Voorprogramma Les Copains en Double Dutch.
Van begon het zijn optreden om 19.00
uur en startte met Mystic Eyes.
Dat zette de hele zaal op zijn kop en een aantal
tafeltjes en stoeltjes sneuvelden.
Na een daverend applaus volgden vroegere successen als Gloria en Here
Comes The Night.
Iedereen was het erover eens dat The Blizzards voortreffelijk
begeleidden.
De vier optredens verlopen uitstekend, volle zalen, volledig afgewerkt programmavan zo'n 40 minuten, tevreden publiek.
Van deelt veel handtekeningen uit en er wordt enthousiast meegezongen.
Gloria is de grootste hit natuurlijk, en er wordt geëxperimenteerd met onbekende nummers zoals het bluesy I Want To Be Rocked.
Toen wij Van Morrison vroegen of hij niet liever in Nederland zou blijven antwoordde hij:
"Ik heb aan The Blizzards veel meer dan aan mijn THEM.
Als we enige tijd zouden repeteren, zouden we alles slaan.
Maar eerst ga ik morgenochtend naar Amerika, waar ik enkele platen opneem en ook een andere stijl wil gaan aannemen.
Maar daarna voel ik er erg veel voor om in augustus hierheen te komen om hier te blijven als dat lukt".
Op de vraag wat hij van de Nederlandse jeugd dacht, vertelde hij:
“Ik was vrijdag met stomheid geslagen toen ik in Deventer optrad.
Het hele
publiek zong namelijk mee met onze hits.
Dat gebeurde in Engeland nooit.
Ze
kenden daar, ik geloof, de tekst niet eens, maar hier is dat anders.
Dat vind
ik nu leuk, dat je, na je succes als THEM in een klein land je tekst hoort
meezingen".
Arnhem
In Arnhem hadden de organisatoren gezorgd voor een knokploeg om de orde te handhaven.
Er
werd dan ook niet gevochten.
Behalve dan door de knokploeg, die met elkaar op de
vuist ging.
19:00 uur Sporthal De Paasberg, Terborgh
Concert werd georganiseerd door Twin.
Er was een concert uitgevallen en Twin
werd benaderd door het management.
Terborg (Erik Meinen)
Helaas was de voorbereiding te kort voor
voldoende reclame en de zaal was slechts voor de helft gevuld toen het Ierse
blues icoon, die toen net uit de formatie Them was gestapt, optrad.
21:30 Beatclub Smurf, Bussum (cancelled)
De afstand tussen Terborgh, in de Achterhoek (vertrek 22:15 uur en Bussum), geplande aankomst 23:30 uur bleek in die tijd niet te overbruggen.
Bij aankomst in Bussum on 23:45 uur worden ons luidkeels kreten als 'proces', 'muziekvergunning', 'te laat' enzovoort naar het moede hoofd geslingerd, reden voor ons om dan maar gelijk op te krassen.
Blij dat we goddank eindelijk klaar zijn.
We rijden naar Hotel Hilvertson, laden iedereen uit, en gaan terug naar Amsterdam.
Van Morrison's trip is over, 4.000 twieners hebben Van in levende lijve gezien, 800.000 luisteraars konden hen donderdag op Hilversum 3 in 10RRRrrr horen en in april kan heel nederland Van bekijken in VARA's Fanclub.
Helaas konden er geen optredens in Den Haag of Rotterdam georganiseerd worden
door de moordende concurrentie van de heren Dave Dee, Dozy,Beaky, Mick & Tich.
Maar de
echte Them-fans zullen via trein, tram, bus, fiets, kruiwagen en vliegtuig hun
weg naar de concerten wel weten te vinden.
Ook gepland staan plaatopnames op
maandag van Harry Muskee en Van Morrison samen.
THEM KNOEIBOEL
Als wij verkeren
in de omgeving van managers, beat organisatoren en dergelijke voelen wij ons vaak
wat onbehaaglijk en soms lopen de rillingen ons over de rug.
Wat er in die
kringen gekonkeld en gezwendeld wordt over de ruggen van de arme twieners heen,
dat houdt je gewoon niet voor mogelijk.
We houden ons dan ook altijd op gepaste
afstand van dergelijk gedoe.
Dat dit krantje er dan ook nu op aangekeken wordt
dat er bij de toer van het HW-idool bij uitstek, Van Morrison, de raarste dingen
gebeurd zijn, stemt ons niet boos, maar wel verschrikkelijk verdrietig.
Het hele
weekeinde stond de telefoon bij ons roodgloeiend en zonder uitzondering waren
dan aan de andere zijde van de lijn de wildste verwensingen te horen van
witheet woedende mensen.
Terecht misschien.
Deze mensen waren belazerd en dachten
dat dit het werk van dit krantje was.
Dat Hitweek met de organisatie van dit
gebeuren geen ene moer te maken had viel eigenlijk niemand aan het verstand te
praten.
Want wat stond er in HW?
HW haalt Van Morrison, of iets dergelijks.
Natuurlijk vonden wij het een geweldig idee dat Van hier eindelijk in levende
lijve te zien zou zijn.
Natuurlijk was HW zeer geïnteresseerd in een ontmoeting
met de legendariesche zanger.
Nu wilde het toeval dat twee jongens die ook in
Hitweek schrijven er via enthousiaste Them-fans er als eersten in geslaagd waren
met Van in contact te komen.
Die jongens zagen er wel wat in een toer te
organiseren.
Vrijwel het hele hitteam is toen al begonnen deze jongens (Pim en
Koos) te vertellen dat ze dergelijke zaken beter konden overlaten aan
deskundigen.
Maar goed, Them zou komen en natuurlijk kreeg deze komst in de
krant de nodige voorpubliciteit (zodat we bij alle belangrijke evenementen
gewoon zijn, sla er de HW’s maar op na).
Er werd duidelijk bijverteld wie de
groep zou halen en wie dus verantwoordelijk was.
De figuur van Van M. leek
echter al niet meer te scheiden van HW.
Koos + Pim waren amateurs en wilden
financieel het onderste uit de kan.
Ze organiseerden een zeer overladen
programma in ver uiteenliggende clubs.
Hoe hebben ze het kunnen doen.
Zoals te
voorzien, liep er het nodige in de soep.
Van ’s manager berichtte 1 dag voor de
overkomst dat er geen Britse groep mee kwam en later bleek een grammofoon plaat niet
te realiseren.
Grote strop.
Snel werden de voortreffelijke Blizzards gecharterd.
Er wérd
opgetreden, vrijwel overal te laat.
GRRR!
Dat is overigens bij beat evenementen
eerder regel dan uitzondering.
Zaaleigenaren woest, onredelijk, of zielig.
Er
werd geknokt, gescholden.
Teleurgestelde Them-fans die lange reizen hadden
gemaakt moesten naar huis zonder ook maar een maat Van gehoord te hebben. Te
gek! Schandalig, Zwendel.
Dit alles had voorkomen kunnen worden als een
bekwame impresario in grote steden drie grote concerten had georganiseerd.
Drie
afgeladen zalen vol opgetogen Them-fans.
En nu?
Allemaal ellende en verdriet.
Pim en Koos de Poplichters van de week op de zwarte lijst.
Hitweek? Shitweek!
Voer voor de konkurrenties (zij hadden er tenminste lol aan).
Maar kom, laten we
niet overdrijven.
Er was veel mis natuurlijk, maar toch is er in vijf plaatsen
veertig minuten muziek gemaakt.
Muziek van de onvergetelijke Van en de sublieme
Blizzards.
Muziek die de aanwezigen door merg en been is gegaan.
De
organisatoren hebben gekrukt, gefaald en onzin uitgehaald.
Maar niet alleen zij.
Als verzachtende omstandigheid moet ook worden aangevoerd, dat de organisatoren
alles in een ongezond noodtempo moesten regelen.
Van zit nu alweer in de VS, als
het even anders was gelopen was er helemaal geen Van geweest.
Hitweek 16 maart 1967
Ondanks alles wat er mis ging had de Them- en Van Morrison campagne succes:
‘Gloria’ van de niet meer bestaande groep Them, nu uitgebracht als a-kant, verscheen in juli 1967 en in de Nederlandse top 40, bleef er maar liefst 14 weken staan en haalde een vijfde plaats.
In september 1967 verscheen tevens ‘Brown Eyed Girl’, de eerste solo-single van Morrison in de Nederlandse top 40.
Het was een productie van Bert Berns, de man die eerder de leiding had bij de Them-opnamen ‘Baby please don’t go’, ‘Here comes the night’ en ‘Gloria’.
De samenwerking van Van Morrison en Bert Berns kon niet voortgezet worden.
Berns overleed nog datzelfde jaar op 38-jarige leeftijd.
Vanaf 1968 maakte Van Morrison albums voor Warner Brothers.
De afgebeelde lp "Please, no moke!" is een heruitgave van de
gelijknamige lp, live opgenomen in maart 1967 met Van Morrison in Deventer
LP
Van Morrison - Please No Moke, KUX 009
Kant A: Van Morrison & The Blizzards
1 -
One More Time 3:18
2 - If You And I Could Be As Two 3:25
3 - Gloria 3:39
4 - Hey
Girl 5:17
5 - My Lonely Sad Eyes 2:45
6 - Mystic Eye 3:07
Kant B Cuby & The
Blizzards
7 - Just For Fun 2:52
8 - Appleknockers Flophouse 3:12
9 - Travelling
With The Blues 2:58
10 - Hobo Blues 3:02
1 - Window Of My Eyes 4:42
12 -
Gli-Uragani - Your Body Not Your Soul 3:04 (it.versie)
CD
Van Morrison - Here Comes Van Morrison 64-67
01. Here Comes The Night 2:57
02.
Turn On Your Lovelight 6:18
03. Stormy Monday Blues 5:22
04. Don't Start Crying
Now 1:36
05. All By Myself 3:11
06. Gloria 2:49
07. One More Time 2:45
08. Here
Comes The Night 2:52
09. Mighty Like A Rose 3:54
10. Baby Please Don't Go 2:33
11. One More Time 3:25
12. If You And I Could Be As Two 3:17
13. Gloria 3:37
14.
Hey Girl 5:09
15. My Lonely Sad Eyes 2:43
16. Mystic Eyes 3:08
17. Boozoo Hully
Gully 2:00
18. Twingy Baby 4:46
62:24
Tracks 1-2: Them: NME Pollwinners Concert
- Wembley, London 11 april 1965
Tracks 3-4: Them: 1964 Demos
Tracks 5-8: Them:
BBC 1965
Track 9: Them: Non-CD Track
Tracks 10: Them: Live USA 1966 (fout: Dit zijn Paul Revere & The Raiders, die de cover doen)
Tracks
11-16: Van Morrison & The Blizzards: Buitensociëteit, Deventer 1967
Tracks
17-18: The Monarchs Showband: Ariola Studio, Keulen, West-Duitsland
(Van
Morrison speelt saxofoon)
Download
Van Morrison with The Blizzards
Buitensociëteit, Deventer,9 maart 1967
01-[00:20]. ===intro===
02-[02:42]. One More Time
03-[00:16]. ===song intro===
04-[03:01]. If You And I Could Be As Two
05-[00:10]. ===song intro===
06-[03:22]. Gloria
07-[00:12]. ===song intro===
08-[04:55]. Hey Girl
09-[00:03].
===song intro===
10-[02:41]. My Lonely Sad Eyes
11-[02:55]. Mystic Eyes
Repaired en pitch gecorrigeerde SB 20:38
Line-up
Van Morrison - harmonica, vocals
Backed by The Blizzards
Eelco
Gelling - gitaar
Herman Brood - keyboards
Willy Middel - bas
Hans Waterman -
drums
Van dit debacle werd niet veel opgestoken.
In Hitweek verscheen een
artikel over een nieuwe toernee, waarin Van Morrison begeleid zal worden door
The Bintangs, The Rhythms en Art. 461.
Organisatie: Them Fanclub Nederland.
Tussen 5 en 7 mei zijn er optredens gepland in Beverwijk, Utrecht, Ermelo en
Leeuwarden.
Later in de landelijke pers werd er ook gesproken over een nieuwe
toernee met Van Morrison, deze keer begeleid door de Wolvegaaster R&B groep Art.
461.
De optredens staan gepland voor de tweede week van augustus en zullen
plaatsvinden in onder andere Scheveningen, Zandvoort en Texel.
Leeuwarder
Courant
Van Morrison - ART. 461
Hieronder een link naar het Van Morrison verhaal van Jaap van de Galien
Vraaggesprek van Dick Clark
met Van Morrison in het programma American Bandstand.
Hij draagt het zuurstokpak!
zondag 28 maart 2021
BOYCOT OUTSPAN AKTIE (BOA)
Over de Boycot Outspan aktie in Veenendaal is niet zoveel te vinden.
Ondanks het uitdrukkelijk verbod van het Veenendaalse gemeentebestuur hebben o.a. zes Tweede Kamerleden zaterdag deelgenomen aan een anti-Zuid-Afrika demonstratie.
Het Tweede Kamerlid D. Coppes (PPR) was zaterdag morgen de eerste die een Outspan-sinaasappel tegen de landkaart van Zuid-Afrika gooide.
Na hem volgden de Kamerleden Van der Lek (PSP), Jansen (PPR), Voortman (PvdA), Terlouw (D'66) en Van Zeil (KVP).
Ze lieten tegen betaling van een kwartje de Zuid-afrikaanse vruchten tegen de landkaart uiteenspatten.
Als compensatie kreeg men na de handeling een gave sinaasappel uit een ander land.
Het Tweede kamerlid Coppes gaf, voordat de actie begon, een uiteenzetting over het doel van de actie.
De actie was gericht tegen de apartheid in Zuid-Afrika.
Het ging er in de eerste plaats om informatie te verstrekken over de behandeling van de gekleurde bevolking.
Hiervoor waren vertegenwoordigers van die gekleurde bevolking van Zuid-Afrika op het Raadhuisplein in Veenendaal.
Zij deelden folders uit en gingen met de omstanders in discussie over de apartheidspolitiek.
De organisatoren van deze demonstratie, de Veenendaalse Wereldwinkel, kregen na afloop een procesverbaal.
Ondanks de deelname van enige kamerleden aan deze actie was de belangstelling van de bevolking gering. Na ongeveer een uur was de gehele demonstratie voorbij.
Burgemeester Bode verklaarde na afloop van de demonstratie nadrukkelijk dat hij niet om politieke redenen de actie verboden had, maar zuiver omdat „de fatsoensnormen werden overtreden".
Hij vond verder het gooien met etenswaren onsmakelijk.
Door middel van de opgemaakte processen verbaal wil de Veenendaalse eerste burger nagaan in hoeverre een plaatselijke overheid dergelijke acties kan verbieden.
Op 14 november van het vorig jaar adviseerde B. en W. van Veenendaal de gemeenteraad geen subsidie aan de Veenendaalse Wereldwinkel te verlenen.
Het gemeentebestuur vond dat de belangen van de Wereldwinkel verder gingen dan de plaatselijke belangen.
Nadat in deze vergadering de stemmen staakten (10-10), werd in de daarop volgende raadsvergadering toch een subsidie van ƒ 1000,- beschikbaar gesteld.
Dit alles gebeurde n.a.v. een motie van het CHU-raadslid H. de Ruiter. (21 mei 1973)
Vanuit juridisch oogpunt is onderstaande beschrijving interessant:
Boycot Outspan Arrest 1973
Op 19 mei 1973 liepen brigadier Dingeman van Wieringen en hoofdagent Barend Koerssen van de gemeentepolitie te Veenendaal langs het Raadhuisplein in Veenendaal. Op het plein zagen zij het volgende tafereel: Rond een tweetal mannen had zich een menigte van ongeveer tachtig personen verzameld. Bij die twee mannen stonden een paar kisten sinaasappelen en door middel van een megafoon werden de omstanders uitgenodigd voor een kwartje een rotte sinaasappel te kopen. Men werd dan aangespoord die rotte sinaasappel naar een ter plaatse opgestelde kaart van Zuid-Afrika te gooien. Wanneer men die raakte, kreeg men een goede sinaasappel als beloning. Bram van O. en Jan A., het tweetal dat de actie leidde, overtraden daarmee volgens de politieambtenaren artikel 31 van een Algemene politieverordening van Veenendaal, want daarin was het verboden gesteld om zonder vergunning van B en W koopwaar aan te bieden. Bram van O. en zijn compagnon bleken deze vergunning niet te bezitten. De Rechtbank Arnhem veroordeelde Bram van O. tot een geldboete van f25 subsidiair een dag hechtenis. Bram ging in cassatie. Ter cassatie voerde hij aan dat er helemaal geen sprake was van overtreding van de APV, omdat er in dit geval niet gesproken kon worden van koopwaar.
Koopwaar is toch volgens het alledaagse spraakgebruik (ook volgens Van Dak) te zien als goederen waarmee men handel kan drijven. Wel, daarvan was in dit geval geen sprake. Men zou de situatie eerder moeten vergelijken met die van een ballentent op de kermis. Men krijgt daar tegen betaling ballen waarmee men blikjes omver moet werpen. Men 'koopt' die ballen niet. De Hoge Raad heeft dit verweer niet gehonoreerd. De sinaasappels waren als 'koopwaar' aan te merken in de zin van artikel 31 van de APV.
[uit: Encyclopedie van de rechtswetenschap (P.B. Cliteur, A. Elian)].
HR 15 april 1975, NJ 1976, 23
Iets over de groep:
De vluchteling Esau du Plessis, vond bij het Commitee Zuid Afrika niet wat hij zocht.
Het ergerde hem dat het keurige comité niet bereid was te erkennen dat in Zuid-Afrika verandering onmogelijk was zonder gebruik van geweld.
Najaar 1970 startte hij zijn eigen Boycot Outspan Aktie (BOA).
Hij wilde bij een zo breed mogelijk publiek daadwerkelijke solidariteit opwekken met de onderdrukte meerderheid van de Zuid-Afrikaanse bevolking.
Later richtte de BOA zich meer in het algemeen tegen de apartheid in Zuid-Afrika. Dat deed de organisatie door het informeren en mobiliseren van het publiek.
Ze verspreidde daartoe aktie- en informatiemateriaal, nam initiatief tot akties en bood waar mogelijk ondersteuning aan akties van anderen.
De BOA-campagneslogan luidde: 'Pers geen Zuidafrikaan uit'.
De bijbehorende afbeelding in advertenties en op affiches werd op slag een van de bekendste anti-apartheidssymbolen. De succesvolle Boycot Outspan-campagne slaagde erin het populaire merk in minder dan tien jaar uit de winkels te verdrijven.
De ‘bloedsinaasappelen’ bleven in Nederland taboe tot het einde van de apartheid.
Opnieuw komt er een landelijk bekende beatgroep naar Veenendaal.
Zondag, 7 mei 1967, spelen Les Baroques in N.V. 't Dingetje.
Hun optreden begint om half drie.
De toegang staat open voor leden.
Binnenkort komt er een nieuwe langspeelplaat uit van Les Baroques, die al vier singles en een LP op hun naam hebben staan. (5 mei 1967)
HARDE BEAT IN RUSTIG DINGETJE
Gistermiddag (7 mei 1967) stonden ruim tweehonderd tieners uit Veenendaal en omgeving roerloos te luisteren naar de prestaties van één van de beste Nederlandse beatgroepen: Les Baroques.
Het concert werd gegeven in de Veenendaalse beatclub 't Dingetje.
De zes Baarnse jongelui ontnamen iedereen de lust tot dansen, overigens was daar maar weinig plaats voor, en dwongen alle beatliefhebbers ademloos te luisteren en te kijken naar hun muziek en show.
Het was dan ook vakwerk.
De muziek, meer dan duidelijk hoorbaar, werd goed gebracht.
De zanger van de band, Michel, scheen onvermoeibaar.
Al kronkelend en springend werkte hij zijn repertoire af, dat bestond uit keiharde beat en nummers, die twee jaar geleden nog jazz heetten, maar nu tot de Rhythm & Blues worden gerekend.
De techniek van de musici was bijna perfect.
Vooral organist René viel op door zijn vaak razendsnelle spel.
Alles was prima afgewerkt.
De groep had veel succes, al was dat niet zo duidelijk merkbaar: er werd niet geapplaudiseerd, niet geschreeuwd, niet gefloten.
Leider en basgitarist Robin vertelde: "Applaus gaat eruit. Er wordt bijna niet meer geklapt in beatclubs. We vinden dat ook fijn. Aan dat klappen en schreeuwen hebben we een hekel".
De band had ook een hekel aan de lichteffecten, die enkele jongens veroorzaakten door lampen aan en uit te draaien: "Ze doen dat vaker in beatclubs. Wij houden er niet van. Je moet het alleen met muziek kunnen en er verder niets bij nodig hebben".
Vanaf september 1966 bestaat de groep uit Michel van Dijk, zang, Frank Muyser op gitaar, saxofoon en mondharmonica, René Krijnen op de toetsen, Robin Muyser op basgitaar en Raymond van Geytenbeek op drums.
Over het publiek waren ze goed te spreken. "Het is een gezellige beatclub".
Volgens Robin maakte de club weinig verschil met een club uit de stad: "Het is nergens zo ruig als men wil doen geloven". (De Vallei, 8 mei, 1967)
Vrijdagavond 7 oktober (1967) treedt in beat club N.V. 't Dingetje" te Veenendaal de Belgische zanger Ferré Grignard op.
Hij wordt begeleid door een eigen groep.
De Belgische protestzanger komt speciaal voor dit optreden in Veenendaal naar Nederland.
Om zeven uur begint hij zijn show die tot ongeveer 11 uur zal duren.
De Antwerpse zanger brengt protestliederen.
Hij is tegen de oorlog, hetgeen hij tracht te accentueren door het dragen van een hakenkruisje.
De zanger, die ongetwijfeld niet met geldzorgen te kampen heeft, houdt er in vergelijking met zijn collega's een eenvoudig leven op na.
Hij brengt de nacht van vrijdag op zaterdag in Veenendaal door, echter niet in een hotel, maar bij een der organisatorische leiders van de Veenendaalse beat club thuis. (5 oktober 1967)
Ferre Grignard: Bleue knaap met fijne liedjes
In beat club N.V. 't Dingetje concerteerde in 't afgelopen weekeinde de beroemde Belgische zanger Ferré Grignard met zijn begeleiders.
Een opvallend klein publiek kreeg na lang wachten enkele knappe, blues-achtige nummers te horen van het bijzonder homogene kwartet.
Als voorprogramma speelde de Veenendaalse beatgroep Opus X, een band die nog heel wat gitaar- en zanglessen kan gebruiken.
Het is tenminste moeilijk aan te nemen dat beat behalve hard, ook nog vals kan klinken.
De muziek van Ferré Grignard streelde ieders oor.
Gezeten rond het podium luisterde het publiek, heel wat kleiner dan men verwachtte, ademloos naar de fijne liedjes waar een enorme rust van uitging.
Nergens was een element van beat te bespeuren.
Zelfs niet in de manier van optreden.
De vier musici zaten op stoelen op het podium in tegenstelling tot de meeste bands die springend en schreeuwend hun show brengen.
Voor vlnr: Erwin Weidema, Leo van Manen en Henk van Egdom
Ook waren er geen knallende drums, maar goed slagwerk op een Turkse trom en een tamboerijn, bespeeld door een drummer die zich er van bewust was dat slagwerk een begeleidende functie heeft; iets wat men in dit genre doorgaans maar weinig inziet.
De muziek schiep een intieme sfeer in de kleine zaal.
Er was een goed contact tussen publiek en musici.
Even werd de sfeer onderbroken door een boze vader die zijn dochter kwam halen, maar pa had gerust kunnen zijn, want hoofdinspecteur van politie W. C. H. Dekker hield een (betrouwbaar) oogje in het zeil.
Hij was erg tevreden over het gedrag van het publiek.
Kort en klein
Ferré Grignard trouwens ook.
Hij zei het liefst te spelen voor een publiek, dat gezeten rond het podium aandachtig luistert.
Even later sprak hij zichzelf echter tegen.
Op de vraag of de beatclub in de provincie nou erg verschilt van die in de stad antwoordde hij:
"Zeker, in de stad slaan ze de boel kort en klein. Dat vind ik leuk. Zo krijg je veel mensen in de tent. Ik geef er zelf wel eens aanleiding toe, want door het afbreken van de boel komt het publiek tot een climax".
Een vreemde snuiter, die Antwerpse zanger, maar bepaald niet onsympathiek.
Achter een grote hoeveelheid haar gaat een bedeesd, gebrekkig sprekende jongen schuilt die pas voor het publiek durft te verschijnen als hij een flinke portie geestrijk vocht heeft genuttigd.
Zelf zegt hij hierover: "Ach, dan kom ik beter in de sfeer".
Zijn manager Bob Majoor: "Dan kan hij beter lallen", waarmee een bepaalde tongslag bij het zingen wordt bedoeld.
Het duurde overigens nogal lang voor hij het"lal peil" had bereikt.
Ferré, die om negen uur zou beginnen, verscheen om ongeveer kwart voor tien in de zaal, om half elf begon hij zijn voordracht die om elf uur al was afgelopen.
Toen hij eenmaal op zijn "zangstoel" zat viel het iedereen op, dat zijn hakenkruisje verdwenen was.
Enige tijd geleden kwam Grignard namelijk in het nieuws toen hij in een interview met Willem O. Duys in het televisie-programma "Voor de vuist weg" beweerde tegen de oorlog te zijn en zijn protesten kracht bijzette met het dragen van een hakenkruis.
Het hakenkruis hangt nu echter in de kast vertelt Ferre: "Er was geen gading meer voor".
Het was dus een publiciteitsstunt? "Nee, nee, 'iet was een protest. Ik meende het. Maar er was geen gading meer voor".
Zijn repertoire bevat trouwens geen uitgesproken protestelementen meer.
Volgens Grignard hoeft dat ook niet, want: "Elk lied is een protest, elk schilderij is een protest, elk boek is een protest".
Enige tijd geleden rezen er in Veenendaal enkele moeilijkheden rond zijn optreden.
Tussen enkele organisatoren ontstond een twist wie nu eigenlijk Ferre had geëngageerd.
De zanger zelf distantieert zich volkomen van deze zaak en beweert er "niets van te weten".
Hij weet ook niet waar hij de volgende dag zal optreden. "In Hoorn", roept Majoor. "In Kaap Hoorn", bevestigt Grignard ernstig.
Arme Ferre Grignard.
Muzikaal heeft hij echt wel wat te zeggen.
Zijn roem verdient hij.
Hij ziet er zelfs uit als een ster met veel allures, maar hij is zo verlegen. (10 oktober 1967)
Een band uit Veenendaal, bestaande uit nog schoolgaande jongeren in de leeftijd van vijftien/zestien jaar, die met de beat rage die uit Engeland overwaaide, wilden meedoen.
Leden waren
Willem Meijering - gitaar, zang
Hans Rebel - gitaar
Hennie Jacobs - basgitaar
Henk Stoffer - drums
Koof 230: Hans, Henk, Willem en Hennie
Er werd in 't Dingetje gerepeteerd, met de gitaren aangesloten op een oude radio als versterker.
Met het lopen van een krantenwijk en wat geld van ouders kon er een elektrische gitaar bij Muziekhandel Van Hees gekocht worden.
Henk Stoffer speelde bij muziekcorps Cecilia en had zo al snel een compleet drumstel bij elkaar.
Voor optredens huurde de band een versterker, ook bij Van Hees.
Het repertoire is te zien op deze speellijst.
Een doorsnee van het hardere beat repertoire uit die tijd.
De band bestond maar kort in het midden van de jaren zestig.
Er werden slechts 2 optredens gedaan; op een personeelsfeest van Ouwehand Dierenpark in Rhenen, en een nieuwjaarsfeest in 't Dingetje, waarschijnlijk in 1966, samen met een aantal andere bands.
Er is nooit iets over de band geschreven in de lokale pers.
Ik wist ook niet van het bestaan, totdat Jaap Pilon in zijn boek "Onze Hoofdstraat" een stuk aan de band wijdde.
Willem Meijering is het enige bandlid die tot op heden nog zeer actief is in de muziek en nog steeds met verschillende muzikanten optreed.
(Willem Meijering/Gerard Davelaar) Waar de naam Koof 230 vandaan komt is niet duidelijk. "Koof" werd volgens mij in het Veense gebruikt in plaats van "gaaf" of "mieters", later "Cool" of "vet". In Antwerps dialect betekent koof een mep.
Winny Hagenbeek - Zang
Kees van de Klift - Gitaar
Leo Henninger - Slaggitaar
Patrick Hess - Trompet
Jef Slijderink - Tenor Sax
Charlie Angenois - Bas
Peter van Tuil - Drums
Spectrum speelde een mengeling van soul, funk en jazz muziek.
Een optreden in ‘De Pomp’ verloopt zeer succesvol omdat deze muziek weinig gespeeld werd in Veenendaal.
Speciaal komt Bob Jonker, de gitaarleraar van Veenendaal, kijken naar de gitaristen Charlie en Leo.
Hij is vol bewondering.
Later komen Kees van de Klift, Hans Hiensch en Han Troost erbij.
De demotape van Spectrum is opgenomen in Veenendaal aan de Nieuweweg, bij van Schuppen.
De opname was nodig om mee te kunnen doen aan een talentenjacht van de NCRV in 1972.
Spectrum eindigde op de tweede plaats, met als reden dat zij zo goed waren, dat we toch wel zouden doorbreken. “Ook NCRV” zullen we maar zeggen.
Hans Hiensch speelt orgel en zingt mee.
Het sologedeelte moet je eens afluisteren op halve snelheid, het is een gevecht tussen Charlie de solobassist en Kees de sologitarist.
Het gebouw waar de studio zich in bevindt heette vroeger ‘De Ruif’ en er traden in de jaren zestig veel bands op.
Rob de Vos heeft hem nog afgehuurd als oefenruimte en Peter van Tuil en ik hebben daar heel wat zondagen muziek gemaakt.
Door de dienstplicht is Spectrum uit elkaar gevallen. (Jef Slijderink) Make Me Smile (2016) (Chicago)
In dit artikel zijn een aantal berichten verzameld over The Royal Rockets uit Renswoude.
Opgericht in de lente van 1961 ten huize van de familie Deighton.
Dorien (13) op gitaar en zang: een nummer als "Let's Have A Party".
Haar broer Eddy Deighton (15) bespeelde de basgitaar.
Verder Adri en Rudy Gerssen op giraar en G. van de Weerd op drums.
In 1962 vertrokken de broers Gerssen en Dorien ging verder op sologitaar.
Jongste broer Henneke Deighton speelde soms mee als slaggitarist.
Henneke was eigenlijk te jong om op te treden en werd vervangen door Paul Weidema op slaggitaar.
Er werd regelmatig opgetreden bijvoorbeeld in Apeldoorn, 's Hertogenbosch en in de Utrechtse Jaarbeurshallen.
In de vroege jaren zestig was er niet veel gelegenheid om op te treden.
Meestal waren de optredens tijdens feesten van verenigingen, waar ook acrobatiek en toneel van uit kon maken.
De eerste arikelen zijn nogal badinerend van toon, maar in de latere berichten werd er wat serieuzer over de band gesproken. (gerard) The Rainbow Rockets voor het eerst op de planken.
Sinds drie maanden huisvest het zo landelijke en rustige Renswoude een complete Teenager-band binnen haar poorten.
Het is een groepje muzikale jongelui dat zich The Rainbow Rockets noemt, en dat a.s. zaterdagavond bij de jaarlijkse uitvoering van de voetbalvereniging Renswoude voor het eerst in het openbaar optreed.
Adri en Rudy Gerssen, Tonny van de Bovenkamp
Leider van de band is de 19-jarige Adri Gerssen, die gitaar, sax, klarinet en trompet speelt.
Zijn drie jaar jongere broer Rudi Gerssen leeft zich speciaal uit op de gitaar en behoeft voor menig beroepsmuzikant niet onder te doen.
Verdere leden van de band zijn G. van de Weert, broer en zus Deighton en Tonny van de Bovenkamp.
Hun repertoire bestaat voornamelijk uit liedjes in het bekende teenager genre.
Zo zullen ze zaterdag onder meer spelen "When The Saints", "Nooit op Zondag", en het door henzelf verdixielande "Hoe je heette".
Adri Gerssen vertelde: "We hebben eerst een tijd met z'n drieën gespeeld op feestjes en zo, maar op aanraden van anderen hebben we er een grotere groep van gemaakt. We spelen uitsluitend op gevoel en dat gaat heel aardig".
Of we nog andere plannen hebben? "Nou, als het zaterdagavond goed gaat en we blijven intensief oefenen, dan hopen we veel meer in het openbaar op te treden. Misschien doen we ook wel mee aan teenager-wedstrijden zoals pas geleden in Amerongen en Scherpenzeel".
Ze hebben grote plannen de jongelui en ze zullen ze ook best weten uit te voeren.
In ieder geval zijn ze op de komende vuurproef terdege voorbereid, ook al weten ze dat de concurrentie die avond - in de vorm van een band uit Doorn - groot zal zijn. (De Vallei, 29 september 1961).
Eerste teenager show van The Rainbow Rockets in Renswoude.
Het teenager bandje The Rainbow Rockets geeft in gebouw Reoboth een groots opgezette show.
Dit bandje bestaat reeds enige tijd, welke is ontsproten uit een vriendenkring en tevens door toedoen van de voetbalvereniging Renswoude.
In september 1961 kwam het bandje voor het eerst op de planken.
Hier trad men toen op tijdens een feestavond van de voetbalvereniging.
Op deze avond hebben The Rainbow Rockets zo'n succes geoogst dat hierna direct besloten werd een teenager show te brengen.
In de tussentijd is men al menige keer in besloten kring opgetreden, soms in samenwerking met beroepsartiesten.
De band bestaat uit vier leden en een zogenaamde halfwas, de 8-jarige Henneke Deighton.
Deze neemt gewoonlijk de plaats in als iemand door ziekte verstek moet laten gaan.
Het geweldige is dat de leden alle instrumenten en geluidsinstallaties zelf maken.
Als manager treedt op de heer H. de Ruiter uit Woudenberg.
Overige belangen worden behartigd door de heer Deighton.
Nu heeft men dan zoveel bereikt dat op 31 maart de teenager show zal plaatsvinden.
Op deze show zullen niet alleen The Rainbow Rockets hun kunnen laten zien en horen, doch heeft men tevens een viertal andere groepen geëngageerd en wel The Royal Paradise Serenaders, the Bleu Angels, The Black Eyes en het acrobaten trio The Corita's, afkomstig uit de plaatsen Veenendaal en Den Haag.
Deze teenager show zal zeker niet alleen de jeugdigen boeien, doch ook de ouderen, daar men verschillende genre's ten gehore brengt o.a. de stijl van Cliff Richard en meerdere artieste. (De Vallei, 21 maart 1962)
Geslaagde teenagershow te Renswoude
Zaterdagavond vond in Reoboth de eerste teenager show plaats uitgaande van de band The Rainbow Rockets.
Een afgeladen zaal getuigde van de interesse hiervoor.
Onder de genodigden bevonden zich onder meer Baron J. Taets van Amerongen en enige jonkers.
De uitvoering werd dan ook geopend door de Bron met een kort woord.
Hierna zetten The Rainbow Rockets in met hun herkenningsmelodie.
Aan het slot van hun eerste optreden werden hen door de heer Godeman gitaarlinten uitgereikt.
Elk nummer wat zij brachten werd met een daverend applaus beloond.
Ook de andere drie bandjes werden rijkelijk met applaus vereerd.
Het acrobaten trio The Corita's brachten een acrobaten dans.
Verder verzorgde mevrouw Geurts de conferences.
Na een korte pauze brachten The Showbreakers de schets "Vergeten".
Dit viel goed in de smaak en er werd dan ook uitbundig gelachen.
Met een tweede optreden van elk der gastartiesten en The Rainbow Rockets werd de avond gesloten.
De jonker J. K. Taets van Amerongen sprak nog een stimulerend woord voor alle medewerkers en vereerde de artiesten met een boeket bloemen.
In het bijzonder richtte hij het woord aan de heren Deighton en de Ruiter die gezamenlijk de algemene belangen van de band behartigen.
Voor de liefhebbers was het een goed in de smaak vallende avond geweest.
Na de verloting dankte de heer Deighton eveneens alle medewerkers en de winkeliers die de prijzen beschikbaar hadden gesteld.
Overigens is de avond zeer prettig verlopen.
Incidenten deden zich geheel niet voor.
Een jongedame had echter te kampen met een verloren schoen, maar deze kwam aan het slot toch weer terecht.
Het bandje The Rainbow Rockets mag terugzien op een geslaagde uitvoering. (De Vallei, 4 april 1962) TIENERS GENOTEN VAN SHOW IN HET VERENIGINGSGEBOUW
Een paar honderd tieners uit Veenendaal en directe omgeving hebben zaterdagavond vol aandacht en soms met veel overgave geluisterd en gekeken naar een show in het Verenigingsgebouw aan de Eikenlaan, die georganiseerd was door de Renswouwdse band The Rainbow Rockets.
Hoewel het er af en toe warm aan toe ging - er werd gespeeld en gezongen dat het een lieve lust was - verliep alles in ordelijke banen en kan er, voor zover men liefhebber is van dit soort muziek, gesproken worden van een bijzonder geslaagde avond.
Het gevarieerde programma werd geopend door The Rainbow Rockets met als solo-gitarist P. Boshoven uit Veenendaal.
Ook The Country Cats uit Bennekom, die er een enorm tempo in hielden, werden keer op keer luid toegejuicht, in het bijzonder de jongste solo-gitarist, een 10-jarige knaap, die bijzonder goed thuis is op zijn instrument.
Geen wonder dat deze Freddy al heel wat eerste prijzen in de wacht gesleept heeft. The Blue Sharks uit Ederveen - een jong bandje dat in opkomst is - deed voor de anderen in het geheel niet onder.
Ook zij knalden met daverend geluid hun muzikale noten de zaal in, overigens tot groot genoegen van het merendeels jeugdige publiek.
De grote verassing van de avond was de Rhenense zanger Oene Moedt, die op voortreffelijke wijze enkele nummers van Elvis Presley bracht.
Vooral de vrouwelijke tieners waren weg van hem en staken dat niet onder stoelen of banken.
Ter afwisseling traden The Corito's uit Utrecht op.
Dit is een acrobaten groep die binnenkort voor de TV zal verschijnen en die ook in het Verenigingsgebouw bijzonder werden gewaardeerd. (De Vallei, 29 mei 1962)
Show van The Rainbow Rockets
Zaterdag 15 december zullen The Rainbow Rockets, mede ter gelegenheid van het éénjarig bestaan, in hun woonplaats Renswoude een muzikale show geven.
Aan deze show zullen verder nog meewerken The Blue Comets uit Tiel en The Mill Band Sisters uit Veenendaal.
Laatstgenoemden behaalden reeds een eerste prijs op een concours te Rhenen.
De zang wordt gebracht door Dorien Deighton, terwijl Henneke Deighton de begeleiding op zich neemt. (De Vallei, 7 december 1962)
Dorien Deighton
Show van The Rainbow Rockets
Voor een goed bezette zaal gaven The Rainbow Rockets zaterdag j.l. een uitvoering in gebouw Reoboth.
Het bandje opende de avond met haar herkenningsmelodie.
The Blue Comets uit Tiel, welke deze avond ook zou optreden kon niet komen in verband met een ongeluk.
Hiervoor in de plaats kwamen The Red Stars uit Elst.
Uit Veenendaal waren er The Mill Band Sisters.
Conferencier was de heer Bart Veenendaal.
Aan het eind van deze geslaagde avond kregen de dames bloemen aangeboden. (De Vallei, 28 december 1962)
Teenagershow in Eltheto
Vooruitlopend op de door The Rainbow Rockets uit Renswoude te houden show- en dansavond op 23 februari in de grote zaal van jeugdherberg De Eikelkamp in Elst, zullen zij, ter nadere kennismaking met het publiek op 9 februari een grote teenager show organiseren in gebouw Eltheto te Veenendaal.
Aan deze show werken o.m. mee The Blue Comets uit Tiel, The Red, White and Blue Stars uit Elst, The Blue Angels uit Veenendaal en uiteraard The Rainbow Rockets zelf.
Als topattractie treedt op de in de gehele omtrek bekende solo-gitariste Dorien Deighton.
Voor de conference zal de heer Bart Veenendaal zorgdragen (De Vallei, 1 februari 1963)
Teenagershow in Eikelkamp
Zaterdagavond wordt in de ontspanningszaal van jeugdherberg De Eikelkamp de grote Rainbow Rockets teenager show gehouden.
Medewerking verlenen The Red Stars uit Elst, The Blue Angels uit Veenendaal en de organisatoren zelf met als solo-gitariste de vijftienjarige Dorien Deighton.
Vooral van de zijde van de jeugd zal er voor deze avond ongetwijfeld grote belangstelling bestaan. (De Vallei, 20 februari 1963)
Daverende Tienershow in Eikelkamp
Zaterdagavond was de jeugdherberg De Eikelkamp weer eens het trefpunt van vele jongelui.
Nu niet om er zoals gebruikelijk een fijne vakantie door te brengen, maar om te genieten van een vlotte, en op hoog peil staande, teenager show.
De organisatie van deze show was in handen van de steeds meer in populariteit toenemende Rainbow Rockets uit Renswoude, die ook muzikaal op een steeds hoger plan komen.
Verdere medewerkenden waren The Blue Angels uit Veenendaal, The Red Stars uit Elst en de conferencier Bart Veenendaal.
Aan de opzet van de organisatoren om de jeugd een leuke avond te bezorgen is zeker voldaan hetgeen wel bleek uit de enthousiaste reacties van het publiek.
Een reden te meer dat een dergelijk initiatief zeker voor herhaling vatbaar is.
Na afloop van de show was er een druk bezocht bal. (De Vallei, 27 februari 1963)
Tienageravond in De Eikelkamp
Zaterdag vergastte The Rainbow Rockets, die afgewisseld werden door The Strangers een uitgesproken teenager publiek met een non-stop dansavond.
Broer en zus Deighton resp. 17 en 15 jaar, overrompelden de zaal keer op keer met hun wervelende gitaarsolo's, waarbij de jeugdhaar talent in een twist kon uiten.
Deze twee ensembles zullen in de toekomst zeker nog eens van zich doen spreken.
Een teken aan de wand is misschien, dat deze avond werd bezocht door de heer R. Bamsch, die in contact staat met diverse kleine platenmaatschappijen en op zoek is naar jong talent.
Op 't ogenblik is de heer Bamsch coach van The Rocking Shadows die veel in Duitsland optreden.
Leuke twistwedstrijden verhoogden de sfeer.
Een geslaagde avond met overweldigende belangstelling, die deze sympathieke ensembles zeker verdienden. (De Vallei, 3 maart 1964)
Dit is een latere versie van The Rainbow Rockets, met Oene Moedt, die bekend stond om zijn opvallend goede stemgeluid en de wijze waarop hij Elvis Presley songs wist te vertolken.
Later gingen een aantal leden over naar de Quibus 5.
voor The Rainbow Rockets:
Adri Gerssen - gitaar/sax/trompet/klarinet
Rudi Gerssen - gitaar/klarinet
Tonny van de Bovenkamp - gitaar/zang
The Rainbow Rockets Bezetting 1961:
Adri Gerssen - gitaar/sax/trompet/klarinet
Rudi Gerssen - gitaar
Tonny van de Bovenkamp - gitaar/zang
Dorien Deighton - gitaar/zang
Eddy Deighton - basgitaar
G. van de Weerd - drums
Bezetting 1962-1963:
Dorien Deighton - sologitaar/zang
- P. Boshoven - sologitaar (tijdelijk)
Henneke Deighton - slaggitaar
Eddy Deighton - basgitaar
Tonny van de Bovenkamp - gitaar/zang
G. van de Weerd - drums
Bezetting 1963-1966:
Oene Moedt - zang, naar Quibus 5
Dorien Deighton - sologitaar/zang
Eddy Deighton - basgitaar
Paul Weidema - slaggitaar
- Henneke Deighton - slaggitaar, naar The Royal Rockers
Tonny van de Bovenkamp - drums
- Karel Helder alias Charley White - drums, naar Quibus 5
THE RAINBOW ROCKETS uit Renswoude treden op in Elst.
Renswoude kan zich gelukkig prijzen onder haar verenigingen een echte band te tellen.
Twee jaar geleden werd dit ensemble opgericht en het heeft zich in die tijd op weten te werken tot een Band van Naam.
Zij hebben op talloze plaatsen al successen geboekt; niet alleen in de directe omgeving, zoals Veenendaal, Scherpenzeel en Renswoude zelf.
Niet dat daar het optreden onbelangrijk zou zijn.
In Voorthuizen treden ze elke veertien dagen op voor een enthousiast jeugdig publiek, waaraan dan tevens een dansavond verbonden is.
Doch ook in Apeldoorn, in het Jaarbeursgebouw te Utrecht en in 's-Hertogenbosch zijn zalen van zo'n 800 teenagers geen uitzondering.
Hun optreden en de wijze van uitvoering is dermate goed, dat men hen al aangezocht heeft van hun band een grammofoonplaat opname te maken.
Eerlijk gezegd is dit kleine, maar selecte gezelschap daar niet zo happig op, want dan zijn ze in feite hun vrijheid kwijt.
The Rainbow Rockets staan onder leiding van de heer Deighton uit Renswoude.
De zanger van het gezelschap is de heer Oene Moedt uit Rhenen.
De 15-jarige Dorien Deighton is sologitariste, de 17-jarige Eddy Deighton is basgitarist, de voor de begeleiding zorgende slaggitarist is de 10-jarige Henneke Deighton en tenslotte zijn de drums in handen van de 18-jarige Tonny van de Bovenkamp.
Hun eerstvolgende optreden zal a.s. zaterdag 29 februari in Jeugdherberg De Eikelkamp te Elst, plaats vinden.
De avond begint om 8 uur en het teenager publiek zal vergast worden op stukken van o.a. Cliff Richard, The Ventures en The Shadows.
Aan deze dansavond zijn danswedstrijden verbonden, waarvoor prijzen beschikbaar gesteld zijn. (De Vallei, 28 februari 1964)
