Bram van Soest - Zang Kees van de Klift - Sologitaar Kees van Hardeveld - Basgitaar Henk de Haas - Slaggitaar Peter van Tuil - Drums
De voortzetting van Snowy Wood, Jan Pilon richt zich meer op jazz en verlaat de groep, de nieuwe drummer is Peter van Tuil. Het repertoire verschuift naar Rock en Blues en de aanpak wordt steeds professioneler. Er worden een groot aantal eigen nummers gespeeld, gecomponeerd door Bram van Soest, Kees van de Klift en Henk de Haas. De verdiensten van de optredens vloeien terug in de band voor de aanschaf van apparatuur en instrumenten. Er wordt bijna niet meer in Veenendaal opgetreden en er wordt iedere vrijdagavond en zaterdag intensief gerepeteerd. Nummers bewaard gebleven: - I Don’t Think So - Willin’ - Vacation Demo’s, opgenomen in De Ruif. Bezetting: Kees v.d. Klift - sologitaar, Cees van Hardeveld - basgitaar, Bram van Soest - zang, Peter van Tuil, drums, Henk de Haas - rhythm gitaar.
Er moet ook nog een super 8 film bestaan, opgenomen ergens op de Veluwe tijdens een optreden.
De volgende bands waren bekend in Veenendaal in dit tijdvak:
THE STRANGERS (1960-1963)
Joop Schoonhoven en Wim van Burken
Joop Schoonhoven (zang, sologitaar) Guus van Barneveld (drums) Wim van Burken (nu Relax) (basgitaar) Bram van Barneveld (slaggitaar)
(Zie de volledige entry elders op de blog) The Strangers speelden aanvankelijk vaak met The Rubies in De Ruif naast de voormalige Katholieke kerk aan de Nieuweweg Noord en later in het NVV gebouw aan de Tuinstraat, waar Hans Hiensch decennia later de Coconut Bar had.
Godfried Simons (The Rainbow Rockets en Quibus 5) heeft ook in deze band gezeten, net als Han op de Woert (Relax) die ook een blauwe maandag meedeed.
De onlangs overleden Joop Hoesen zong tijdens een optreden van "The Strangers" steevast twee songs van Carl Mann mee.
Dit waren de nummers "Mona Lisa" en "Pretend" en ik heb Joop beide nummers begin jaren zestig tijdens een optreden in het NVV gebouw horen zingen.
THE VALLEY STARS
De Valley Stars bestonden uit: vlnr: Kees Meijering Gert van Wijk Jan van Riessen Jan van Nieuwamerongen Jan van de Weerd
Kees Meijering kwam eind jaren vijftig, samen met Teus Budding (mijn vroegere gitaarleraar) op de radio, waar ze twee nummers speelden; één nummer was van The Shadows, Back Home, de B-kant van de hitsingle The Frightened City, uit 1961.
Als jongen van veertien jaar heb ik dat toen gehoord.
Kees Meijering was een begaafd zanger en gitarist en formeerde The Valley Stars.
THE RUBIES
The Rubies bestonden uit vijf jongens van Ambonese afkomst uit Ederveen.
Deze band was destijds heel populair in de regio.
Bezetting:
George Mahulette
Jan Mahulette
Jonathan Huwai
Henk Manuputty
?
THE BLUE SHARKS (Zie de volledige entry elders op de blog)
In de Blue Sharks zaten in het begin: Kees van Beek - slaggitaar, zang Wouter Sukkel, thans Wouter Nievers - sologitaar Cor Lagerwey - basgitaar Gert Hardeman - drums (foto, vlnr)
(Jan Slagman, foto's The Strangers, The Blue Sharks: Dries v.d. Bovenkamp)
Bromfietsen speelden destijds een grote rol binnen de Veenendaalse jongeren cultuur.
Het waren de statusobjecten voor de jeugd van toen. Op zaterdag- en zondagavonden zag je dikwijls ene van de Peppel alias “Jantje de Bakker” uit Wageningen met zijn Royal Nord door de Hoofdstraat op en neer rijden.
Deze nogal prijzige Royal Nord was in bromfietsenland een aparte verschijning, de bromfiets werd in België gebouwd.
Als je een Zündapp, Kreidler of Royal Nord bezat had je een rijk bezit.
Deze categorie bromfietsen werden buikschuivers genoemd en vaak gerelateerd aan het nozemtijdperk.
De Puch rijders waren van een andere categorie.
Op deze voertuigen, vaak met een hoog stuur erop, reden later de alternatievelingen en/of de kakkers.
Al deze bromfietsen waren onlosmakelijk verbonden met de jaren zestig.
Vaak werd er enigszins jaloers gekeken naar de Zündapps en Kreidlers waarop de jongens uit Recklinghausen en Oberhausen naar Veenendaal kwamen.
Meestal waren het Kleinkrafträder oftewel 50 cc motorfieten en zij waren natuurlijk veel sneller dan de Hollandse jongens.
Het was zien en gezien worden m.b.t de bromfiets die je reed.
Zelfs nu weet nog menige oudere jongere te vertellen op welke bromfiets iemand reed.
Begin jaren zestig was het iedere zaterdag en zondagavond praalrijden in de Hoofdstraat.
Er werd op en neer gereden tussen het zebrapad onder aan de Markt en het zebrapad bij La Mode.
Op zondagmiddagen werd het parcours verlegd naar Prattenburg en men reed vaak tot aan het Egelenmeer, net voorbij Hannes Hu. Ook hier was het weer zien en gezien worden, en er zijn heel wat verkeringen op deze manier tot stand gekomen.
Uiteraard werd er ook aardig aan de bromfiets gesleuteld om hem op te voeren.
Hoe sneller hoe mooier.
Dat veel mensen van deze generatie de omgeving zo goed kennen heeft ook te maken met het feit, dat men op de bromfiets overal in de omgeving ging kijken wat er te doen was en er kwamen op zaterdagvonden en zondagmiddagen veel jongelui vanuit de hele omtrek naar Veenendaal om elkaar te ontmoeten. In 1963 werden er scherpe politiecontroles uitgevoerd, omdat de mensen uit de Hoofdstraat steen en been klaagden vanwege de overlast van op en neer rijdende bromfietsen.
Bij het minste of geringste had je al een flinke prent te pakken en de overlast nam daardoor snel af. (Jan Slagman) CENTRUM-BEWONERS PROTESTEREN TEGEN BROMFIETSHINDER
Brief aan b. en w: "Bromfiets-gejakker moet afgelopen zijn!"
"Ondergetekenden, wonende in het centrum van Veenendaal aan de Markt, Kerkewijk, Hoofdstraat en Hoogstraat, brengen te uwer kennis ernstig te zijn verontrust door de mate waarop het bromfietsprobleem zich meer en meer doet gevoelen. Zij ondervinden grote en ondraaglijke hinder van de wijze waarop de bromfietsers zich op de openbare weg gedragen - uitermate hinderlijk voor publiek, winkelstand en hotelwezen. Zij verzoeken u zich, zo nodig, ter plaatse op de hoogte te stellen, bij voorkeur op zaterdag- of zondagavond tussen 7 en 9 uur, op welke tijdstippen de hinder zich het meest doet gevoelen. Er is o.i. alle reden aan de bromfietsoverlast paal en perk tle stellen, zoals ook elders in ons land reeds is geschied".
Zo luidt de woordelijke tekst van het verzoekschrift dat de centrum-bewoners van Veenendaal gisteren aan het gemeentebestuur hebben overhandigd in de hoop dat er krachtdadig tegen de bromfietsen-plaag opgetreden zal worden.
Hoewel dit uit de tekst van het verzoekschrift niet op te maken valt (er wordt gesproken van een bromfietsprobleem in het algemeen) heeft deze alarmerende brief hoofdzakelijk betrekking op een bepaald gedeelte jongelui die er kennelijk genoegen in scheppen op de weekenden doelloos door het centrum te "scheuren".
Grotendeels zijn het knapen die niet eens uit Veenendaal afkomstig zijn, doch uit de omgeving in het centrum neerstrijken.
EEN HEL
Een bewoner van de Hoofdstraat, die ook als alle anderen het verzoekschrift heeft ondertekend, vertelde: "Bij mooi weer hebben wij zaterdag- en zondagsavonds geen leven meer. Dat knettert maar heen en weer hier en een fatsoenlijk mens kan de straat niet meer op. Zondagavond was het een vreselijke hel. Het kunnen er wel honderd geweest zijn die de hele avond maar heen en weer jakkeren. Ze hebben nog een man aangereden ook. Die ligt nou ernstig gewond In het ziekenhuis, maar de knaap die met hem in botsing kwam, ging er onmiddellijk vandoor. De politie heeft hem, denk ik, nog niet!"
De oplossing?
Uit informatie blijkt dat het een algemene klacht is en zodoende hebben een aantal centrum-bewoners besloten een ondertekend verzoekschrift aan het gemeentebestuur te zenden.
Vrijwel alle bewoners hebben dit initiatief enthousiast ontvangen.
In de loop van maandag zijn de handtekeningen verzameld en men wacht nu met spanning af hoe het gemeentebestuur hierop zal reageren.
Als de meest radicale oplossing zien de centrum-bewoners een afsluiting voor alle bromfietsverkeer, althans op de weekend-avonden van 7 tot 9 uur.
Dit in navolging van plaatsen als Rhenen en Amersfoort waar men ook veel last van "bromfiets-nozems" had en toen gedeelten van de binnenstad verkeerstechnisch afsloot.
Grote bezwaren
Deze eventuele mogelijkheid hebben wij voorgelegd aan de inspecteur van politie, de heer W.C.H. Dekker.
Deze zei o.m.: "Het is natuurlijk altijd mogelijk en voor de politie zou het de gemakkelijkste oplossing zijn. Voor het publiek echter brengt het grote bezwaren met zich mee. Het aantal waar het hier om gaat zijn er in doorsnee 30 tot 40. In diezelfde tijd passeren er honderden mensen op de weg naar hun bestemming, en om nu de massa te laten lijden onder de enkeling lijkt mij nogal onredelijk. De bezwaren die de bewoners naar voren brengen erken ik echter volledig".
Tegen-acties
Bij de politie is men eigenlijk een tikkeltje verwonderd over de felle reactie van de bewoners.
Er is namelijk bij de opstelling van de nieuwe politie-verordening reeds rekening gehouden met het verschijnsel dat Veenendaal in de zomermaanden het trefpunt zou worden van de "bromfiets-nozems".
Dat dit juist gezien is blijkt wel uit het feit dat het grootste gedeelte van de jongelui die zich op deze wijze in het centrum ophouden, afkomstig zijn uit Rhenen, Elst, Wageningen, Renswoude, Ederveen en zelfs uit Amersfoort.
Eén der artikelen van de politieverordening zegt namelijk dat het verboden is voor BROMFIETSERS zonder redelijk doel voortdurend heen en weer te rijden. De max. straf is fl. 300.- boete of 2 maanden hechtenis.
"Twee weekenden geleden begon het pas goed", aldus inspecteur Dekker. "Het werd mooi weer, en wij zijn onmiddellijk tot tegen-acties overgegaan. Hier aan het bureau staan al zo'n vijftien bromfietsen, w.o. splinternieuwe, die voor dit feit in beslag genomen zijn met de nodige verbalen. Wij zullen de justitie verzoeken deze zaken zo snel mogelijk te berechten, want onze acties beginnen pas effectief te worden als ze horen welke straffen er gevallen zijn."
Modern verschijnsel
Meer nog dan andere plaatsen is Veenendaal bekend om het feit dat er op de zaterdag- en zondagavonden drommen jongelui door het centrum slenteren.
In de wintermaanden heeft men hier weinig last van, doch zodra de lente zich aankondigt en het beter weer wordt, gaat men weer "de straat in".
In verschillende maatschappelijke rapporten hebben psychologen dit verschijnsel breedvoerig besproken en veelal luidt dan de slotconclusie dat de jongelui in Veenendaal te weinig goede ontspannings mogelijkheden geboden worden.
Het "bromfietsprobleem" is in dit verband gezien, een modern verschijnsel.
In politionele kringen werd gezegd: vroeger ging het allemaal te voet, later werden het fietsen en nu komen er steeds meer bromfietsen.
Overigens heeft het autotijdperk zijn intrede ook al gedaan, want de jongelui die thans het centrum op en neer rijden in een auto, worden ook steeds talrijker.
Velen menen dan ook dat men met deze maatregelen het probleem in wezen niet opgelost heeft, temeer daar de jongelui dan toch weer naar een andere plaats zullen trekken. Of - en deze kans is heel klein - zij zouden bereid moeten zijn terwille van de ouderen, hun bromfiets thuis te laten. (De Vallei, 24 april 1963)
Eén van mijn eerste bezoeken aan een platenzaak was bij Muziekhandel Van Hees aan de Markt.
Een vrij grote donkere winkel, waar orgels, piano's en grammofoonplaten verkocht werden.
Voor de toonbank stond een opstelling met singles en EP's en en aan de zijkant stonden de LP's.
De winkel was redelijk gesorteerd, en verkocht regelmatig Engelse importsingles van wat meer obscure groepen als Hedgehoppers Anonymous(It's Good News Week), Nashville Teens(Find My Way Back Home) en The Mojo's(Everything's Allright).
Het meest geliefd waren de singles met fotohoezen, en dan voornamelijk de Favoriet Expres hoesjes van DECCA, met unieke foto's.
Ook de Franse EP's met exclusieve foto's op vierkleuren hoezen werden regelmatig aangeschaft, maar die kostten Fl. 6,50, wat een flinke aanslag op het budget was.
Wat later werd er door Van Hees een tweede winkel geopend aan de Patrimoniumlaan, waar Dik Ott de scepter zwaaide.
Hij had een betere manier van inkopen, waardoor het aanbod van singles in Veenendaal er zeker op vooruit ging.
In die tijd fietsten we ook naar Muziekhandel Pols aan de Stationsstraat in Ede die een ruim LP assortiment had staan en speciale activiteiten organiseerde, bijvoorbeeld de Edese beatgroep The Beatniks die hun single 'Wouldn’t you like to know/She's About A Mover' in de winkel ten doop hielden (1966).
Er was ook een winkel in Wageningen, daar werden de singlesbakken uitgevlooid.
Soms met de trein naar Arnhem, waar in de Steenstraat een muziekwinkel was, met leuke singles, en voor de uitverkoopjes gingen we naar V&D.
Toen LP's in zwang kwamen zo rond 1967, kochten we die bij Van Schuppen in de Hoofdstraat, daar werden veel platen besteld die positief besproken werden in HITWEEK.
Daardoor kwam ik al vroeg in aanraking met de bekende EKS 74000 serie op het Elektra label, met bijvoorbeeld groepen als Love, Earth Opera, Ars Nova, The Doors en de Paul Butterfield Blues Band.
Een groep die vanaf het begin populair was, waren The Byrds waar we vrijwel alles van aanschaften.
Al snel gingen we met de bus naar Utrecht, naar Muziek Staffhorst, wat jarenlang het mekka was voor platenkopers, tot we Concerto in Amsterdam ontdekten.
Toen was het hek van de dam en werd bijna al het beschikbare geld aan de platen verzameling besteed.
Bij Fantasio aan de Prins Hendrikkade werden obscure Amerikaanse import LP's gekocht en voor cut-outs (afgeprijsde titels) naar Glorie aan de Ceintuurbaan of RAF in de Rijnstraat.
Eind jaren zestig werd Boudisque geopend, dicht bij het Centraal Station in de Haringpakkersteeg.
In het begin van de jaren zestig speelde op zaterdagavond vaak een bandje in het voormalige N.V.V. gebouw aan de Tuinstraat en deze avonden werden druk bezocht.
Veenendaalse bands zoals The Strangers, The Valley Stars, maar ook The Rubies en The Blue Sharks uit Ederveen, traden regelmatig op in en rond Veenendaal.
Café’s zoals Intiem aan de Prins Bernhardlaan, De Hertenkop aan de Cuneraweg en De Zonnehof tegenover het “Spinnenmeer” aan de Klomp werden druk door jongeren bezocht.
Toch bleef Marrinelli de grootste aantrekkingskracht op de jeugd houden.
Deze gelegenheid werd ook regelmatig in de weekenden aangedaan door de Duitse jongeren, die elders op deze blog genoemd worden.
Later in de jaren zestig trok er ook veel jeugd naar Maison Kramer en Hotel Vonk aan de Kerkewijk.
Deze gelegenheden waren in de tijd van de nadagen van de Rock and Roll en de daarop volgende Merseybeat periode (The Beatles, The Searchers, Gerry and the Pacemakers, etc.) de ontmoetingsplaatsen voor de jeugd van Veenendaal en omgeving.
Enkelen uit die tijd weten zelfs nog te vertellen, welke nummers er bij Marrinelli in de jukebox zaten.
Ook hadden een aantal jongeren een bepaald loopje: van onderaan de markt naar het kruispunt bij de Scheepjeswol op en neer.
De kringen waarin Dick Ott (van platenzaak van Hees aan de Patrimoniumlaan) destijds verkeerde hadden daar een speciale benaming voor.
Als ze op zaterdagavond naar de Hoofdstraat gingen, dan gingen ze zogenaamd "Pauk Zentsen". Pauk was een winkel onder aan de Markt en Zents was een kledingzaak aan het andere einde van de Hoofdstraat.
Na herhaalde klachten van de bewoners aan de Hoofdstraat en een resoluut ingrijpen van de politie nam het “praalrijden” door de Hoofdstraat behoorlijk af, maar de Hoofdstraat bleef toch nog tot ver in de jaren zestig op zaterdag-en zondagavond de ontmoetingsplaats voor menige jongere uit Veenendaal en omstreken.
In 1962 braken er tijdens de Lampegietersavond plotseling rellen uit.
Een werkplaats gelegen achter het winkelpand van de firma van Hees, waar o.a. Dick Ott werkte, ging in vlammen op omdat men vuurwerk over het dak van de winkel gooide.
De politie moest diverse charges uitvoeren om de orde te herstellen.
Dit was de basis voor een traditie die zich jarenlang zou voortzetten.
Rond 1965 begonnen er zich andere aktiviteiten te ontwikkelen, zo ontdekten enkele jongeren, die in de Hoofdstraat woonden, dat er onder een oud magazijn een pracht keldertje met gewelven was.
In deze kelder kwam in eerste instantie een select groepje jongelui samen, maar het gerucht breidde zich snel uit, en binnen de kortst mogelijke tijd was het er een drukte van jewelste.
De kleinzonen van de eigenaar kwamen later op het idee om van de zolder boven het magazijn een clubgebouw te maken en met vereende krachten werd de zolder verbouwd.
Er traden tijdens de weekenden groepen op, zoals Quibus 5 en de As2O3, en soms kon men van onder in het magazijn de vloer van de zolder gevaarlijk door zien buigen, omdat er tegen de honderd bezoekers aanwezig waren.
Vanuit het gehele land kwam er jeugd naar Veenendaal om de sfeer te proeven in de plaatselijke clubs.
In 't Dingetje traden bands op als Dirty Underwear uit Eindhoven, de Sammy Soul Set, Mozes 4 uit Amsterdam en Test uit Delft.
Een memorabel optreden werd verzorgd door Ferre Grignard uit Antwerpen, met zijn band, die op dat moment een hit had met "Ring, Ring, I've got to Sing' en 'Drunken Sailor'.
Ook Adam's Recital gaf acte de presence, de frontman Adam Hoptmann was van Pools-Joodse afkomst en woonde in Antwerpen.
Zijn eerste band daar noemde hij The Adams en met Adam's Recital werd hij 'de Belgische Jimi Hendrix' genoemd. Het schitterende 'There's No Place For The Lonely People' was één van de beste singles ooit in België opgenomen.
Mede door enige jongeren werd het "Stick to Sticks" popfestival in de voormalige Eierhal georganiseerd.
Bij een eerder festival wilde men The Small Faces naar Veenendaal halen, die bleken te duur te zijn, en voor een toen redelijke gage van een kleine 2300 gulden, kwam uiteindelijk The Spencer Davis Group uit Birmingham optreden.
Van het voorprogramma heb ik tot op heden niets terug kunnen vinden. Op 'Stick to Sticks' trad de As2O3 op, net als de Utrechtse band Full House en de Zeeuwse superformatie Dragonfly met Rudy de Queljoe was de afsluitende act.
Na een aantal hearings werd in het begin van de jaren zeventig (de later landelijk bekende) club Suzie Q geopend en raakte het afgelopen met de reeds bestaande clubs. Suzie Q heeft vele nationale en internationale bands binnen de muren gehad en de club werd ook regelmatig genoemd in popprogramma's en in de muziekbladen van die tijd.
Op 26 augustus 1979 sloot ook Suzie Q de deuren en zo kwam er een einde aan een periode, waarin Veenendaal voor enkele jaren landelijk in de belangstelling mocht staan, vanwege zijn levendige en bruisende jeugd- en muziekcultuur. (Jan Slagman)
Ik heb nog een kleine toevoeging aan het stuk wat Jan Slagman heeft geschreven.
Hij heeft het over locaties waar de Veenendaalse jeugd hun tijd doorbracht, waaronder: Maison Kramer, Hotel Vonk, Marrinelli enz., maar 1 locatie is vergeten.
Er waren ook groepjes die "verkasten" naar Bollee in Rhenen.
Ik weet nog dat ik na Maison Kramer met een groep daar naartoe ging.
Op vrijdag werden er "plaatjes gedraaid", zoals men dat toen noemde, en op zaterdagavond was er altijd een band.
In de betreffende groep zaten o.a. Gert en Erica van Schoonhoven (broer en zus van Harry van Schoonhoven).
Trouwens nu ik Harry van Schoonhoven noem, concludeer ik opeens dat ik die naam nergens tegenkom op "Veens Lawaai".
Harry heeft diverse jaren muziek gemaakt in Veense bands.
Bij Bollee kwamen toen meer de "kakkers" (merendeels de "Puch-luitjes").
Ik kwam daar vanaf ca. 1967-1970.
Het “lawaai” van Veenendaal gebeurde meer in de randgemeenten, omdat de horeca in het Veen al om 23.30 uur moest sluiten, gingen velen na sluitingstijd naar de “Wiener Weinstube” in Rhenen, tegenwoordig, nu nog steeds te bezoeken als uitgaansgelegenheid BOLLEE.
Overgenomen door de zoon in de jaren negentig, heeft Bollee ook nu nog veel te bieden voor de Veenendalers, tot diep in de kleine uurtjes.
Voor meer informatie: www.bollee.nl
Na Suzie Q kwamen de Old Inn(Beatrixstraat) en de Valley Inn(Zandstraat).
In Old Inn was soms ook een band, maar ik weet niet meer of dat Veenendaalse bandjes waren. Henri Bruitsman was de oprichter van Old Inn en Jan Kroesbergen (broer van Ari Kroesbergen) bakte er saté's op zaterdagavond.
Dit was allemaal zo rond 1970-1975.
De bezetting van de Strangers wijzigde weleens, Henny van Wakeren heeft er bijvoorbeeld ook ingezeten. Volgens mij als drummer en zanger. (Wim van Burken zat er toen ook in).
Later ging Henny van Wakeren alleen verder als organist en maakte muziek op bruiloften en partijen.
Wim van Burken stottert een beetje en de jongens van de band zeiden vroeger altijd tegen hem, als hij niet uit zijn woorden kon komen: Wim, zing het maar, dan verstaan we je beter!
Zingen ging nl. zonder horten of stoten.
De Hertenkop, Cuneraweg, Achterberg
Ik weet nog dat Gerda van Barneveld en ik op zondag stiekem vanuit Overberg naar het Zoldertje gingen.
Mijn ouders waren dan op familiebezoek en wij namen de Solex van mijn moeder mee (ook stiekem uiteraard).
We droegen allebei een PTT-postcape (wat toen in de mode was).
Op het Panhuis was een bruggetje over het water, daar moest je een scherpe bocht nemen.
Door de cape verloor ik de macht over het stuur en uiteindelijk belandden we op een tuinpaadje van een huis op het Panhuis, pal voor de voordeur.
De bewoner kwam uit het huis en wilde hulp aanbieden, maar Gerda en ik moesten zo erg lachen en de man werd boos op ons.
Hij gooide woedend de deur dicht, waardoor wij vervolgens nog harder gingen lachen.
Het zullen wel zenuwen van de schrik geweest zijn :-).
Ook had de vader van Piet van Schuppen jr. (de makelaar) in die tijd een boerderij in Overberg gekocht.
Deze boerderij is het huidige restaurant De Holle Boom.
Een aantal jongens wilden daar toen een discotheek van maken.
Ik weet niet meer wie daar toen allemaal bezig zijn geweest om het te "verbouwen". Hans Hiensch was daar volgens mij ook bij en ook Eric van Hardeveld.
Toen het eindelijk een beetje op een bar/ontmoetingsplaats begon te lijken, verkocht Piet sr. de boerderij. (Elly van Merkesteijn)
Bollee werd al in de vroege jaren zestig bezocht door een bepaald gedeelte van de Veenendaalse jeugd, dat waren aanvankelijk geen kakkers, maar eerder geïnteresseerden in een gelegenheid waar men "netjes" kon uitgaan om b.v. te dansen.
Zo ging ook een gedeelte van de jeugd in de vroege jaren zestig naar bar De Pinguin op de markt in Ede en ook gingen er jongelui uit Veenendaal naar het Schouwtje op de Korenmarkt in Arnhem. Beide gelegenheden waren destijds aardig bekend in Veenendaal. (Jan Slagman)
De beatmis en alles wat daar mee samen hing was een leuke muzikale happening.
In feite waren de actieve mensen vooral in de muzikale component van het treffen geïnteresseerd, en was het religieuze aspect van sterk ondergeschikt belang.
Ik denk dat het de bedoeling was om jongeren te interesseren voor kerkelijke vieringen, of misschien is het beter te stellen dat de pastoor/kapelaan zich niet verzetten tegen deze activiteiten om te voorkomen dat veel jongeren zich definitief van de kerk zouden afkeren.
Waarschijnlijk was de beatmis voor veel oudere mensen vreselijk om aan te horen, wijzelf hadden nergens last van.
In een van de brievenboeken van de volksschrijver Gerard Reve is nog één en ander terug te vinden over de Veense beatmis.
Hij woonde destijds aan de Boslaan en was kerkganger in de Salvatorkerk.
Rob de Vos krijgt geen soep. Ellie Roor (met bril) op de achtergrond
Vanwege de beatmis heeft hij op hoge poten een brief naar de pastoor gestuurd waarin hij aankondigde niet meer ter kerke te gaan om die barbaarse muziek.
Ik dacht dat dat terug te vinden is in het boek "Brieven aan Simon Carmiggelt".
Regelmatig deden ook niet-katholieke jongeren aan de beatmis mee, kortom, we waren onze tijd ver vooruit destijds!
IJnze den Hengst heeft vanwege dat meespelen in de 'roomsche' kerk nog flink mot met zijn steil-gereformeerde vader gekregen en mocht op een gegeven moment niet meer meedoen.
Overigens waren die beatmissen en vooral de uren na de beatmis prachtige muzikale festijnen.
Wat klonk dat elektronische orgel schitterend! ( Rob de Vos)
Rob de Vos speelt bas, Gerard Pas speelt gitaar. Gerard Faber drums en later doen ook Peter van Tuil en Kees van de Klift soms mee.
RELAX bestond uit Frans Davelaar (zang), Han op de Woert (Sologitaar), Henk Stoffer (drums) en Jim van Egdom (Basgitaar) en werd opgericht in 1966.
Er werd geoefend in een schuur achter het huis van één van de bandleden; de buren waren beduidend minder enthousiast hierover.
Frans: "Ons eerste optreden was in De Instuif, waar wij zelf regelmatig kwamen voor een drankje en op zoek waren naar vrouwelijk vertier. Later waren er diverse optredens in Veenendaal en omgeving bijvoorbeeld in Tiel (Checkpoint Charly), Barneveld, De Betuwe, De Zonnehof, De Zolder en de Ruif. In de loop van 1968 kwamen we er achter dat de kosten hoger waren dan de baten. Ook kregen de verschillende bandleden verkering en andere interesses, dus was dat het (tijdelijke) einde van Relax."
Toch bleven de bandleden betrokken bij de muziek.
Ze organiseerden dansavonden in de Eikelenkamp in Elst en popfestivals in Veenendaal, met onder anderen de Golden Earrings, de Bintangs en Rob Hoeke.
Ook waren zij betrokken bij de oprichting van Suzie Q, een discotheek in de Oranjestraat.
Maar werk, trouwen en een gezin stichten werd toch belangrijker gevonden dan de muziek.
Relax leek definitief verleden tijd, maar een balletje kan raar rollen.
Frans: "In 1990 ontdekte ik een oefenruimte, waarin de apparatuur al gereed stond. We zochten contact met elkaar en zijn weer begonnen met repeteren, uit pure hobby en als uitlaatklep voor de dagelijkse beslommeringen. We vulden de band aan met een organist en een sologitarist. Daardoor werd de muzikale invulling nog completer."
We spelen niet meer in Heimerstein, want wat ooit begon als een geintje voor de bewoners, mondde uit in een niet te overzien gebeuren, waar we nu nog rekening mee moeten houden. Nu uitgebreid met 'wonderkind' Hans van Burken (sologitaar), Gert van Manen (Basgitaar), Wim van Burken (Slaggitaar) en Harry Schoonhoven (Toetsen). (Frans Davelaar, zanger)
Reünie
In 1993 was er weer een eerste optreden, met heel veel succes. Het plan werd opgevat om regelmatig een reünie te houden voor leeftijdgenoten, en voornamelijk voor oud-leden van de Instuif.
Nagenoeg ieder jaar werd er vanaf dat moment een reünie gehouden, met muziek uit de sixties.
Henk Stoffer: "In 2007 hebben we opgetreden in Escape, tijdens de vierde Sixties Revival, met de As2O3 en de Quibus 5. Dat was ons laatste optreden, maar Escape stond op z'n kop en de sfeer was niet te evenaren. Het wat oudere publiek, dat normaal niet in Escape komt, werd meegesleept door onze muziek en het dak ging er af. Dat gaf voor ons de doorslag om verder te gaan met onze muziek en een volgend optreden in 2008 te plannen."
Een van de laatste bands waar Jan v.d. Wolf in gespeeld heeft, werd opgericht in Voorthuizen.
De nummers werden in Barneveld opgenomen.
De zanger van de band noemde zich Jezus en bond zich op Hemelvaartsdag vast.
Jan is in deze band voor het eerst in aanraking gekomen met drugs.
De twee ‘bouwvakkers’ waren Hans Meurs, later fabrikant van raamhorren te Smilde, maakte met behulp van een lintzaag een eind aan zijn carrière als muzikant door een aantal vingers af te zagen en Gert van Riesen.
Een nummer wat ze speelden was ‘Race with the Devil’, een nummer van de groep GUN, een populaire single in die tijd, gebaseerd op een klassiek stuk.
De bandbezetting was als volgt:
Berend v.d. Wolf - Drums
Jan v.d. Wolf - Gitaar
Gert van Riessen - basgitaar
Hans Meurs - zang (gitaar ?) uit Bennekom
Peter van Dijk - toetsen
Job Dorpema - dwarsfluit
en er heeft ook nog ene Douwe uit Bennekom in gezeten.
Deze band heette absoluut niet Nevada Smith en had er niets mee te maken.
Hoe die wel heette weet ik niet meer, en we speelden inderdaad het nummer 'Race with the Devil'. (Peter van Dijk)
Na Nevada Smith is er nog geprobeerd iets op te zetten met Jan op muzikaal gebied, waarbij o.a. in de boerderij op de Brinkersteeg werd geoefend.
Dit was een samenstelling van een band die nooit opgetreden heeft:
Hans Hiensch - Zang
IJnze den Hengst - gitaar
Jan v.d. Wolf - gitaar
Peter v. Tuil - drums
Peter v. Dijk - toetsen
en ik weet niet meer wie er basgitaar speelde ... (misschien Rob de Vos).
De groep heeft nooit een naam gehad, maar was misschien meer therapeutisch bedoeld.
Jan stond dan met de gitaar in de hand, moest dan ontzettend hoesten, waarna er een fantastische soloriedel uit de vingers kwam, en dan was het weer stil.
Jan van der Wolf
Na de Brinkersteeg hebben we nog een band gehad.
Daarin zaten:
Jan v.d. Wolf
Berend v.d. Wolf - drums
Nico van Riessen - basgitaar
Peter van Dijk
Hans Meurs - zang
Hiermee hebben we 1 x een optreden gehad.
Hans Meurs zingt nog steeds in een bluesband in Wageningen, die vrij bekend is.
Dit was ook zogezegd een ‘boerenbluesband’, we oefenden ergens in de driehoek V’daal-Ede-Wageningen. (Peter van Dijk)
Jan vond ik destijds een nogal geheimzinnig figuur.
Hij liet niet veel los over zichzelf, en een normaal gesprek was moeilijk met hem te voeren
Hij maakte vooral sarcastische opmerkingen.
Ook orakelde hij allerlei zinnen uit de Barend Servet show.
Hij was toen niet meer zo met muziek bezig, maar heeft een poos een opleiding voor fysiotherapeut gevolgd. In het voorjaar van 1974 maakte hij een eind aan zijn leven, onderweg van huis naar een psychiatrische inrichting (of andersom).
Hij was toen 24 jaar.
Berend, zijn broer en zijn vader weten zijn overlijden aan de band waar hij in gezeten heeft.
Daar zou hem stiekem LSD toegediend zijn, waarna hij naar een begraafplaats werd gebracht, waar ze hem al trippend de stuipen op het lijf gejaagd hebben.
Berend begon er elke keer weer over als hij teveel gedronken had.
Zowel hij als zijn vader konden hier erg boos om worden en Berend ook erg verdrietig.
Er is mij wel verteld dat Jan heel goed kon gitaarspelen en samen gespeeld heeft met onder anderen Jan Akkerman, maar verder weet ik niets van zijn muzikale verleden. (Ellie Roor)
Jeanette Berlauwt Ernst Kraft van Ermel Olav Petersen Stef Petersen Bennie Stevens Henneke Deighton.
Deze band heeft uit meerdere samenstellingen bestaan en ging uiteindelijk in 1967 over in Sect 2. In deze samenstelling was de muzikale inbreng van Bennie Stevens, die een aantal jaren in Duitsland met The Hondos heeft gespeeld, van doorslaggevend belang.
Naast soulnummers speelde Sect 2 nummers van The Animals en Van Morrison/Them. De band kenmerkte zich door een professionele uitstraling en haar sound klonk gepolijst en pakkend.
Qua outfit viel The Royal Rockers in positieve zin op en had zij veel aanhang onder de jeugd van toen. Opvallend was één van hun optredens tijdens een Lampegietersavond in garage Schoonhoven, waarbij zij met twee drummers speelden, t.w. Harry Rondeau en Jan Jansen.
Nadat Rick Lammerts van Buren (enkele jaren geleden in Australië overleden) de groep had verlaten, werd ze later versterkt met de zangeres Jeanette Berlauwt, die in de zeventiger jaren grote successen boekte met trio "Los Alegres".
Met "Los Alegres" was zij een aantal malen op de Nederlandse TV te zien en maakte ook een plaatopname.
Reünie
In 1993 was er weer een eerste optreden, met heel veel succes. Het plan werd opgevat om regelmatig een reünie te houden voor leeftijdgenoten, en voornamelijk voor oud-leden van de Instuif.
Nagenoeg ieder jaar werd er vanaf dat moment een reünie gehouden, met muziek uit de sixties.
Henk Stoffer: "In 2007 hebben we opgetreden in Escape, tijdens de vierde Sixties Revival, met de As2O3 en de Quibus 5. Dat was ons laatste optreden, maar Escape stond op z'n kop en de sfeer was niet te evenaren. Het wat oudere publiek, dat normaal niet in Escape komt, werd meegesleept door onze muziek en het dak ging er af. Dat gaf voor ons de doorslag om verder te gaan met onze muziek en een volgend optreden in 2008 te plannen."
Ernst Kraft-van Ermel
In mijn jeugd ben ik begonnen met het spelen van viool.
Ik kreeg les van mijn vader, die in het voormalige Nederlands-Indië eerste violist was van de Java Kunstkring.
In de zestiger jaren speelde ik in regionaal bekende bands uit het midden des lands in de omgeving van Veenendaal, Ede en Arnhem.
Tussen 1964–1969 speelde ik in The Royal Rockers, The Toys, Sect 2 en As2O3 groep (de scheikundige formule voor rattenkruit!).
Schreef voor de laatste groep ook een aantal nummers en speelde in 1966 tijdens een beatfestival in het voorprogramma van The Spencer Davis Group.
Begin jaren 80 was ik basgitarist in een Hawaiian-band en begin jaren 90 speelde ik in de Zaanse groep NIGHTFLIGHT.
In september 2001 en maart 2003 speelde ik met The Royal Rockers en de As2O3 groep op de Sixties Revival Festivals in theater De Lampegiet in Veenendaal.
In de jaren 1998-2001 maakte ik als (bas) gitarist deel uit van de Amsterdamse groepen MEMPHIS(country-rock) en THE CREW(allround) én de Edese gelegenheidsformatie DE ROCK & LOLL BAND(rock & roll en sixties).
Tussen januari 2002 en december 2006 zong en speelde ik bij New Spectacle, een Hoornse/Zaanse groep met sixties repertoire.
Naast mijn functie als slaggitarist bij The Red Strats speel ik momenteel ook in Doña en de Gado’s.
(Zie ook: www.donapessy.nl) Met de in alle opzichten prachtige en veelzijdige zangeres Doña Pessy maken we bewerkingen van traditionele Indische muziek met een knipoog naar Tempo Doeloe.
En nu speel ik in The Red Strats. Een fantastische en gezellige groep mensen met veel muzikaliteit.
1e bezetting: vlnr: Cees van Hardeveld, IJnze den Hengst, Jacob Brederveld, Hans Hiensch, Jan van der Wolf
Hans Hiensch Cees van Hardeveld Jan van der Wolf IJnze den Hengst Karel Helder Ernst Kraft van Ermel Jacob Brederveld Ruurd Nijdam Dirk van Doorn
Deze band werd in 1965 opgericht door Hans Hiensch en Jan van der Wolf.
De groep kenmerkte zich door een geheel eigen interpretatie van de muziek uit die tijd.
De inmiddels overleden sologuitarist Jan van der Wolf, was alom bekend door zijn virtuoze guitaarsolo's a là Eelco Gelling, de beroemde Nederlandse bluesgitarist.
De groep trad vaak op in de plaatselijke jeugdclubs, zoals het Zoldertje en N.V. het Dingetje.
Zij traden daarnaast ook op bij Toni Boltini en zij speelden in het voorprogramma van het legendarische Veenendaalse popfestival "Stick to sticks" in de voormalige Eierhal te Veenendaal.
Tijdens dit festival trad onder meer ook de Hollandse superformatie Dragonfly op.
Het eerste publieke optreden van As2O3 vond plaats in "De Soos" naast de Brugkerk op 23 april 1966.
De band speelde door tot in de late jaren zestig. Karel Helder alias Charley White, de voormalige drummer van de Quibus 5, nam de plaats in van Ruurd Nijdam en ook Ernst Kraft van Ermel kwam de band versterken.
In de laatste bezetting bespeelde Dirk van Doorn het slagwerk.
Later komen we hem tegen in de formatie Zip Fastening uit Rhenen, samen met Rein Kuijer, Wim Kooi en Huib Hendriks.
Huib werd later vervangen door Pieter van der Schans uit Bennekom op dwarsfluit.
Dick van Doorn:
Via Lard (of wel Henk) van de Berg ben ik in contact gekomen met As2O3.
Henk was toen manager van As2O3.
Ik heb nog een visitekaartje van Henk met daarop de tekst: Soul and Rhytum & Blues groep As2O3
Het eerste optreden van Dick met As2O3 was op 25 november 1967.
Dat was in de Instuif aan de Sandbrinkstraat.
Ik heb het programmaboekje van de Instuif nog, waarin ons optreden wordt aangekondigd.
As2O3 was de eerste groep waarin ik speelde.
Ik was toen net 16 jaar en was nog maar net begonnen met drummen.
Les kreeg ik van de heer Hasselaar, een bekende Veenendaler, die zelf ook in bandjes speelde.
Dit was voor mij een grote kans om met een zo bekende Veenendaalse groep te mogen meespelen.
We oefenden in een oud huis aan de Hoogstraat, maar ook in de “Kokse school”.
Het is me ontgaan waardoor de groep uiteen is gegaan, maar direct daarna werd ik gevraagd om bij Zip Fastening te komen drummen.
Nummers, bewaard gebleven van As2O3
1. Paint it Black (The Rolling Stones)
2. Play with Fire (The Rolling Stones)
3. Don’t Bring me Down (The Pretty Things)
4. Heartful of Soul (The Yardbirds)
5. Evil Hearted You (The Yardbirds)
6. Bye Bye Johnny (The Rolling Stones)
7. Lady Jane (The Rolling Stones)
8. Everybody Needs Somebody To Love (The Rolling Stones)
9. All Day and All of the Night (The Kinks)
10. Touch (The Outsiders)
11. Hey Joe (Jimi Hendrix Experience)
12. Dancing in the Street (inc.) (Martha & The Vandellas)
13. The Sound of You and Me (Ernst Kraft van Ermel)
14. The World was Mad Today (Ernst Kraft van Ermel)
15. Guitar Piece (Jan van der Wolf)
Debuut optreden op een feest bij Nelleke Hiensch
Track 1-8: 1e bezetting, opgenomen in de winkel bij Hans Hiensch, april/mei 1965.
Bezetting: Hans Hiensch - sologitaar, Jan v.d. Wolf - slaggitaar, IJnze den Hengst - zang en Jacob Brederveld - drums. Track 9-11:4e bezetting, 1966/67, opgenomen in de school bij ‘t Dingetje
Bezetting: Hans Hiensch - slaggitaar, Jan v.d. Wolf - sologitaar, Cees van Hardeveld - Basgitaar , Karel Helder - Drums. Track 12:6e bezetting, 1968, opgenomen in het huis van Van Barneveld.
Bezetting: Hans Hiensch - Orgel, zang, Jan v.d. Wolf - sologitaar, Ernst Kraft van Ermel - Solozang, slaggitaar, Cees van Hardeveld - basgitaar en Dick van Doorn - drums. Track 13-14: Ernst Kraft van Ermel - Lead zang en slaggitaar, Kees v.d. Klift - sologitaar, Cees van Hardeveld - basgitaar. Opgenomen in 1968 Track 15: Jan van der Wolf solo.
Na het opdoeken van As2O3 ging Dirk van Doorn naar Zip Fastening, Cees van Hardeveld verving Paul Niesing in Kriterium, de band heette daarna Snowy Wood.
Hans Hiensch ging naar Afterglow, maar trad op het bevrijdingsfestival in mei 1969 op met een band The Brain.
De overstap van Ernst Kraft en Jan van der Wolf is mij niet bekend.
Een setlist van Afterglow zag er als volgt uit:
Down along the Cove (Johnny Jenkins)
Have Mercy
Roll over Beethoven
I Put A Spell On You
Imagine
Hide Away
Albatross
Sunny
Ain't No Sunshine
Focus 1
Need Your Love So Bad
Reason To Believe
Something Inside of Me
In de band speelde onder andere ook Gert van Manen, Harry de Jong en Godfried Simons.
Na Afterglow speelde Hans, samen met o.a. Herman van Dijk en Jan de Jong in Cuckoo Town.
Hiernaast een gestencilde flyer voor een optreden in Rhenen, begin jaren zeventig.
Charly Hasselaar Karel Helder Jan Hoogerdijk Godfrey Simons Oene Moedt
Deze band werd in 1960 opgericht onder de naam The Rainbow Rockets en later gingen een aantal leden over naar de nieuw opgerichte groep Quibus 5.
In deze band zong destijds Oene Moedt, die bekend stond om zijn opvallend goede stemgeluid en de wijze waarop hij Elvis Presley songs wist te vertolken.
Charlie Hasselaar en Karel Helder, zorgden als bassist en drummer voor een opzwepende en strakke sound. Godfrey Simons en Jan Hoogerdijk vulden Charlie en Karel perfect aan met hun guitaarspel en zang. De groep was bijzonder sterk in het spelen van Small Faces nummers, maar ook met hun vertolking van songs zoals “Hideaway” van Dave Dee, Dozy, Beak, Mick and Tich, wisten zij het publiek aan zich te binden.
De band trad regelmatig op in de plaatselijke jeugdclubs.
Er zijn 3 nummers bewaard gebleven:
1. Lying All the Time
2. Long Long While
3. Tell Me
Opgenomen op de Zolder 1966.
Bezetting:
Godfrey Simons - Zang
Jan Hoogerdijk - slaggitaar
Charlie Hasselaar - Basgitaar
Karel Helder - Drums
Er vond een optreden van As2o3 plaats in de Soos, waar de combinatie Hans Hiensch, Jan van der Wolf, IJnze den Hengst, Kees van Hardeveld en Jacob Brederveld speelde.
Jacob zat met zijn drumstel boven op een flinke verhoging op een aantal aanéén geschoven tafels.
Ik weet echter niet of dit optreden eerder of later dan het optreden bij Nelleke Hiensch was. (uiteindelijk denk ik toch wel, maar lees verder).
Ik was op 1 mei 1966 ook in de Jaarbeurshallen aanwezig en ik weet in ieder geval zeker, dat Hans Hiensch ook mee was. The Kinks speelden in de originele bezetting met de broers Davies, Pete Quaife en Mick Avory.
Ik weet ook nog dat men hoog op de randen van de binnenmuren liep en dat er torens van stoelen werden gebouwd om de bands beter te kunnen zien.
Ik kan mij niet herinneren dat Dick Vink daar ook bij was, maar dat is heel goed mogelijk en ja, we gingen inderdaad met de trein.
Als Karel Helder drumde op het feestje bij Nelleke Hiensch, dan was het optreden in de Soos daar voor, want daar drumde Jacob Brederveld.
Veense hangjongeren in de Zandstraat, omstreeks 1966
Er is destijds inderdaad een optreden van de Tee-Set in Jeugdherberg De Eikelenkamp geweest en volgens mij had Henry Bruitsman daar toen ook mee van doen.
Ik kan me overigens nog een een apart voorval m.b.t. dit festival herinneren.
Henry Bruitsman had een Opel Rekord te leen van zijn toenmalige baas, en daar gingen we reclame mee rijden voor het festival. Spandoeken aan de auto bevestigd, Wim van Schuppen aan het stuur en ik naast hem op de voorbank. Op de achterbank zaten Henry Bruitsman en een vriendin uit Rhenen. Op de Ambachtstraat ging het echter mis. Voor ons reed een Kevertje en die wilde naar rechts, om een inrit in te slaan en nam eerst een wijde bocht naar links.
Wij moesten op snelheid blijven met de Opel, want deze miste één versnelling.
Wim schoot nipt langs het kevertje en reed recht op de politiewagen af, die ons tegemoet kwam.
De politie kon zich alleen nog maar het vege lijf redden door met grote snelheid het toenmalige terrein van het Aral pompstation op te rijden.
De rest kun je wel raden.
Die kwamen natuurlijk achter ons aan.
We konden ze steeds voorblijven en via de Boslaan, Cederlaan, Sparrenlaan, Larikslaan, en de Middellaan schoten we met een rotgang de Kerkewijk op en gingen richting Elst, sloegen af de Veenendaalse Grintweg op (bij het oude zwembad).
Daar doofde Wim de lampen van de auto, en in het half duister vlogen we over de Grintweg, De Thijmsche Hucht op en daarna rechtsaf de Defensieweg op.
Daar zoefden we een zijpad met dichte bebossing in, en bleven daar wachten op de dingen die komen gingen.
De politie heeft lange tijd met schijnwerpers rond geschenen, maar ze konden ons niet vinden.
Via Rhenen, Wageningen, Bennekom, Ede en de Klomp zijn we naar Veenendaal teruggereden zonder gepakt te worden.
Veel later op een mooie zomeravond stonden Wim van Schuppen en ik voor 't Dingetje en inspecteur Dekker himself kwam daar eens poolshoogte nemen.
Wij raakten in gesprek en Wim vroeg: “Heeft u pas geleden niet gehoord van een auto die men achtervolgde in de richting van Elst?".
Dekker beaamde de vraag, waarop Wim hem met een brede smile toevoegde: “Dat waren deze stoute jongens meneer Dekker, sorry hoor!”
Dekker wist in 1e instantie niet hoe hij het had, maar er verscheen een brede lach om zijn mond en hij zei dat we voortaan dit soort acties achterwege moesten laten.
Jan van der Wolf was een zeer accurate gitarist. Hij zou nooit eens misgrijpen. Hij was zeer perfectionistisch ingesteld. Hij speelde b.v. 'Russian Spy and I' van The Hunters met hetzelfde gemak als Jan Akkerman.
Over de Ruif zijn ook hele verhalen te schrijven, maar ikzelf kwam daar eigenlijk niet.
Ik ben wel verschillende malen in de Weerwolf te Leersum geweest en ik zag daar o.a. The Honest Man uit Enschede (de concurrenten van The Buffoons) en Hans Vermeulen met zijn toenmalige band The Sandy Coast.
De Weerwolf was een soort hippieboerderij annex jeugdhonk aan de rand van het dorp.
Het toeval wil dat ik met mijn mijn gezin begin jaren negentig naar een camping in de Achterhoek ging en wat bleek, de eigenaar Henk Geijtenbeek, was één van de voormalige bestuurleden van de Weerwolf en geboren in Leersum.
Op een avond iaten we aan de bar wat te praten over die tijd en hij zei: “Wacht even, ik heb nog wat uit die tijd!”.
Hij stopte een cassettebandje in de recorder, en hij vertelde, dat dit een live opname was van Fleetwood Mac in de Weerwolf, (28 september 1968, met Danny Kirwan, die pas een paar maanden bij de band zat) uit oktober 1968. "Albatross" was nog niet uit en zelfs "Need your love so bad" was nog maar net verschenen, en nog geen hit. Fleetwood Mac trad daar destijds op voor een appel en een ei.
Ik heb hem toen gezegd om toch vooral zuinig te zijn op die opnamen.
Je noemt ook een flink aantal combinaties van bandjes waar ik zelf nooit wat mee gehad heb.
De meeste namen ken ik uiteraard wel, maar ik heb ze nooit als band zien optreden.
Ik neem aan dat de Henninger die je noemt, een broer van Roy Henninger is.
Roy heb ik meegemaakt toen hij Nokie Edwards van de Amerikaanse The Ventures begeleidde en ik was aangezocht om Nokie persoonlijk te begeleiden.
Mijn naam staat ook op de CD en DVD die van dit optreden gemaakt zijn. Jan Slagman
(HH) De oprichting van de band (Jan en ik) gebeurde op de markt in Veenendaal.
Het moet in de kerstvakantie geweest zijn, want het scholen kerstvolleybal toernooi was aan de gang.
Wij waren op weg van Eltheto naar de gymzaal van de HBS.
(GD) Dat moet januari 1965 geweest zijn. Ik weet nog dat wij in de herfst van 1964, samen met Henk Ertman bij jou in de schuur achter de winkel over de oprichting van een band hebben gesproken.
Het ging voornamelijk over het te spelen repertoire.
Daarna kocht ik bij muziekhandel van Hees, de single 'The House of the Rising Sun', van The Animals, die toen nog niet zolang uit was.
Zelf bespeelde ik geen instrument, en ik durfde mijn ouders niet om een gitaar te vragen, wat ik waarschijnlijk wel had moeten doen.
Dat is waarschijnlijk tevens ook de reden dat ik dit onthouden heb.
(HH) Het eerste optreden van As203 was op een verjaardagsfeest van Nelleke Hiensch aan de Kerkewijk, of ben ik in de war met ons optreden in de "Soos" aan de Kerkewijk?
Ook hier weer: geen idee welke datum dat was.
De viermansformatie gefotografeerd in het toilet van La Montagne
(GD) Dat optreden bij Nelleke klinkt aannemelijk want het optreden in de Soos moet in mei of juni van 1967 geweest zijn.
Jullie speelden toen in bovenstaande (foto) bezetting, onder meer 'Friday on my Mind' van de Easybeats, een grote hit in die tijd, in een hele goede uitvoering. Karel Helder (Charly White) drumde toen, jullie drummer Jacob Brederveld, net als Ruud heb ik nooit zien spelen, ik ken hem alleen van de oefentapes.
Het optreden zelf herinner ik mij als professioneel en een groot succes.
(HH) Op 1 mei 19 ...???..... was er een festival in Utrecht wat georganiseerd werd door de PvdA.
Ik ben daar met een aantal Veenendalers naar toe geweest ...... geen idee wie !!
Was jij daar soms ook bij ?
Wel weet ik me te herinneren dat The Kinks en Golden Earring daar optraden.
(GD) Dat was in de Utrechtse Jaarbeurs, het PVDA festival, 7 mei 1966.
Ik heb nog een aantal knipsels over de rellen die toen plaatsvonden.
Stoelen kapot geslagen, agenten met de brandslangen bespoten, mijn eerste confrontatie met groepsgeweld. Inderdaad The Kinks, maar ook Golden Earrings en The Motions.
Trouwens, ook Karin Kent trad daar op.
We zijn met de trein gegaan, Dick Vink was ook mee, in zijn nieuwe heupbroek, waar hij bij verzuchtte dat hij nu eigenlijk ook een heuponderbroek wilde hebben. (wat logisch klinkt, maar ik vraag mij wel eens af, waarom ik dat soort dingen onthoud).
(HH) Wij hebben een optreden gehad in de Eierhal in het voorprogramma van The Spencer Davis Group .... het jaar ? ...... geen idee laat staan een datum.
Het festival heette Stick to Sticks.
Ik meen dat Dragonfly daar ook speelde.
(GD) Van Stick to Sticks heb ik de poster nog, ontworpen door Mik Thoomes.
Een zilveren stuk papier, met oranje teksten erop, die niet wilden drogen, waardoor alles 'smette'.
Het optreden wat jij bedoelt werd georganiseerd door Fred Bruitsman op zaterdag 21 oktober 1967.
Oorspronkelijk zouden de Small Faces optreden, maar Spencer Davis sloot het festival af, zonder Stevie Winwood.
Stick to Sticks was op een latere datum.
Voor meer informatie kan je verder op dit blog terecht.
Ik woonde naast hoofdinspecteur van politie Dekker, die de brandveiligheid kwam controleren.
De organisatoren hadden witte vellen papier aan de muren gehangen, voor de vloeistofdia's, en volgens mij moesten die verwijderd worden.
Van de optredens herinner ik mij de blueszanger Bert Jansen nog, die het gebeuren gedeeltelijk beschreven heeft in zijn roman 'En nog steeds vlekken in de lakens', over opgroeien op de Veluwe in de sixties.
Verder trad Full House uit Utrecht op, die een aantal covers speelden van de eerste LP van Pink Floyd, dus 1968 moet kloppen. Ook Dragonfly was niet mis.
Laatste bezetting: Kees, Jan, Hans, Dirk en Ernst 1967/68
(HH) Ook was er een optreden in de jeugdherberg in Elst in het voorprogramma van Tee Set.
Het moet later in de tijd zijn geweest want we speelden daar met Ernst Kraft van Ermel.
Daar speelden ook een band uit Amerongen. (voortreffelijk covers van Jimi Hendrix) datum ...?..... geen flauwe notie.
(GD) Daar was ik bij, de optredens waren in de Eikelenkamp in Elst.
Ik herinner mij die Amerongse driemans formatie ook, voornamelijk door de psychedelisch beschilderde gitaar van de sologitarist en inderdaad de Hendrix en Cream covers.
De band heette Direction, een paar jaar geleden ben ik nog achter de band aangegaan voor een LP projekt.
De enige naam die ik kon vinden was Willem Bouman (uit Leersum/Amerongen), maar verder ben ik nooit gekomen.
Maar kijk verder op de blog, de hele geschiedenis van de band wordt daar uit de doeken gedaan
Ik dacht eerst dat het de Tielse formatie 'Mother's Love' - 'The Dream' was, met Floris Kolvenbach, maar dat was een vier- of vijfmans formatie.
Sinds 2000 werden er regelmatig Sixties Revival concerten in Veenendaal georganiseerd, in eerste instantie door Sjerrie Nijenhuis en Jan Slagman.
De meesten heb ik bezocht, en ben daar een aantal oude bekenden en onbekenden tegengekomen.
As2o3 - Hey Joe - Live @ Lampegiet 2001
As2o3 - Dancing in the Street - Live @ Lampegiet 2001
As2o3 - Mr.Spaceman - Live @ Lampegiet 2001
As2o3 - The World Was Mad Today - Live @ Lampegiet 2001
The World Was Mad Today (Ernst Kraft van Ermel)
Eén van de resultaten was de samenstelling van onderstaande dubbel CD met opnames van allerlei Veenendaalse bands uit het begin van de jaren zeventig.
De opnamen zijn door Peter van Dijk en Jan v.d. Pol gemaakt met de Akai-recorder van Peter.
Peter kan zich niet meer herinneren wat er precies allemaal opgenomen is, maar het was een dag/avond in 'De Pomp' waarop veel door verschillende "formaties" is gespeeld.
De optredens vonden plaats op 2 maart 1974.
O.a. door een formatie waarbij Berend v.d. Wolf als een soort Long Tall Ernie optrad.
Er stond een oud harmonium op het podium en dat is door Berend, in samenwerking met Albert Kingma, in elkaar gemept.
Diezelfde dag is er inderdaad ook door Herbert de Jonge en Job Dorpema gespeeld, het waren allemaal sessies.
Een dag na het optreden in de Pomp moest ik tijdens een mis fluiten, op een zaterdag.
Tijdens het optreden in de Pomp speelde Kees van de Klift bas op een gewone guitaar, Herbert de Jonge speelde op een harmonium, halverwege ging er een blaasbalg aan. (Job Dorpema)
Al eerder heb ik een aantal opnames overgenomen van Kees van Hardeveld,
nummers van As2O3 uit 1965, 1966 en 1968.
Kees had ook opnames van Quibus 5 en Nevada Smith, een van de laatste bands van de legendarische Veenendaalse gitarist Jan van der Wolf.
SNOWY WOOD: Peter v Dijk, Kees vd Klift, Kees van Hardeveld
Ook opnames van Kriterium, Snowy Wood en Sabah zijn bewaard gebleven.
Zelf heb ik ooit opnames gemaakt in de Soos bij de Brugkerk van een optreden van Auke Ozinga en Dick Schoonderbeek.
Het optreden van de Amerikaanse folklegende Derroll Adams in de Soos kon ik ook vastleggen.
Maar hier dan de opnames van de Veens Lawaai dubbel CD:
Zoals je ziet zijn er nog ontbrekende stukjes in de puzzel, mocht iemand meer informatie hebben dan wil ik dat graag horen.
VEENS LAWAAI - Disk 1:
SABAH - 1972
1.
2. Wild Horses
3. Willin’
4.
5. B.B. Class Road
6.
7.
Muziekavond in ‘De Pomp’, 1974, opgenomen door Peter van Dijk.
MODUUL ’72
8. ?
9. Finale - Job Dorpema - Dwarsfluit - Herbert de Jonge - Orgel - Kees van de Klift - Gitaar - Paul Niesing - Bas - Peter van Tuil - Drums
TOWN HOUSE
10. Willin’
11. Sustain the Farmers één van de weinige eigen nummers die in Veenendaal gecomponeerd zijn.
12. She Belongs to Me
13. Take it Easy
14. Holy Cow
15. ?
16. Six Days on the Road - Peter van Tuil - Drums - Kees van de Klift - Gitaar - Paul Niesing - Bas - Auke Ozinga - Zang
Opgenomen in het Dorpshuis in Amerongen
SPECTRUM
17. Down to the Nightclub
18. Sonny
VEENS LAWAAI - Disk 2:
1. ‘Spectrums’ Blues in C
2. Better and Soon
3. You 're still a young man
4. ?
5. Feeling stronger every day
SPECTRUM - Peter van Tuil - Drums - Kees van de Klift - Gitaar - Patrick Hess - Trompet - Jef Slijderink - Tenor Sax - Leo Henninger - Slaggitaar - Charlie Angenois - Bas - Winny Hagenbeek - Zang
Bandnaam onbekend
- schijnt een gelegenheidsformatie geweest te zijn.
6. Boom, Boom
7. Hello Josephine
8. Stukje met fluit
9. Stukje met mondharmonica
10. Susie Q
11. (fade in) Hello Josephine
12. even schelden - Berend van de Wolf - Zang, Harmonica - Peter van Tuil - Drums - Kees van de Klift - Gitaar - Paul Niesing - Bas - Peter van Dijk - Orgel
Op nummer 9 speelt Berend mondharmonica
13. Down to the nightclub
14. Eigen nummer van Spectrum in 3 delen
Jef Slijdering: Wat gedachten over de popmuziek in het het Veense.
Mijn muzikale lessen beginnen op de privé muziekschool van Gijsbert van Zanten met blokfluit klarinet en saxofoon.
Als ik naar de M.U.L.O in Ede ga is daar een drukke muzikale bedrijvigheid, veel meer dan in Veenendaal.
Er wordt gespeeld op oude legerversterkers en ik word gevraagd voor de band Moonlight Soul. Charlie Angenois speelt daar bas op een Spaanse gitaar met vier snaren. Leo Henninger speelt op de elektrische gitaar.
In Veenendaal komen in de Katholieke Kerk de zogeheten Beatmissen van de grond.
Bandleider Rob de Vos vraagt mij saxofoon te spelen in het kerkbandje “De Salvatorband”. Rob de Vos weet mijn interesse voor de basgitaar te wekken, hij is een veelzijdige muzikant met een eigen basstijl die ik het best kan omschrijven als onstuimig en solistisch. Gerard Pas speelt gitaar. Gerard Faber drums en veel later doen ook Peter van Tuil en Kees van de Klift soms mee.
Na afloop van de mis veel tijd voor het spelen van een blues, met veel kabaal.
Op school in Veenendaal leer ik Peter van Tuil kennen, hij vertelt mij dat hij drummer is en neemt mij mee naar de oefenruimte aan de Brinkersteeg.
In de hoek staat een Egmond basgitaar.
Ik grijp mijn kans en samen met Peter spelen we als er een lesuur van school uitvalt.
De basgitaar koop ik van Peter van Dijk.
Ook koop ik een oud drumstelletje van Arie van de Kraats.
Hij is de drummer van de Arrowheads, een bandje waar ook Hans Demoed in speelde.
Het drumstelletje heb ik inderdaad gebruikt bij De Vooruitgang.
Met de groep De Vooruitgang hadden we groot succes op het C.L.V. omdat ze volgens mij de muziek van Han Troost niet begrepen.
Han speelde met Jan Pilon en Dik Schoonderbeek o.a. het nummer ‘Opa’s eerste rijles’, en wij speelde vol overgave ‘Daar was laatst een meisje loos’.
Niet genoemd door Jan de Boer is Jan Geluk op wasbord.
Een enorme steun voor de ritmesectie.
Met Peter van Tuil beland ik weer in Ede op school en kom wat oude bekenden tegen
waaronder Leo Henninger en Charlie Angenois. (Jef Slijderink)
Paul Niesing
Wat technische informatie betreffende de gebruikte instrumenten:
Kees van Hardeveld: Fender precision
Kees van der Klift: Elite gitaar later Hägstrom
Peter van Tuil: Drumstel Gretch, gekregen voor zijn verjaardag van zijn ouders.
Paul Niesing: Basgitaar, merk Burns (heel bijzonder).
Leo Henninger: Speelt op semi-accoustische gitaar, merk Höffner.
Charlie Angenois: Een Japanse bas, merk Dia, versterker is een Selmer.
Hans Hiensch: Viscount orgel.
Versterkers van te klein formaat volgens de laatste mode werden in een grotere behuizing gebouwd.
Zo speelde Kees van Hardeveld op een ‘Geloso’ versterker in een imitatie Marshall kast.
Is dit nu niet echt iets voor Veenendalers?
Een mening.
In Veenendaal stond de kwaliteit van de popmuziek op een laag pitje.
Er waren geen mensen die goede nummers konden schrijven en teksten maken.
Natuurlijk moest je alles met je instrument maar zelf uitzoeken en experimenteren.
Maar de grote jongens kwamen toch uit de Randstad.
Indische jongens van toen hadden een bredere akkoorden kennis, zij speelden akkoorden in een andere zetting.
Charlie was een natuurtalent maar werd niet toegelaten op het Conservatorium, daar werd namelijk nog geen moderne muziek gedoceerd.
Nu geeft hij zelf les aan het Conservatorium en begeleidt samen met Cor Bakker alle groten der aarde.
Jan van der Wolf heb ik nooit zien spelen maar ik zou weleens willen weten met wie ik hem zou moeten vergelijken wat stijl betreft.
Was hij werkelijk zo goed? De Vooruitgang was een hele leuke ‘Anti-Band’.
Er is volgens mij in ‘De Ruif’ in Veenendaal aan de Nieuweweg ook veel gebeurd op muziekgebied. (Jef Slijderink)
Jan van der Wolf
De boerderij aan de Brinkesteeg werd gehuurd door Johannes Factotum, waarin naast Rob de Vos meespeelde: IJnze den Hengst, Peter van Tuil, Jaap Pilon en Henk de Haas, zoon van de groenteboer op de Jan Steenlaan.
Ik heb zelf ook enkele keren met Jan van der Wolf gespeeld, maar dat was altijd in los verband.
Eénmaal in de Pomp, maar dat optreden hebben we op ‘t laatste moment afgelast.
Dat ging als volgt:
Jan was toen al een (nog) levende legende, en we zouden een optreden verzorgen op een muziekdag, waar diverse bands zouden optreden.
We waren als laatste ingepland (top of the bill!) maar de jazzband voor ons (ik geloof met Paul van Kreel op drums) rekten hun optreden zo lang, dat er voor ons nog maar een hele korte tijd overbleef (strenge sluitingstijd toen).
De organisatie wilde echter niet ingrijpen, en omdat we er niets voor voelden om een geamputeerd repertoiretje te spelen hebben we onze spullen gepakt. (Rob de Vos)
Johannus Factotum: Johannes Factotum was wel een bandje met veel lyceum gangers, maar Peter van Tuil zat volgens mij op de LTS, dus echt elitair was het toch niet.
De band is begonnen in 1968 en heeft zo’n 2 jaar bestaan, met veel oefenen en een aantal leuke optredens.
Overigens was de eerste pianist één van de jongens van van Zanten van de markt, maar die is verwijderd nadat hij herhaaldelijk te laat kwam of zelfs helemaal niet kwam opdagen. Rob de Vos - basgitaar Peter van Tuil - drums IJnze den Hengst - gitaar Jaap Pilon - zang Wim van Zanten - piano (Wim van Zanten was een zoon van Gijsbert van Zanten, de muziekleraar die op de markt woonde).
Na Johannus Factotum werd er nog doorgespeeld op de Brinkersteeg, o.a. met Jan van der Wolf.
Dat (her)optreden van Johannus Factotum kan ik mij heel goed herinneren.
Met The Blues Company speelden wij elke maand in Theatercafé Hofplein, het café van Frans Pilon en Peter Baten. Wij nodigden dan regelmatig gasten uit.
Ik heb toen gezocht naar o.a. IJnze de Hengst maar kon hem niet opsporen.
Ik heb later begrepen dat hij niet meer wil spelen.
We hebben toen met de volgende formatie gespeeld in het Hofplein: Rob de Vos - basgitaar Peter van Tuil - drums Jaap Pilon - zang Kees van de Klift - gitaar Peter van Dijk - toetsen
We hebben ook nog een keer een gastoptreden gehad met Bram van Soest en Kees van de Klift.
Daar kwamen nogal wat oude bekenden op af.
Was best leuk dat soort gastoptredens, iets losser als een officiële reünie. (Peter van Dijk)
Wat Rob aanhaalt over dat optreden in de Pomp klopt.
Hij was zeer verbolgen dat er geen tijd meer was om te spelen.
Jef weet dat ook nog wel. Er werd aangekondigd dat die band waarover hij sprak 1 uur zou spelen waarna hij uitriep " 1 uur !!!!!!!" en vervolgens niet meer wilde spelen. (Peter van Tuil)
Wat Jan van der Wolf betreft, hij heeft ook gespeeld in een band met Jaap Drupsteen (bas)
en Mik Thoomes. Cor Lagerweij had een onconventionele baskast gebouwd die vreselijk ‘clipte’.
Job omschrijft de muziek als ‘de trage versie van Electric Ladyland’ en heeft een aantal oefensessies meegemaakt.
Met deze band werd de prestigieuze Wessel Ilckenprijs in de wacht gesleept. (Ik heb hier niets over kunnen vinden, volgens mij klopt dit niet). (GD)
Er schijnt kort een band bestaan te hebben die Sex & Seven heette.
In die band zaten o.m. Hans ‘Patat” (Slotboom), Henk Stoffer op drums en waarschijnlijk
Koen van Engelenburg.
Bert Prins heeft de band zien optreden in Eltheto, waar ze een cover speelden van Satisfaction.
Later speelde Henk Stoffer regelmatig in de Instuif en de Ruif, samen met Frans Davelaar (zang), Han op de Woerd, gitaar en Wim van Burken (gitaar/zang) in Relax.
Toen ik op een revival optreden Henk Stoffer naar Sex and Seven vroeg, kon hij zich er niets van herinneren. (Bert Prins - Gerard Davelaar) Frans van Tuil (18-07-2008)
Erg bedankt voor je tip over de weblog met muziek uit de jaren 60 en 70 in Veenendaal.
Veel herkenbare dingen, ook veel grijze gebieden voor mij.
Zo wist ik niet meer dat de Soos naast de Brugkerk omgedoopt werd tot Moduul, maar wel een o ja... gut... ik was daar bij, bij het verzinnen van die naam.
Ik ken jou vooral van de Ichthus, beetje erg gristelijke school, en van de Soos, waar je aankwam met o.a. The Incredible Stringband, John Mayall, Dr. John etc.
Voor mij muziek van de (Veense) underground.
De muziek die in de Soos gedraaid werd heeft wel mijn muzikale voorkeuren bepaald.
In mijn milieu en bij mijn vrienden kende niemand deze muziek.
Kees vd Klift - Jan Pilon
Ik was af en toe bij optredens van de band van Kees van de Klift uit Overberg, en ook Henk de Haas herinner ik me nu ook.
Hij voetbalde in hetzelfde welpen-kampioenselftal van VRC en van de CNS 1-school van meester Dillingh, samen met o.a.
Dik van de Bovenkamp, Jaap Dillen en Arie Schans.
Leuk dat op de site het fotootje staat van een politieke bijeenkomst in de Soos, met mij als een van de deelnemers.
De foto heb ik overigens zelf al, uitgeknipt uit de Rijnpost of de Vallei.
Fien kende ik ook, zat die niet in mijn klas?
Zijn jullie nog getrouwd of bevriend?
Gerda van de Bovenkamp, haar vriendin, was mijn overbuurmeisje.
Jullie hadden zo'n apart groepje, een clan, een stelletje deugnieten.
Ikzelf was een brave borst van de Larikslaan, maar stond wel open voor de underground-cultuur.
Op mijn 19e jaar ben ik uit Veenendaal weggegaan.
Ik ging Nederlands studeren in Den Haag.
Jarenlang in Leiden gewoond en gewerkt en nu alweer 7 jaar in Enschede, als docent NT2.
Rob de Vos herinner ik me ook nog, die rossige bard.
Ook de beatband in de katholieke kerk waartegen Gerard Reve fulmineerde.
Die woonde toen op de Boslaan en keek uit op het klaslokaal van meester Klomp die met de klas psalmen zong.
Verder deed ik wel eens wat voor de Wereldwinkel, staat ook op de weblog.
Daarop staat eveneens dat Mik Thoomes jazz speelde.
Ik weet nog goed dat hij met zijn band in nota bene de Petrakerk een soort free jazz-concert gaf, met een hoop herrie.
Ik geloof niet dat veel mensen het konden waarderen.
Ondanks dat ik al meer dan 35 jaar buiten Veenendaal woon, ben ik nog steeds geïnteresseert in m.n. oud-Veenendaal.
Ik verzamel oude foto's, oude documenten. (Frans van Tuil aan Gerard Davelaar)
Ik ben ook bij de Kerst-inn bijeenkomst in de Petrakerk geweest, een revolutie op zich!
Degenen die op de foto bij het artikel staan zijn:
Jakob Brederveld, Pieter Anbeek, Cees Croes en Wim van Manen.
We moeten toen veel overredingskracht gehad hebben om de kerkeraad zover te krijgen muziek van die tijd in de kerk te mogen laten horen! (Nel van Reenen)
MINISINK TOWNHOUSE
Een duo bestaande uit Auke Ozinga (vocal, gitaar) en Freek Berrier (toetsen, naar Attraction), in 1972 komen Mary Hehuat (bas), Leo van de Ketterij (gitaar, ex-Shocking Blue, naar L & C Band) en Cees Meerman (drums, ex-Temple, naar Smyle).
Popgroep Minisink Townhouse bevat leden uit o.a. de bands After Tea, Brainbox en Shocking Blue. Upstairs 52 is de enige single die de band uitbrengt. Ilja Gort gaat vervolgens korte tijd verder met de groep Twelve O'Clock.
In 1972 werd Minisink Townhouse begeleidingsband van de zanger Jody Purpora (Taxfree).
In de Trident Studio te Londen nam Purpora met Minisink Townhouse het nummer "You sure look good to me" op, een compositie van Purpora en Van de Ketterij (Pink Elephant-label).
Single: Upstairs 52/Found a home, Philips 6000060 (1972) Jody Purpora: You Sure Look Good To Me/Count Your Blessings (Pink Elephant)
