donderdag 27 februari 2014

SNACKEN

De Luifel
Ook in de jaren zestig lustten we wel een patatje.
Het eerste verkooppunt wat ik ontdekte was in de Hoofdstraat, naast Alberts mode, eind jaren vijftig, ik herinner mij een smalle gang, waaruit patates frites verkocht werd.

Later gingen we voor- of na clubbezoek naar De Luifel, een klein restaurant met een aparte snackhoek.

De Luifel lag aan de Kerkewijk, dichtbij het spoor.
De eigenaar was de heer Cohen.
Hij had ook een winkel in leer- en suède kleding op de Oude Gracht 220 te Utrecht.
Het gezin woonde in Bilthoven.
Op 26 augustus 1964 voltrok zich een drama in De Luifel, Greetje, een dochter van de eigenaar Ernst Benjamin Cohen, liep in de keuken ernstige brandwonden op toen een pot lijm vlam vatte.
Greetje werd aanvankelijk naar het Julianaziekenhuis gebracht maar gezien de ernstige verwondingen werd ze later die week naar het Universiteitsziekenhuis in Nijmegen overgebracht alwaar zij op woensdag 1 september 1964 overleed.
De heer Cohen is dit voorval nooit te boven gekomen en hij overleed op 29 juli 1966 op 54-jarige leeftijd.
De Luifel werd later een poosje uitgebaat door Levien Aarens en daarna door Karel de Wit, die later Carel's corner in de Passage had.

Pas geleden werd mijn aandacht getrokken door een uitzending van het programma Spoorloos, waarin het bovenstaande verhaal ineens een onverwacht vervolg kreeg.
In de tweede helft van dit filmpje vind je het vervolg van de hierboven vermelde gebeurtenis.
(Jan Slagman)

https://www.npostart.nl/spoorloos/30-03-2020/KN_1713023

Aan de overzijde stond de kar van Bouw van de Laak, bekend van zijn Brado's (gefrituurde haring).
Draaier's automatiek aan de Patrimoniumlaan werd voornamelijk bezocht na het Soos bezoek, vooral vanwege de jukebox met een aantal goede singles: 1 voor een dubbeltje, drie voor een kwartje, en dan had je je frikandel of patatje piccalilly, wel weer op.

BOUW GAAT MET ZIJN KRAAM DE KERKEWIJK VERLATEN
Gemeente:"Het kan daar niet langer"

Bijna vijftien jaar lang heeft de rijzige Bouw van de Laak (gewoon "Bouw" voor zijn klanten) zijn frites, croquetten en ballen gehakt in zijn oranje-witte kraam langs de Kerkewijk aan de man gebracht.
Nog anderhalve week en dan is er een eind gekomen aan deze periode.
Niet dat Bouw zijn frituurpan aan de wilgen zal gaan hangen en de mayonnaise pot voorgoed in de ijskast zal zetten.
Hij gaat verhuizen met kraam en al.
Aan de Parallelweg is een plaats voor hem gereserveerd. Bouw is zelf niet direct enthousiast over die verhuizing.
"Mijn vaste klanten zullen me daar wel weten te vinden", vertelt hij onder het patates-hakken door... "maar hem doorstromende verkeer zal ik gaan missen. Het zal me daarom hen wel in mijn omzet gaan schelen".

NIET ZO BEST
De geschiedenis die aan de verhuizingsplannen vooraf ging is nogal gecompliceerd.
Van de Laak vertelt: "M'n oude wagen was niet zo best meer. Er moest een nieuwe komen. Ik schakelde de gemeente in en kreeg pas later te horen dat ik op dezelfde plaats geen nieuwe neer mocht zetten …"
Bouw met klanten
Volgens zijn zeggen zou de gemeente bezwaar gemaakt hebben vanwege de verkeerssituatie ter plaatse. Na veel heen en weer gepraat legde Van de Laak zich bij die bezwaren neer, al kon hij ze niet altijd billijken.
Maar toch zegt hij: "Er is natuurlijk iets voor te zeggen. Met het oog op de toekomst, bedoel ik dan, want tot nu toe is er nog nooit een ongeluk in de buurt van de wagen gebeurd. Wel heb ik me soms geërgerd als schooljongens de fietsen zo maar op het trottoir gooiden zodat de mensen er niet meer langs konden".
Zijn vrouw valt hem bij: "Over een jaar of drie, vier is dat punt daar aan de Kerkewijk wel gevaarlijk. Als de auto's dan in die drukte voor de wagen stoppen, kan het misschien wel "eens mis gaan".
Ondanks de aangevoerde argumenten klinken de woorden van het echtpaar Van de Laak niet erg overtuigend.

ROEST
De nieuwe wagen, waaraan momenteel bij een carrosseriefabriek in Amerongen de laatste hand wordt gelegd, is er een, waar Bouw nu al niet trots over spreekt.
"Helemaal gemaakt van roestvrij staal," stelt hij vast, "en het interieur is met formica bekleed, zodat er geen kwastje verf aan te pas hoeft te komen."
Zowel hij als zijn vrouw vindt het, omdat het zo'n prachtige wagen wordt, wel wat jammer, dat deze niet meer langs de Kerkewijk wordt geplaatst.
"We komen nu, gerekend vanaf 't kruispunt, ongeveer 25 meter de Parallelweg in te staan en dat vinden we, om zo te zeggen, toch wei een beetje achteraf."
Van de Laak heeft zijn bezwaren tegen de toegewezen plaats aan de gemeente kenbaar gemaakt.
Hij heeft de situatie ter plaatse grondig bekeken en is tot de conclusie gekomen, dat zijn wagen best wat dichter naar de Kerkewijk toe zou kunnen worden gezet.
Hij wil beslist geen muggenzifter zijn, maar zegt hij, het gaat er voor mij tenslotte om dat ik daar aan de Parallelweg de kost moet kunnen verdienen.
Wel heeft hij toestemming om aan de Kerkewijk een reclamebord neer te zetten.

VIES
Bij de gemeentelijke dienst van Bouw- en woningtoezicht is men van oordeel dat de wagen van de heer van de Laak ook om esthetische redenen niet langer kan blijven staan.
Uitzicht vanuit de nieuwe kraam
Met hem is overeengekomen dat hij per 1 september zou gaan verhuizen, maar omdat de nieuwe wagen toen nog niet gereed was is het daar niet van gekomen.
Inderdaad bevestigt men bij Bouw- en Woningtoezicht, dat het verkeerstechnisch gezien niet langer verantwoord is dat de wagen aan de Kerkewijk blijft staan. "Als men daar gaat parkeren, wordt het verkeer in gevaar gebracht." zo zegt men.
Gevraagd naar de nieuwe standplaats aan de Parallelweg, waar de heer Van de Laak zich aanvankelijk maar moeilijk mee kon verenigen, luidt het commentaar: "Wij hebben gemeentewerken om advies gevraagd en daar vond men de nu gekozen plaats de allerbeste ……"

Geen opmerkingen: