woensdag 12 maart 2014

STUDIO TUSSEN DE WEILANDEN

Cor Lagerweij uit Ederveen:
Je doet iets graag en dan is 't vanzelf goed

Men rijdt in Ederveen de Hootsenstraat uit tot deze overgaat in een zandweggetje.
In deze tijd van het jaar kan men beter spreken van een modderpad. Aan dit modderpad liggen alleen maar boerderijen en de eerste die men tegenkomt is die van de familie Lagerweij.
Als men daar aanklopt en vraagt naar Cor, verwijzen de bewoners naar een klein, oud huis even verder.
Cor Lagerweij achter zijn zelfgebouwde opname- en weergave-apparatuur.
Met zijn vingers voortdurend aan de knoppen zoekt hij naar
een zo zuiver mogelijke weergave van de muziek
De plassen vermijdend begeeft men zich naar het huisje, dat zich door zijn bouwvalligheid met het troosteloze herfstlandschap verenigt.
In het huisje wordt de bezoeker echter verrast door een golf van fijne en perfect weergegeven muziek.
Midden in het boerenlandschap bevindt zich namelijk een opname-studio, annex versterker- en luidspreker-fabriek. Achter enkele ingewikkelde toestellen met knoppen en schakelaars zit de eigenaar,  Cor Lagerweij (21), die alles zelf heeft gebouwd en alles zelf leidt, enkel en alleen omdat het zijn hobby is.

Cor vindt zelf allemaal niet zo bijzonder. Je doet iets graag, je gaat er helemaal in op en dan is het vanzelf goed. Toen hij dertien was prutste hij al aan versterkers.
Vier jaar later begon hij met het verzamelen van de opname- en weergave-apparatuur die nu een waarde heeft van ongeveer twintig mille.
"Ik speelde toen in een band", zegt Cor en hij spreekt over vier jaar geleden, toen hij basgitarist van The Blue Sharks was. "Het meeste geld dat ik verdiende besteedde ik toen aan koopjes voor mijn apparatuur. Zo kreeg ik langzaam de boel bij elkaar".

Later kon Cor zijn installatie gaan verbeteren en uitbreiden, omdat hij met het zaakje dat hij bij elkaar had gespaard geld ging verdienen. Hij verhuurde geluidsinstallaties voor feestjes.
Toen zijn installatie beter werd ging hij er ook mee naar winkelbeurzen en openlucht-festijnen.
Hij huurde dan een bestelwagen en zette daarin zijn hele installatie.
Zo reed hij ongeveer heel Midden-Nederland af.

Zijn klanten waren meer dan tevreden over zijn werk en hij kwam in contact met de radio.
Cor ging opnamen maken voor Radio Veronica.
Wekelijks kwam de bekende disc-jockey Cowboy Gerard, (zijn echte naam is Gerard de Vries) naar Ederveen.
Daar draaide en praatte deze piratendisc-jockey de banden vol, terwijl Cor de geluidstechniek verzorgde.
Uren muziek en uren tekst en Cor was in de zevende hemel omdat hij zijn hobby op zo'n succesvolle manier kon beoefenen.
Er kwam zelfs nog meer. Een platenmaatschappij hoorde van de akoestise talenten van de jonge Edervener.
Harry Muskee
Ook zij bezochten het tochtige huisje, omringd door wilgen en weiland.
Zij vonden Cor bereid de opnamen te verzorgen voor grammofoonplaten met geestelijke muziek, o.a. uit de Eusebiuskerk uit Arnhem.
Later maakte hij een opname voor Cuby and the Blizzards  en hij was de geluidstechnicus van de langspeelplaat I'll be Free van de bekende beatgroep The Incrowd.

The Blue Sharks, destijds de bekendste band uit de wijde omgeving van Veenendaal speelden intussen al lang zonder hun basgitarist Cor. De band bestond zelfs niet meer. De gitaren en de apparatuur, grotendeels door Cor gebouwd, werden al spoedig na zijn uittreden uit de band aan de kant gezet. Cor was inmiddels met een andere band bezig, The Clungels, die in Rhenen een grote bekendheid genoot. Hij speelde niet met hen mee, maar maakte perfecte bandopnamen van ze.
Daar heeft de band z'n radio- en televisie-optredens aan te danken.

Plotseling kwam er echter een eind aan alle succes: Cor moest in militaire dienst.
Alle contacten werden verbroken en hij trok het groene pakje aan. Maar toen hij afzwaaide, wat vroeger dan normaal, begon hij onmiddellijk weer te "prutsen".
Hij bouwde een versterker voor een vriend naar een geheel eigen ontwerp.
En het ding was zo goed dat Cor dacht: "waarom zou ik er niet meer bouwen".
Daaruit groeide zijn"Larco", een geheel eigen versterker: zowel qua uitvoering, ontwerp als bouw. Ook de bijbehorende luidsprekerboxen maakte Cor zelf en zo is er nu eigenlijk een fabriekje in Ederveen waar luidsprekers en versterkers worden gemaakt.
Maar dan echt handwerk. Cor heeft zelfs twee, soms drie, thuiswerkers in dienst.

Puzzels
De opleiding van Cor is het VMTO (Voortgezet Middelbaar Technisch Onderwijs). Dat vindt hij echter niet zo belangrijk: "Je moet er gevoel voor hebben en geduld. Je moet echt bereid zijn akoestische puzzels op te lossen. Dat moet je in je vingers hebben, het moet je hobby zijn". En wat Cor er niet bij vermeldt maar wat wel degelijk een belangrijke rol speelt: je moet er ook muzikaal voor zijn.

Wat is zijn grootste wens? "Later een volledig geoutilleerde opnamestudio te hebben" is zijn antwoord. Dat vindt hij het mooiste: de akoestiek voor een opname te maken.
Daarvoor gooit hij alle zelf ontworpen versterkers in een hoek.

Cor zet een plaat op: Bach. "Bach, daar ben ik dol op. En op Country and Western en blues. Ach, ik heb eigenlijk van alles zo'n beetje. Als het maar echt goede muziek is". Terwijl de plaat draait stelt Cor "Op het ogenblik hen ik weer bezig iemand te "maken". Theo Snijders! Die jongen schrijft teksten en muziek en brengt het ook allemaal zelf. Geweldig! Daar maak ik iets bijzonders van. Iets wat de mensen nog nooit gehoord hebben. En reken maar dat er platen van geperst worden".
INCROWD
het geluid zo zuiver mogelijk af. Dit knopje een beetje naar links, dat een tikkeltje naar rechts en tenslotte is het net of het hele orkest in het huisje zit te spelen. Maar naar het geluid te oordelen moet het huisje wel uitgegroeid zijn tot een concertzaal. Dan zet hij plotseling de grammofoonplaat af en zegt:

Rare snuiter
Intussen heeft Cor Lagerweij een nieuwe plaat opgezet. Een hevig swingend Oscar Peterson Trio vult de ruimte. En bij het vertrek waaien vlagen van de muziek met de sterke herfstwind mee naar buiten, de sombere avondlucht in.
"Gelukkig zit ik nogal achteraf hier", zegt Cor, "want anders zouden de buren wel eens last van de muziek kunnen hebben. Ik gooi er soms tweemaal vijftig Watt tegen aan. En ze vinden me hier toch al zo'n rare snuiter. Ze zijn het niet gewend, hé. Ik had boer moeten worden. Maar m'n vader denkt er gelukkig anders over". 
Cor sluit lachend de deur en via het modderpad komt men weer in de bewoonde wereld van de Hootsenstraat: met als enig stereo-geluid dat van de wind en de regen.
(De Vallei, 11 november 1967)

2 opmerkingen:

Rein Kuyer zei

Ik heb later nog jarenlang met Cor samengewerkt. Inderdaad een rare snuiter maar aardige vent. Iedereen kent hem nog wel van het elektronica winkeltje aan de Prins Bernhardlaan in Veenendaal. Helaas is hij al een paar jaar niet meer onder ons. De Hohner Cembalet die ik onlangs heb weggedaan werd gebruikt op de LP van The Incrowd. Cor R.I.P.

Jan Slagman zei

Mijn liefde voor audio is in het midden van de jaren zestig begonnen met een buizenversterker en luidsprekers van Cor Lagerweij. Nog steeds is audio mijn passie en heb ik meerdere sets van een respectabel niveau.

Jan Slagman